FT: To πικρό χαμόγελο του Παπανδρέου για τον Κάμερον
Στο άρθρο, με τίτλο «Η φούσκα των ισχυρών ηγετών της Ευρώπης», ο Μπετς αναφέρει ότι όταν ο Γ. Παπανδρέου παρακολούθησε την απόλυτη απομόνωση του Ντέιβιντ Κάμερον, στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, δεν θα μπόρεσε να συγκρατήσει ένα πικρό χαμόγελο.
Άλλωστε, ο Κάμερον δέχθηκε την επιδεικτική περιφρόνηση του Νικολά Σαρκοζί, από τον οποίο ο Γ. Παπανδρέου είχε υποστεί «σφυροκόπημα», στη Σύνοδο της G20 στις Κάννες, με αφορμή το δημοψήφισμα. Μετά τις ταπεινωτικές επιπλήξεις του γάλλου προέδρου, επέστρεψε στην Ελλάδα, απέσυρε το δημοψήφισμα και παραιτήθηκε.
Βέβαια, οι Βρετανοί μπορούν να παρηγορηθούν. Η Βρετανία έχει δικαίωμα επιλογής, μπορεί να πει όχι στον κανόνα των υπαγορεύσεων, που έχει μετατραπεί σε κανόνα στην ευρωζώνη, όσο η κρίση χρέους μεγαλώνει.
Επίσης, η Βρετανία μπορεί να στραβοκοιτά τη «Δικαιοσύνη του νικητή», που οι Μερκοζί επέβαλαν στην Ελλάδα.
Για παράδειγμα, οι ελληνικές τράπεζες, που παρότι δεν ήταν η αιτία της κρίσης, αντιμετωπίζουν δυσκολίες λόγω της «δημοσιονομικής δυστροπίας της κυβέρνησης, που επιβλήθηκε για υπερβολικά μεγάλο διάστημα εξαιτίας της αμέλειας των Βρυξελλών, και που τελικά απέκλεισε την ελληνική κυβέρνηση, και κατά συνέπεια και τις τράπεζες, από τις διεθνείς αγορές».
Οι τράπεζες τιμωρήθηκαν και για τις επενδύσεις τους σε ελληνικούς τίτλους, που ωστόσο δεν ήταν επικίνδυνοι, λόγω του χαμηλού ρίσκου για χρεοκοπία της Ελλάδας, ενώ θα πρέπει να δεχθούν «κούρεμα» 50% και πιθανότατα κρατικοποίηση.
Από την άλλη, οι Έλληνες καταθέτες έχουν δείξει μεγάλο βαθμό ψυχραιμίας, καθώς η κλίση κλιμακώνεται. Παρότι οι εκροές κεφαλαίων είναι αισθητές, δεν έχουν υπάρξει μαζικές αναλήψεις, όπως είχε συμβεί στη Northern Rock.
Η κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να είναι πολύ εκνευριστική για τις διοικήσεις αλλά και τους πελάτες τους, ενώ η κατάσταση συμπίπτει χρονικά με την κακοδιαχείριση της κρίσης από τους ηγέτες της Ευρώπης.
Οι μεγαλύτεροι ένοχοι είναι το «περίεργο ζευγάρι Μέρκελ-Σαρκοζί», που έχουν δαιμονοποιήσει την Ελλάδα και την έχουν αναγάγει σε απόλυτη αιτία της κρίσης, με αποτέλεσμα ένα μικρό πρόβλημα να το έχουν μετατρέψει σε κρίση εμπιστοσύνης για όλη την Ευρώπη.
Οι χειρισμοί των Μερκοζί έχουν οδηγήσει τους πολίτες των 27 κρατών σε μια κατάσταση που δεν μπορούσαν να διανοηθούν ούτε στους μεγαλύτερους εφιάλτες τους.
Την ίδια ώρα, η απόρριψη του αιτήματος του Κάμερον για μη συμμετοχή στη συνθήκη του City του Λονδίνου αποτελεί ανησυχητικό σημάδι ότι ούτε ο Σαρκοζί ούτε οι εταίροι του έχουν μάθει κάτι μετά από τόσες Συνόδους.
Οι ελληνικές τράπεζες πληρώνουν τη «φούσκα» της ευρωπαϊκής ηγεσίας, καθώς και όλα τα άλλα προβλήματα.
Λαμβάνοντας υπ' όψιν όλες τις παραμέτρους, πιθανόν μπορούμε να συγχωρήσουμε το Γ. Παπανδρέου που υπερασπίστηκε τη Δημοκρατία και δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Κάμερον, που υπερασπίστηκε τις τράπεζές του.