Σ. Παληός: Ο εφοπλιστής που πετυχαίνει… Diana μέσα στην κρίση

Το ελληνικό φορολογικό σύστημα θεωρούνταν πάντοτε εχθρικό και άδικο για τους οικονομικά ασθενέστερους. Ειδικά, όμως, σήμερα που οι πολίτες έχουν γονατίσει από τα ληστρικά χαράτσια, εντείνεται ακόμα περισσότερο το αίσθημα της κοινωνικής αδικίας. Και αυτό, γιατί την ίδια ώρα που οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι δίνουν καθημερινό αγώνα για την επιβίωσή τους, βλέπουν δίπλα τους να υπάρχει μία συγκεκριμένη ελίτ, εν προκειμένω οι Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι εξακολουθούν να διαβιούν πλουσιοπάροχα, «ανέγγιχτοι» από τα Μνημόνια, αφού τα υπέρογκα κέρδη των εταιρειών τους συνεχίζουν να φορολογούνται (όσα φορολογούνται εντός των τειχών) με έναν ασήμαντο για τα μεγέθη τους συντελεστή.

Ενδεικτικά, τα κέρδη της Diana Shipping, της ναυτιλιακής εταιρείας του Συμεών Παληού, η οποία σημειωτέον αποτελεί τη δεύτερη πιο σημαντική εισηγμένη ναυτιλιακή στο αμερικανικό ταμπλό με δραστηριότητα στα bulkers, ανήλθαν για το 2010 στα 100,2 εκατ. ευρώ. Αν το ποσό αυτό φορολογούνταν στην Ελλάδα ολόκληρο με συντελεστή 33%, όπως δηλαδή ισχύει για όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις, ο κ. Παληός θα έπρεπε να έχει πληρώσει φόρους ύψους 33 εκατ. ευρώ.

Ποσό διόλου ευκαταφρόνητο, αν αναλογιστεί κανείς ότι το σύνολο της φορολογίας για τους ναυτικούς μετά την αύξηση των φορολογικών συντελεστών, τόσο στους αξιωματικούς, όσο και στα κατώτερα πληρώματα, ανέρχεται στα 57 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.

Ωστόσο, χάρη στις δεκάδες φοροαπαλλαγές που ισχύουν για τη δράκα των Ελλήνων εφοπλιστών, τα χρήματα αυτά δεν έφτασαν ποτέ στο σύνολό τους στα κρατικά ταμεία, αναγκάζοντας τους εξαθλιωμένους πολίτες να αναλάβουν εκείνοι για μία ακόμη φορά το βάρος της περίφημης «ανασυγκρότησης» της χώρας, πληρώνοντας με το πιστόλι στο κρόταφο κάθε ευφάνταστο μέτρο που τους επιβάλλεται.

Επενδύσεις 500 εκατ. ευρώ στα ναυπηγεία της Άπω Ανατολής

Σε μια περίοδο που η «ελληνική περίπτωση» τείνει να γίνει συνώνυμη της τραγωδίας, οι Έλληνες εφοπλιστές αποτελούν την εξαίρεση, κάνοντας τα διεθνή ναυτιλιακά έντυπα να μιλούν ακόμα και για «ελληνικό θαύμα».

Η περίπτωση του Συμεών Παληού συγκαταλέγεται στα success stories, σύμφωνα με παράγοντες της διεθνούς ναυτιλίας, αφού εν καιρώ κρίσης ο εφοπλιστής αγοράζει νέα πλοία και βλέπει τα κέρδη του να πολλαπλασιάζονται. Συγκεκριμένα, ενώ στο τέλος του 2011 η Diana Shipping είχε έναν στόλο 24 πλοίων, μετά από ένα γιγαντιαίο επενδυτικό πρόγραμμα αξίας τουλάχιστον 500 εκατ. ευρώ, η εταιρεία ελέγχει σήμερα 33 bulkers και έχει και δύο ακόμα υπό ναυπήγηση.

Βέβαια, εύλογα θα αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν την ώρα που οι τράπεζες έχουν κλείσει τις στρόφιγγες του δανεισμού και το κλίμα των αγορών είναι τόσο βαρύ, ο κ. Παληός να μπορεί να «χτίζει» πλοία εκατοντάδων εκατομμυρίων.

Η απάντηση είναι πολύ απλή: Αν πολλαπλασιάσει κανείς τα 33 εκατ. ευρώ που «εξοικονομήθηκαν» μόνο το 2010 επί τα χρόνια που ισχύουν οι προκλητικές φοροαπαλλαγές -τουλάχιστον 40- διαπιστώνει ότι τα χρήματα της επένδυσης «βγαίνουν» και με το παραπάνω...

Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα λεφτά αυτά, τα οποία εμμέσως καταλήγει να πληρώνει ο ελληνικός λαός μέσω των φόρων, δεν επενδύθηκαν στην Ελλάδα, κάτι που ίσως θα μετρίαζε εν μέρει τις απώλειες του ελληνικού κράτους. Αντίθετα, ξοδεύτηκαν στην Κίνα, στην Κορέα και σε άλλες χώρες της Άπω Ανατολής, όπου ο κ. Παληός επέλεξε να «χτίσει» τα καινούρια του βαπόρια.

Για να αντιληφθεί κανείς το όφελος που χάνεται μέσα από τα «χέρια» του ελληνικού κράτους από την απόφαση του εφοπλιστή να μην επενδύσει στη χώρα του, η οποία μάλιστα με πλήθος φοροαπαλλαγών του εξασφαλίζει τις συνθήκες, για να γιγαντώνει το στόλο και το θησαυροφυλάκιό του, αρκεί να αναλογιστεί πόσες θέσεις εργασίας θα είχαν διατηρηθεί στα ελληνικά ναυπηγεία, αν έστω και το 1/3 των χρημάτων αυτών πήγαινε στο Σκαραμαγκά ή στο Πέραμα ή στη Σύρο...

Προκλητικές συμβουλές και αντιφάσεις...

«Έχουμε φτιάξει μια κατάσταση όπου ίσως και το κράτος θα έπρεπε να επωφεληθεί. Γιατί επί 45 χρόνια δεν κάνουμε τίποτε άλλο, από το πρωί μέχρι το βράδυ γνωρίζουμε κόσμο σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και ο κόσμος που γνωρίζουμε είναι αξιόλογος, όπως μεγάλες τράπεζες. Αυτές θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν και σε ορισμένα πράγματα που προσπαθεί να κάνει το κράτος. Αντί να γυρεύει χρήματα από τους εφοπλιστές, σήμερα -γιατί είναι και περιορισμένα περνούμε μια κρίση, θα μπορούσε να τους ζητήσει μια συνδρομή ως προς το πού πρέπει να αποταθούν για πολλούς και διαφόρους λόγους», ανέφερε, μεταξύ άλλων, σε ομιλία του τον Ιανουάριο του 2013 ο εφοπλιστής.

Η δήλωση του κ. Παληού, ο οποίος θεωρεί ότι οι Έλληνες εφοπλιστές μπορούν να συνεισφέρουν λειτουργώντας ως «ενδιάμεσοι» στις σχέσεις της Ελλάδας με τις τράπεζες, φυσικά δεν προκαλεί καμία έκπληξη, αφού είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της νοοτροπίας που έχει το σινάφι του.

Οι καραβοκύρηδες της ακτής Μιαούλη έχουν μάθει να αντιμετωπίζονται ως οι «ιερές αγελάδες» της ελληνικής κοινωνίας και ακόμα και σήμερα που η χώρα ψυχορραγεί δεν φαίνονται διατεθειμένοι να κάνουν κάποια υποχώρηση. Φαίνεται σα να μην τους αφορά αν ο διπλανός τους πεινάει ή αν ο γείτονας τους αυτοκτονεί, επειδή δεν μπορεί να πληρώσει τα χρέη του. Η συντριπτική πλειοψηφία ζει σε μία άλλη πραγματικότητα με ακριβά γιοτ, αφορολόγητα πούρα και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην τους διακόψει κανείς την υπέροχη αυτή «νιρβάνα».

Η περίφημη «φιλοπατρία» τους εξαντλείται, όπως πολλοί τους κατηγορούν, στο να δώσουν «συμβουλές» για το ποιοι είναι οι σωστοί τραπεζίτες που θα εμπλακούν με τα εσωτερικά μας και θα μπορέσουν με τη «δημιουργική λογιστική τους» να διαιωνίσουν και τα οφέλη που εκείνοι απολαμβάνουν.

Η δήλωση βέβαια του κ. Παληού εμπεριέχει και μία προκλητική αντίφαση. Ο εφοπλιστής κάνει λόγο για κρίση στον κλάδο του!

Πώς γίνεται τώρα να «κλαίγεσαι» για τη δύσκολη κατάσταση και παράλληλα να αγοράζεις βαπόρια με το «κιλό», είναι κάτι που μόνο κάποιοι Έλληνες εφοπλιστές μπορούν να το κάνουν. Είναι ειδικοί στις αντιφάσεις, αφού χρόνια τώρα εμφανίζονται ως οι κατατρεγμένοι, οι ανυπεράσπιστοι, οι ανιδιοτελείς πατριώτες που χρήζουν προστασίας, λες και δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι που φιγουράρουν στις λίστες των πιο πλούσιων όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά ολόκληρου του κόσμου.

Όλα αυτά, όμως, είναι μάλλον ψιλά γράμματα... Άλλωστε, όσο ακόμα ο κόσμος θα συζητάει στα καφενεία για τα «οφέλη» του ελληνικού εφοπλισμού στη χώρα, μη γνωρίζοντας πως οι περισσότεροι πλοιοκτήτες διατηρούν ένα μέρος του στόλου τους με ελληνική σημαία, κυρίως επειδή ως επικεφαλής της Παγκόσμιας Εφοπλιστικής Ένωσης μπορούν να ασκούν πιέσεις για την αποφυγή «ζημιογόνων» περιβαλλοντικών οδηγιών, να διεκδικούν μειώσεις στις οικονομικές επιπτώσεις των μολύνσεων από ατυχήματα, να ζητούν και να πετυχαίνουν φορολογικές και οικονομικές διευκολύνσεις, αλλά και να κρατούν τις σημαίες ευκαιρίας που τους απαλλάσσουν από δυσάρεστες συνήθειες, όπως πληρωμές στο ΝΑΤ, ποινικές ρήτρες και ανεπιθύμητους όρους, ουδείς θα ρισκάρει να τα «βάλει» με τους «εθνικούς ευεργέτες»...

Διαβάστε επίσης:

Έλληνες εφοπλιστές: Μειώθηκε ο αριθμός των πλοίων υπό ελληνική σημαία

Κάποιοι εφοπλιστές αποφεύγουν ακόμα και την «εθελοντική συνεισφορά»

Θ. Βενιάμης: Ο εφοπλιστής και το «φάουλ» των 30.000 δολαρίων

Πληρώνει ο λαός για ν΄αγοράζουν πλοία στην Άπω Ανατολή οι εφοπλιστές