Θ. Βενιάμης: Ο εφοπλιστής και το «φάουλ» των 30.000 δολαρίων
Πριν από την εκλογή του στην προεδρία της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών το 2009, ο πρόεδρος της Golden Union Θεόδωρος Βενιάμης, παρότι ανήκε στο σκληρό πυρήνα του ελληνικού εφοπλισμού, θεωρούνταν ένας από τους πιο αθόρυβους παίκτες της ναυτιλίας. Ωστόσο, η θητεία του δίπλα σε πέντε προέδρους της Ένωσης ενέπνευσε την εμπιστοσύνη των συναδέλφων του, οι οποίοι και τον εξέλεξαν επικεφαλής τους.
Από την πρώτη στιγμή που ο Βενιάμης βρέθηκε στο προεδρικό γραφείο της Ακτής Μιαούλη τα σχόλια ήταν εγκωμιαστικά, ενώ πολλοί έκαναν λόγο για ανανέωση και ισχυροποίηση του θεσμού, πιστώνοντας στον «καπετάνιο» τους την ανάπτυξη του κλάδου, αλλά και τη διασφάλιση των προνομίων τους εν μέσω κρίσης.
Στην ανανέωση του θεσμού βοήθησαν βέβαια, σύμφωνα με παράγοντες του ναυτιλιακού χώρου και οι ισχυρές διασυνδέσεις που διαθέτει στο σύνολο των πολιτικών κομμάτων, τα οποία, όπως λέγεται, πάντα αντιμετώπιζε ως χρήσιμους συνομιλητές για την προώθηση των στόχων του ελληνικού εφοπλισμού. Επιπλέον, οι ίδιοι του αναγνωρίζουν και την ικανότητα της τήρησης των ισορροπιών, αφού ναι μεν αξιοποιεί τα πολιτικά του ερείσματα, ταυτόχρονα, όμως, φροντίζει να κρατά αποστάσεις ασφαλείας, ώστε να αποφύγει την ταύτιση της Ένωσης με οποιαδήποτε κομματική σημαία, αφού ως καλός «καπετάνιος», όπως του αρέσει να αυτοαποκαλείται, πρέπει να είναι προετοιμασμένος για ενδεχόμενη αλλαγή «πολιτικού» ανέμου.
Αυτό, άλλωστε, «δίδαξαν» στον κ. Βενιάμη και οι προκάτοχοί του, οι οποίοι διαχρονικά τηρούσαν από καλές έως άριστες σχέσεις με τις εκάστοτε κυβερνήσεις, δίνοντας μάλιστα αφορμή για σχόλια περί «ομφάλιου λώρου» που συνδέει κυβερνώντες και εφοπλιστές.
Ελληνική σημαία στα καράβια: Ναι μεν... αλλά
Με το που ανέλαβε το «τιμόνι» της Ένωσης, ο κ. Βενιάμης ξεκίνησε έναν αγώνα, ώστε να πείσει τις ελληνικές κυβερνήσεις να καταστήσουν την ελληνική σημαία πιο ανταγωνιστική, παραχωρώντας περισσότερες ελαφρύνσεις και προνόμια στους καραβοκύρηδες που θα την επιλέξουν, υποστηρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα εγγραφούν περισσότερα πλοία στο εθνικό νηολόγιο, με ό,τι οφέλη αυτό συνεπάγεται για τη χώρα.
Μάλιστα θέλοντας να δώσει το «καλό παράδειγμα», ύψωσε την ελληνική σημαία στα οκτώ πλοία που «έχτιζε» τότε στα ναυπηγεία της Άπω Ανατολής, ενώ μέσα σε μια διετία άλλαξε σημαία σε άλλα 12 πλοία του στόλου του.
Η στήριξη του εθνικού νηολογίου δεν ήταν κάποιο πρωτόγνωρο επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο κ. Βενιάμης, προκειμένου να εξασφαλίσει ευνοϊκές ρυθμίσεις για την Ένωση, καθώς αποτελεί μόνιμη επωδό των εφοπλιστών, οι οποίοι μάλιστα ισχυρίζονται ότι η επιλογή της γαλανόλευκης αποτελεί και απόδειξη της φιλοπατρίας τους, αφού την προτιμούν από φθηνότερες σημαίες ευκαιρίας.
Η αλήθεια, όμως, η οποία σκόπιμα δεν προβάλλεται, είναι ότι οι τόσο φιλοπάτριδες (!) εφοπλιστές υψώνουν την ελληνική σημαία, κυρίως επειδή έχουν απόλυτη ανάγκη να έχουν από πίσω τους ένα ισχυρό κράτος με αναγνωρισμένη διεθνή παρουσία και αξιόπιστες δομές, το οποίο θα τους φροντίζει και θα προασπίζεται τα συμφέροντά τους, όπως αυτά καθορίζονται από τους διεθνείς κανόνες της εμπορικής ναυτιλίας. Δεν μπορεί να γίνει σύγκριση μεταξύ χωρών, όπως η Λιβερία ή ο Άγιος Μαυρίκιος με την Ελλάδα. Και αυτό, γιατί η Ελλάδα με έναν από τους μεγαλύτερους διεθνώς στόλους υπό τη σημαία της, όχι μόνο μπορεί και συμμετέχει στους διάφορους διεθνείς οργανισμούς, όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις για τους κανόνες που διέπουν το θαλάσσιο εμπόριο, αλλά επιπρόσθετα έχει και βαρύνοντα λόγο, ο οποίος προφανώς ευνοεί τους εφοπλιστές της.
Επιπλέον, πλοία με σημαίες χωρών μελών του ΟΟΣΑ έχουν άλλες πιστοποιήσεις, σε σχέση με αυτά των σημαιών ευκαιρίας και δέχονται λιγότερους ελέγχους, κάτι που μειώνει τις καθυστερήσεις και κατ' επέκταση το κόστος μεταφοράς.
Γίνεται, λοιπόν, σαφές ότι η γαλανόλευκη δεν αποτελεί ένδειξη πατριωτισμού μόνο, αλλά ξεκάθαρα σημαία συμφέροντος για τους Έλληνες καραβοκύρηδες, αφού μπορεί οι σημαίες ευκαιρίας να είναι φθηνότερες αυτές καθαυτές, αλλά στο σύνολο μάλλον αποβαίνουν ζημιογόνες.
«Λαβείν» χωρίς «δούναι»
Όταν μία τάξη, εν προκειμένω η εφοπλιστική, έχει συνηθίσει να αντιμετωπίζεται ως η «ιερή αγελάδα» του ελληνικού κράτους, είναι λογικό ότι, από μόνη της τουλάχιστον, ουδέποτε θα προσπαθήσει να απεκδυθεί του ρόλου της. Όταν, όμως τα δεδομένα αλλάζουν και η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, θα περίμενε κανείς ότι οι εφοπλιστές θα είχαν έστω την εύλογη διάθεση να προσαρμοστούν και να αναστείλουν για κάποιο διάστημα τις απαιτήσεις τους από τη σύγχρονη Ψωροκώσταινα.
Τα γεγονότα, ωστόσο, διαψεύδουν κατηγορηματικά τις ελπίδες. Συγκεκριμένα, όταν ανακοινώθηκε η συνάντηση του Πρόεδρου Θεόδωρου Βενιάμη με τον τότε Υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Παναγιωτόπουλο στο Πεντάγωνο, οι περισσότεροι σκέφτηκαν –ίσως και να εύχονταν- ότι ο πρόεδρος της ΕΕΕ θα ήθελε να ανακοινώσει κάποια κίνηση οικονομικής στήριξης των Ενόπλων Δυνάμεων σε αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο, προσφέροντας κάποιο γενναίο ποσό για την ενίσχυση της υλικοτεχνικής υποδομής του στρατεύματος.
Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ο κ. Βενιάμης δεν είχε πάει στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας για να προσφέρει, άλλα για να διεκδικήσει (!), αφού ζήτησε από τον κ. Παναγιωτόπουλο να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η ελληνική ναυτική δύναμη που βρίσκεται γύρω από το Κέρας της Αφρικής και αντιμετωπίζει τη μάστιγα της πειρατείας.
Μάλιστα, όπως ανέφεραν κύκλοι του υπουργείου, ουδεμία αναφορά για οικονομική συμμετοχή των εφοπλιστών στην προσπάθεια αυτή έλαβε χώρα, θεωρώντας προφανώς ως αυτονόητο ότι η προστασία των περιουσιών τους προηγείται της προστασίας του έθνους σε κλίμακα προτεραιοτήτων...
Αν και η αντίληψη αυτή μπορεί να ξενίζει τον άνεργο ή τον ανάπηρο που του έκοψαν τη σύνταξη, δεν είναι καθόλου περίεργη για το ελληνικό εφοπλιστικό λόμπι, αν λάβει κανείς υπόψη ότι τόσα χρόνια αρκείται μόνο στο «λαβείν» από το ελληνικό κράτος. Για δεκαετίες ολόκληρες, η συγκεκριμένη ελίτ απολαμβάνει απίστευτα οφίτσια, χωρίς ουσιαστικά να προσφέρει ανάλογο αντάλλαγμα. Και ας κομπορρημονούν για πρωτοκαθεδρίες και διεθνείς διακρίσεις στο χώρο της ναυτιλίας. Όλα αυτά δεν μπορούν να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία, ούτε να ταΐσουν τα παιδάκια που λιποθυμούν από ασιτία...
«Οι άξιοι ναυτικοί μας»...
«Δεν ξεχνάμε ποτέ ότι το ανθρώπινο δυναμικό είναι η κινητήρια δύναμη της ομαλής και παραγωγικής λειτουργίας των πλοίων μας. Επιπλέον, οι άξιοι ναυτικοί μας, κατέχοντας τη μακρόχρονη ελληνική, ναυτική τεχνογνωσία, αποτελούν εγγύηση για τη μεταλαμπάδευση, όχι μόνο της πείρας τους στις νέες γενιές ναυτικών, αλλά και της αγάπης τους για τη θάλασσα», δήλωσε κάποτε σε μία εκδήλωση ο κ. Βενιάμης.
Στην πράξη βέβαια, η στήριξη των Ελλήνων εφοπλιστών προς τους ντόπιους ναυτικούς μεταφράζεται ως εξής: Μόνο πέντε Έλληνες ναυτικοί είναι ο επιβαλλόμενος αριθμός για το καθένα από τα 862 πλοία που είναι εγγεγραμμένα στα εγχώρια νηολόγια, με αποτέλεσμα στους 35.000 υπαλλήλους που απασχολούνται σε αυτά, μόνο το 10% να είναι υποχρεωτικά Έλληνες.
Πρόκειται φυσικά για ένα καθεστώς που οι ίδιοι οι εφοπλιστές φρόντισαν να ισχύσει, αφού τα ξένα πληρώματα είναι πολύ φθηνότερα. Και ως γνωστόν, όταν πρόκειται για business και τραπεζικούς λογαριασμούς, δεν υπάρχει χώρος για συναισθήματα...
Το «φάουλ» του Προέδρου
Στις αρχές του 2012, ο κ. Βενιάμης είχε προτείνει στα μέλη της Ένωσης να συνεισφέρουν το ποσό των 30.000 δολαρίων ο καθένας, προκειμένου να ενισχύσουν τον κρατικό προϋπολογισμό στην προσπάθεια που γίνεται για να αποφύγει η χώρα τη χρεοκοπία.
Η πρωτοβουλία αυτή προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο εξαιτίας του μηδαμινού για τα μεγέθη τους ποσού, την οργή ακόμα και των ίδιων των εφοπλιστών, οι οποίοι αντιλήφθηκαν ότι κινδυνεύει να ευτελισθεί η προσπάθεια και να λοιδορηθούν τα μέλη της Ένωσης.
Αντ' αυτού, λοιπόν, πρότειναν ένα ποσό της τάξης του ενός εκατομμυρίου δολαρίων ανά εφοπλιστή, έστω ως συμβολική χειρονομία, αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτά τα χρήματα δεν είναι τίποτα μπροστά στα όσα κερδίζουν από τις φοροαπαλλαγές που ακόμα και σήμερα συνεχίζει να τους παρέχει το ελληνικό κράτος. Χαρακτηριστικά μόνο το 2010 τα έσοδα από τη φορολογία των εφοπλιστών ήταν μόλις 52 εκατ. ευρώ, ενώ το δημόσιο από την ανανέωση της «πράσινης κάρτας» των μεταναστών είχε έσοδα 54 εκατ. ευρώ!
Η κίνηση του κ. Βενιάμη, αν και γρήγορα ξεχάστηκε, είναι ενδεικτική της νοοτροπίας πολλών Ελλήνων εφοπλιστών, οι οποίοι ακόμα και σήμερα που οι συμπολίτες έχουν γονατίσει από τα ληστρικά χαράτσια που τους επιβάλλουν οι διεθνείς «λογιστές» και οι εν Ελλάδι ακόλουθοι, θεωρούν ότι πετώντας ένα «ξεροκόμματο» εν συγκρίσει με τα γιγαντιαία τους μεγέθη, μπορούν να εφησυχάζουν πως συνέδραμαν.
Διαβάστε επίσης:
Πήτερ Γεωργιόπουλος: Αλώβητος μετά από «φουρτούνες» 2 δισ. δολαρίων
Δίνουν στους εφοπλιστές, μέχρι και την κρατική ναυτική εκπαίδευση
Γιάννης Αγγελικούσης: Ο εφοπλιστής με τις φορολογικές εκκρεμότητες