Economist: H S&P άλλαξε τις ισορροπίες στην Ευρώπη
«Οι οίκοι αξιολόγησης αποτελούν προνομιακό εξιλαστήριο θύμα πολλών ευρωπαίων πολιτικών, καθώς εισπράττουν την οργή τους, όταν υποβαθμίζουν το ένα κρατικό χρέος μετά το άλλο», επισημαίνει στη στήλη του ο Καρλομάγνος.
Παρά τα λάθη, επισημαίνει, οι οίκοι αξιολόγησης μπορούν να πουν και δυσάρεστες αλήθειες. Ένα παράδειγμα ήταν η υποβάθμιση 9 κρατών-μελών της ευρωζώνης στις 13 Ιανουαρίου, όταν η Standard & Poor's τιμώρησε τις κυβερνήσεις για ανεπαρκή ανταπόκριση στην κρίση χρέους, άκριτη εμμονή με τη λιτότητα και κατέστησε σαφές ότι το πρόβλημα αφορά την ευρωζώνη στο σύνολό της.
Πάνω απ' όλα, με την υποβάθμιση της Γαλλίας από την κατηγορία ΑΑΑ και τη διατήρηση της Γερμανίας σε σταθερή προοπτική, η Standard & Poor's άλλαξε τις ισορροπίες στην Ευρώπη. Κατά κάποιο τρόπο, χάραξε τη διαχωριστική γραμμή στο Ρήνο, μια γραμμή που γενιές ηγετών προσπάθησαν να εξαλείψουν από το 1950. Η Γαλλία έχασε τον συμβολικό της ρόλο και αφήνει τη διεύθυνση της ευρωζώνης στα «ενάρετα» βόρεια κράτη, που αρνούνται να προσχωρήσουν στα προβλήματα του «κλαμπ των χωρών της Μεσογείου».
Η ισορροπία δυνάμεων έχει από καιρό αλλάξει. Από τότε που ξέσπασε η κρίση, πολλοί είχαν δυσανασχετήσει με τα διατάγματα των Μερκοζί. Αλλά τώρα, η έννοια «Μερκοζί» ακούγεται κούφια, καθώς όπως δήλωσε και ο πρώην υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας, Τιερί Μπετόν, «το Βερολίνο μένει μόνο του στο πιλοτήριο».
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Μέρκελ διευρύνει πλέον τον κύκλο των φίλων της. Αντί για συναντήσεις με το Σαρκοζί, η γερμανίδα καγκελάριος θα παραθέσει άτυπο δείπνο στους πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, της Σουηδίας και της Αυστρίας στις 19 Ιανουαρίου. Της αρέσει ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Μόντι. Κατά κάποιον τρόπο, η Γερμανία ενεργεί πλέον σαν μόνιμος πρόεδρος της ευρωζώνης.
Βέβαια, ένα παλαιό δόγμα της ευρωπαϊκής πολιτικής αναφέρει ότι η γαλλογερμανική συνεργασία είναι απαραίτητη για να συγκαλυφθεί η γερμανική δύναμη και η γαλλική αδυναμία. Σίγουρα, κάθε αλλαγή θα είναι σταδιακή. Η Γερμανία δεν θα εγκαταλείψει τη Γαλλία, καθώς είναι πολύ νωρίς να ασκήσει μονομερή εξουσία απροκάλυπτα. Η Μέρκελ μπορεί να μιλά για μια «ισχυρή Γερμανία σε μια ισχυρή Ε.Ε.», αλλά η Γερμανία είναι ισχυρή επειδή η υπόλοιπη Ε.Ε. είναι τόσο αδύναμη.