Αποχαιρετισμός στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας»
Σας θυμίζει κάτι η "σωστή πλευρά της ιστορίας;" Γιατί τώρα πλέον είναι αυτό που θα λέγαμε "last year". Ο ένας μετά τον άλλο, οι ένθερμοι υποστηρικτές της σπεύδουν να της γυρίσουν την πλάτη -αρχής γενομένης από τον Όλαφ Σολτς. Ως προς τον τελευταίο δεν χρειάστηκαν και πολλά. Η ηχηρή παρουσία του AfD στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές με ποσοστά ρεκόρ σε δύο γερμανικά κρατίδια, τον οδήγησαν άρον-άρον σε πλήρη κυβίστηση ως προς τη μεταναστευτική πολιτική: Αυστηροί έλεγχοι στα σύνορα -δηλαδή στο "ράφι" η Σένγκεν και σχέδια για αποστολή-πακέτο 40.000 προσφύγων πίσω στην Ελλάδα. Επιπροσθέτως υιοθέτησε και το δόγμα "άσε τον Ζελένσκι να κουρεύεται", να τα "βρούμε" με τον Πούτιν. Σημειώνω, πάντως, για την Ιστορία, ότι εδώ και περίπου δύο χρόνια, οι Ευρωπαίοι πολίτες αντιδρούν στην πολιτική της ΕΕ ως προς τον πόλεμο Ρωσίας - Ουκρανίας θεωρώντας ότι υπαγορεύεται από την άκριτη υιοθέτηση των αμερικανικών συμφερόντων και οδηγεί έτσι την Ένωση σε οικονομικό χειμώνα διαρκείας.
Η φωνή, ωστόσο, των Ευρωπαίων πολιτών, επειδή ακριβώς αγνοήθηκε οδήγησε εν τέλει σε πολιτικές, ενδεχομένως και ιδεολογικές εξελίξεις σε όλη την Ευρώπη, που βρέθηκε απέναντι σε μια καλπάζουσα ακροδεξιά. Κακό πράγμα η κώφωση. Κακό πράγμα η ψευδαίσθηση της παντογνωσίας και της παντοδυναμίας. Κακό πράγμα να αναγορεύεις την πολυπολιτισμικότητα και το σεβασμο του Διεθνούς Δικαίου σε υπέρτατη αξία, ηθική και ιστορική δέσμευση και να αποδεικνύεις στην πράξη ότι πρόκειται απλώς για "παρόλες" που τις εξανεμίζουν με ευκολία οι ψήφοι προς αντίπαλες κατευθύνσεις. Κανείς δεν αγάπησε την υπεροψία. Αλλά ούτε όμως και η εν ψυχρώ εγκατάλειψη ενθέρμως διακηρυγμένων θέσεων καθιστά συμπαθείς τους υπερόπτες.
Πάντως, όπως είπαμε, το καμπανάκι χτυπάει και αλλού. Ο νεοφιλελεύθερος Μακρόν εγκαταλείπει τα λάβαρα της πολιτικής ορθότητας, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός του... Μπαρνιέ, ανακοίνωσε την ίδρυση υπουργείου "Εθνικής Ταυτότητας και Μετανάστευσης" και ετοιμάζει δημοψήφισμα για απελάσεις εξπρές και αποτροπή νομιμοποίησης μεταναστών. Συναγερμός, όμως, έχει σημάνει και στο Μέγαρο Μαξίμου. Από τη μια οι ανατροπές σε κρίσιμες ευρωπαϊκές πολιτικές που μπορεί να μετατρέψουν την Ελλάδα και επισήμως σε "αποθήκη ψυχών" και από την άλλη τα δημοσκοπικά ευρήματα του φθινοπώρου που δείχνουν συνεχή ενίσχυση των κομμάτων τα οποία βρίσκονται δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, φαίνεται ότι οδηγούν σε αναθεώρηση απόψεων, οι οποίες έως πρόσφατα αποτελούσαν τους βασικούς άξονες της κυβερνητικής στρατηγικής. Δεν διέλαθε της προσοχής η "στροφή" Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, όπου για πρώτη φορά αναφέρθηκε στο τουρκικής έμπνευσης αφήγημα της "Γαλάζιας Πατρίδας". Ούτε μπορεί να θεωρηθεί τυχαία η μετάβασή του στη Βιέννη για το μεταναστευτικό, όταν, μάλιστα, έναν χρόνο πριν η ελληνική Βουλή είχε νομιμοποιήσει 30 χιλιάδες μετανάστες. Μαθαίνουμε επίσης ότι "παγώνουν" οι πρωτοβουλίες για την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ. Και όχι μόνον. Φαίνεται πως βρέθηκε και "Ιφιγένεια" που ακούει στο όνομα Αικατερίνη Σακελλαροπούλου. Σου λένε οι άνθρωποι, ενώ υπάρχει "προνουντσιαμέντο" βουλευτών μας, ότι προτίθενται να την καταψηφίσουν, υπάρχει απαγορευτικό Ιερώνυμου και υπάρχει και ένας Φαναράς (Metron Analysis) που λέει ότι "Ελληνική Λύση", "Φωνή Λογικής", "Νίκη" και "Σπαρτιάτες" γράφουν αθροιστικά 21,7% στην πρόθεση ψήφου με αναγωγή, άρα... με τη δεύτερη θητείας της Κατερίνας θα ασχολούμαστε; Μάλιστα!
Είναι όμως η μικροδιαχείριση μέθοδος αντιμετώπισης διαχρονικών προβλημάτων και ελλειμμάτων στρατηγικής; Την ώρα μάλιστα που η ευρωπαϊκή κοινωνία βράζει, βράζει όμως και η ελληνική. Το πιστοποίησε το αποτέλεσμα των τελευταίων ευρωεκλογών. Το πιστοποιούν οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι η δύναμη των συστημικών κομμάτων στην καλύτερη περίπτωση παραμένει σταθερή αλλά σε ιστορικά χαμηλά (ΝΔ), αυξάνεται με το ζόρι μέσα σε περιβάλλον πολιτικού ορυμαγδού (ΠΑΣΟΚ) και πέφτει στα τάρταρα μέσα από μια περιδίνηση διαρκείας (ΣΥΡΙΖΑ). Όσο για την παρατήρηση περί ελλείμματος στρατηγικής δεν αφορά αποκλειστικά την κυβέρνηση. Είναι σαφώς ευρύτερη χρήσης και συνδέεται με το έλλειμμα ηγεσίας, αλλά και την αδυναμία κατανόησης από την πλευρά των κομματικών συστημάτων, των νέων κοινωνικών συνθηκών που διαμορφώθηκαν. Άρα το μέλλον άδηλο.