Κροκίδης: Οι «άπιαστοι» φορολογικοί στόχοι, αυξάνουν ληξιπρόθεσμα χρέη
Αυτό επισημαίνει ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά και της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας Βασίλης Κορκίδης σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε σήμερα σε ενημερωτικό ηλεκτρονικό έγγραφο της ΕΣΕΕ.
Ο κ. Κορκίδης αναφέρει ότι η ΕΣΕΕ έχει επισημάνει αρκετές φορές μέχρι σήμερα ότι, το φορολογικό σύστημα θα πρέπει να εισάγει αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις στη φορολογία φυσικών και νομικών προσώπων και να βασίζεται σε ένα διαφανές, δίκαιο, απλό, κατανοητό και σταθερό πλαίσιο, το οποίο θα βάζει τέλος στην πολυνομία, στη φοροδιαφυγή και στη φοροαποφυγή.
«Φυσικά και δεν αρνούμαστε πως, το φαινόμενο της φοροδιαφυγής βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε πολλούς κλάδους της ελεύθερης επαγγελματικής δραστηριότητας, είναι όμως πλήρως παράλογο να κατηγορούνται σε τακτική βάση και εσκεμμένα, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, ως οι κατεξοχήν υπαίτιοι για όλα τα δεινά και τις παρατυπίες» σημειώνει ο ίδιος.
Η αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, κατά τον κ. Κορκίδη, επιβάλλεται να τεθεί σε σύγχρονες βάσεις, οι οποίες θα δίνουν έμφαση σε στοχευμένες αναπτυξιακές κατευθύνσεις, που θα ενδυναμώνουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και θα προωθούν την απασχόληση.
«Ούτε η παρούσα, ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις, στο βωμό του πολιτικού κόστους, βρήκαν λύσεις μείωσης των δημόσιων δαπανών με αποτέλεσμα να προτείνουν με χαρακτηριστική ελαφρότητα, ισοδύναμα μέτρα με τη καταστροφική και αδιέξοδη τακτική της υπερφορολόγησης» όπως σχολιάζει ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ και του ΕΒΕΠ και συνεχίζει: «το φορολογικό θέμα, είναι επίκαιρο, αλλά και διαχρονικό ταυτόχρονα, καθώς εμείς οι Έλληνες, όπως έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν δεν έχουμε δημιουργήσει την καλύτερη... σχέση με τους φόρους!
Όμως, θα έπρεπε, να συνέβαινε, το αντίθετο, γιατί, εάν είχε καλλιεργηθεί και εμπεδωθεί ένα κλίμα φορολογικής συνείδησης, όπου θα υπήρχε δικαιοσύνη και σταθερότητα στη φορολογία, ανταποδοτικότητα μέσω της κοινωνικής πολιτικής, αλλά και επιβράβευση του συνεπούς φορολογούμενου, τότε είναι βέβαιο, ότι, κατά τη διάρκεια της κρίσης, δεν θα είχαν απαιτηθεί τόσα πρόσθετα και επίπονα δημοσιονομικά μέτρα, ούτε τρία μνημόνια, αλλά αντιθέτως θα είχαμε ακολουθήσει την Ιρλανδία, τη Πορτογαλία και τη Κύπρο στα βήματα εξόδου τους από τα προγράμματα επιτήρησης.
Ένα από τα ισχυρότερα δεινά που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινωνία είναι η έλλειψη συνέχειας, που σε μεγάλο βαθμό αποτυπώνεται στις οικονομικές ανισότητες και φορολογικές αδικίες που επικρατούν επί δεκαετίες.
Σε καμία όμως περίπτωση δεν δικαιολογούν τη φοροδιαφυγή, τη φοροαποφυγή και την εισφοροδιαφυγή, συγκεκριμένες δηλαδή ενέργειες, απόκρυψης εισοδημάτων ή ασφαλιστικών εισφορών που μακροχρόνια ζημίωσαν πρώτα τους συνεπείς φορολογούμενους και μετά το Δημόσιο».
Σε άλλο σημείο του κειμένου ο κ. Κορκίδης σχολιάζει: «Είναι ξεκάθαρο ότι με αυτές τις ιδέες υπερφορολόγησης, σου λένε πρώτον να αποκρύψεις τις πραγματικές σου απολαβές, να γίνεις δηλαδή κλέφτης για να ζήσεις, δεύτερον να κλείσεις την επιχείρηση σου, ιδιαίτερα εάν είναι υγιής και κερδοφόρος και τρίτον να σηκωθείς να πάς στη Βουλγαρία.
Αλήθεια ποιός επιχειρηματίας με την υιοθέτηση της αύξησης της φορολογίας θα επιδιώξει αύξηση κερδών και ποιός εργαζόμενος θα επιδιώξει αύξηση αποδοχών όταν γνωρίζουν ότι επιπλέον κερδίζεις από ένα όριο και πάνω θα καταλήξει στην εφορία αντί για το ταμείο της επιχείρησης ή τη τσέπη του εργαζόμενου;
Ομως στο δίλημμα είτε κλείνεις μόνος σου λόγω υπερφορολόγησης, είτε σε κλείνουμε λόγω φοροδιαφυγής, οι μικρομεσαίοι της αγοράς δεν θα κάνουμε το χατίρι κανενός.»