«Αγκάθι» η έλλειψη καλών θέσεων εργασίας

Σύμφωνα με οικονομολόγους, η αύξηση των κατώτατων μισθών θα αποτελούσε ένα σημαντικό πρώτο βήμα, αλλά πρέπει να συνοδεύεται από πολιτικές για την ανακατεύθυνση της τεχνολογικής αλλαγής και να παρέχει κίνητρα στους εργοδότες να δημιουργούν καλές θέσεις εργασίας και καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Οι προσπάθειες στις ΗΠΑ για την αύξηση του ομοσπονδιακού κατώτατου μισθού από 7,25 δολάρια σε 15 δολάρια ανά ώρα έχουν κερδίσει έδαφος τώρα που το Δημοκρατικό Κόμμα ελέγχει τον Λευκό Οίκο και το Κογκρέσο. Μια τέτοια κίνηση έχει νόημα τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Οι οικονομολόγοι δεν είναι πλέον τόσο σκεπτικιστές για τους κατώτατους μισθούς όπως κάποτε.

Σε κάθε περίπτωση έχει σημασία ο σχεδιασμός πολιτικής. Από κάποιο σημείο και μετά, η αύξηση του ομοσπονδιακού κατώτατου μισθού πιθανότατα θα άρχιζε να προκαλεί ανεργία και είναι λογικό να αμφισβητείται εάν ο ίδιος ελάχιστος μισθός πρέπει να εφαρμοστεί σε όλα τα μέρη της χώρας, λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές κόστους διαβίωσης μεταξύ Νέας Υόρκης και Μισισιπή, ή Μασαχουσέτης και Λουιζιάνας. Ως εκ τούτου, ορισμένοι οικονομολόγοι ζητούν να βαθμονομηθούν οι κρατικοί ελάχιστοι μισθοί ανάλογα με τις τοπικές αγορές εργασίας.

Αλλά οι περισσότερες πολιτείες στις ΗΠΑ δεν έχουν αναλάβει την πρωτοβουλία να αυξήσουν τους κατώτατους μισθούς τους, αφήνοντας την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να θέσει νέο όριο. Ενας υψηλότερος ομοσπονδιακός κατώτατος μισθός θα έχει ισχυρό οικονομικό αλλά και συμβολικό αποτέλεσμα. Αλλά δεν είναι πανάκεια. Χωρίς φωνή στον χώρο εργασίας και ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον, οι εργαζόμενοι θα παραμείνουν υπό την «αυθαίρετη κυριαρχία» των εργοδοτών τους.

Εάν η αύξηση του ομοσπονδιακού κατώτατου μισθού είναι η μόνη ουσιαστική πολιτική για την αγορά εργασίας που οι Δημοκρατικοί θέσπισαν κατά την πρώτη θητεία του προέδρου Τζο Μπάιντεν, δεν θα έχουν επιτύχει πολλά και μπορεί ακόμη και να έχουν δημιουργήσει ισχυρότερα κίνητρα για τους εργοδότες να αυτοματοποιήσουν περισσότερα καθήκοντα.