Στη Βουλή σχέδια νόμου σχετικά με την κύρωση διεθνών συμφωνιών

Η πρώτη συμφωνία συνιστά τροποποίηση της Συνθήκης για τη θέσπιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ). Η βασικότερη αλλαγή που εισάγεται μέσω της συμφωνίας είναι η λειτουργία, στο πλαίσιο του ΕΜΣ, του κοινού μηχανισμού ασφαλείας (common backstop) για το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΤΕξ). Αυτό συνεπάγεται ότι ο ΕΜΣ θα παρέχει μία πιστωτική γραμμή προς το ΕΤΕξ, σε περίπτωση που οι πόροι του Ταμείου δεν επαρκούν, για τη στήριξη πιστωτικών ιδρυμάτων τα οποία τελούν σε καθεστώς εξυγίανσης. Με τον τρόπο αυτό ενισχύεται σημαντικά η χρηματοπιστωτική σταθερότητα, καθώς αυξάνεται η δυνατότητα του ΕΤΕξ να συγκεντρώσει πόρους για την επιτέλεση των καθηκόντων του.

Ταυτόχρονα, μέσω της ίδιας συμφωνίας εισάγονται βελτιώσεις στους όρους λειτουργίας των χρηματοδοτικών μέσων του ΕΜΣ, και ιδίως σε σχέση με την προληπτική πιστωτική γραμμή (precautionary conditioned credit line), η οποία δεν συνοδεύεται πλέον από μνημόνιο κατανόησης (Memorandum of Understanding). Επίσης, διευρύνεται ο ρόλος του ΕΜΣ ως προς την παρακολούθηση της μακροοικονομικής και χρηματοοικονομικής κατάστασης των μελών του στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων του και σε συμφωνία με το πλαίσιο συντονισμού της οικονομικής πολιτικής των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως το τελευταίο περιγράφεται στη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ε.Ε.

Η δεύτερη συμφωνία συνιστά τροποποίηση της Συμφωνίας για τη μεταφορά και αμοιβαιοποίηση εισφορών στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης. Η τροποποίηση αυτή κατέστη αναγκαία, ώστε να είναι εφικτή η πλήρης εφαρμογή της απόφασης που ελήφθη στο Eurogroup του Νοεμβρίου 2020 και η οποία συνεπάγεται την ενεργοποίηση του κοινού μηχανισμού ασφαλείας για το ΕΤΕξ από το 2022, αντί του 2024 που προέβλεπε ο αρχικός

σχεδιασμός. Συγκεκριμένα, οι τροποποιήσεις που εισάγονται μέσω της νέας συμφωνίας διασφαλίζουν την αποτελεσματική λειτουργία του κοινού μηχανισμού από το 2022 και εξής, κάτι που δεν διασφαλιζόταν μέσω της αρχικής συμφωνίας, η οποία περιείχε διατάξεις που θα δυσχέραιναν την πλήρη λειτουργία του μηχανισμού πριν από το 2024. Ως εκ τούτου, η συμφωνία αυτή θωρακίζει ακόμη περισσότερο το ευρωπαϊκό πιστωτικό σύστημα και αυξάνει τη δυνατότητα αποτελεσματικής αντιμετώπισης μελλοντικών πιστωτικών κρίσεων.