Ποιες υποθέσεις φοροφυγάδων με τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία δεν θα παραγραφούν σε 48 ώρες

Το δικαστήριο ερμήνευσε στηριζόμενο στις δύο διακρατικές συμβάσεις που έχουν κυρωθεί από την Ελλάδα και βρίσκονται σε ισχύ: τη Σύμβαση μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και Ελβετικής Συνομοσπονδίας (1984) και τη Συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας» (2005).

Σύμφωνα με τους όρους της πρώτης εξ αυτών, η ελληνική φορολογική αρχή μπορούσε να ζητήσει από την ελβετική πληροφορίες σχετικά με τραπεζικούς λογαριασμούς ορισμένων προσώπων στην Ελβετία, μόνο εάν οι πληροφορίες αυτές ήταν «αναγκαίες» για τον καθορισμό των φορολογικών υποχρεώσεων των προσώπων αυτών, χωρίς να επιτρέπεται η απλή «αλίευση» τέτοιων πληροφοριών.

Για να θεωρηθούν «αναγκαίες» προϋποτίθεται ότι το αιτούν κράτος –εν προκειμένω η Ελλάδα- έχει εξαντλήσει όλες τις τακτικές πηγές πληροφοριών που είναι διαθέσιμες σύμφωνα με την εσωτερική του φορολογική διαδικασία. Επιπλέον, σύμφωνα με τους όρους της δεύτερης, για να αποσταλούν πληροφορίες απαιτείται το αιτούν κράτος να έχει εύλογες υπόνοιες για τέλεση φορολογικής απάτης ή παρόμοιας φορολογικής παράβασης που να βασίζεται σε συγκεκριμένα στοιχεία και οι πληροφορίες να είναι «αναγκαίες» για την εφαρμογή των διατάξεων της Σύμβασης.

Το ΣτΕ έκρινε ότι η ελληνική φορολογική αρχή δεν μπορούσε και δεν όφειλε να έχει λάβει γνώση των στοιχείων των ελβετικών τραπεζικών λογαριασμών των υπό έλεγχο προσώπων για τις επίδικες χρήσεις εντός της πενταετίας, ακόμη και εάν είχε επιδείξει τη δέουσα επιμέλεια.

Και αυτό επειδή, σύμφωνα με την απόφαση, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι μεταξύ των τακτικών μέσων του φορολογικού ελέγχου ήταν και η διερεύνηση της ύπαρξης τραπεζικών λογαριασμών στην Ελβετία, ούτε και υπήρχε τεκμηριωμένα η εύλογη πιθανότητα τα στοιχεία των ελβετικών λογαριασμών να είναι κρίσιμα για την εφαρμογή της Σύμβασης και της ημεδαπής νομοθεσίας περί φορολογίας εισοδήματος.

Επομένως, στοιχεία για την ύπαρξη και το υπόλοιπο ή και τις κινήσεις λογαριασμών των φορολογουμένων σε ελβετικές τράπεζες, τα οποία περιήλθαν σε γνώση της ελληνικής φορολογικής αρχής μετά την πάροδο της αρχικής πενταετίας και πριν την πάροδο της δεκαετίας, αποτελούν «συμπληρωματικά στοιχεία» και οδηγούν σε επιμήκυνση της παραγραφής σε δεκαετή.

Έτσι, τα μεσάνυκτα της Πέμπτης, οπότε και θα αλλάξει ο χρόνος, θα παραγραφούν:

- Υποθέσεις φορολογίας εισοδήματος που αφορούν στη χρήση του έτους 2014.

- Υποθέσεις φορολογίας εισοδήματος που αφορούν στη χρήση του έτους 2011, για τις οποίες υποβλήθηκαν αρχικές εκπρόθεσμες δηλώσεις εντός του 2017. Για τις υποθέσεις αυτές η αρχική πενταετής προθεσμία παραγραφής, η οποία έληγε κανονικά στις 31-12-2017 παρατάθηκε για τρία ακόμη χρόνια, μέχρι τις 31-12-2020.

- Υποθέσεις φορολογίας εισοδήματος που αφορούν στη χρήση του έτους 2009, για τις οποίες, μετά τη λήξη της κανονικής πενταετούς περιόδου παραγραφής, δηλαδή μετά την 31η-12-2015, περιήλθαν σε γνώση των αρμοδίων φορολογικών αρχών «συμπληρωματικά στοιχεία», από την εξέταση των οποίων διαπιστώθηκε ότι η φορολογητέα ύλη ήταν μεγαλύτερη από αυτήν που δηλώθηκε και ότι οι υποβληθείσες δηλώσεις ήταν ανακριβείς, οπότε η περίοδος παραγραφής επιμηκύνθηκε για άλλα πέντε έτη.