Ελάχιστο το ξένο ενδιαφέρον για τις τραπεζικές αυξήσεις κεφαλαίου

Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι ακόμα και οι προσεγγίσεις που έγιναν σε Ρώσους μεγιστάνες, οι οποίοι επιδιώκουν να αποκτήσουν ή να συντηρήσουν παρουσία στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, δεν απέδωσαν καρπούς.

Κοινή είναι η αίσθηση ότι αυτή τη στιγμή κανείς δεν θέλει να έχει καμία σχέση με οτιδήποτε έχει σχέση με το ελληνικό πρόβλημα. Ακόμα και αν σε βάθος χρόνου θα μπορούσε να αποδειχθεί επενδυτική ευκαιρία. Ο λόγος; Κανείς δεν είναι σε θέση επίσης να γνωρίζει πόσο ακριβώς θα είναι αυτό το «βάθος». Γι αυτό και προτιμούν να απέχουν. Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει κι από τις διερευνητικές επαφές που γίνονται και με αραβικά επενδυτικά κεφάλαια.

Επίσης εισπράττεται μια άρνηση, η οποία μάλιστα είναι κατηγορηματική. Εννοείται πως μετά από όλα τα παραπάνω, η προοπτική της άντλησης κεφαλαίων από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας διαγράφεται περίπου ως μονόδρομος. Μόνο που αυτή η εξέλιξη, εφόσον επιβεβαιωθεί στην πράξη, θα έχει ένα πολύ ακριβό τίμημα: την κρατικοποίηση των τραπεζών που θα αντλήσουν κεφάλαια από αυτή τη «δεξαμενή».

Μάλιστα, θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι αυτή η προοπτική δεν θα είναι ισχυρό ενδεχόμενο, αλλά δεδομένη, αφού προβλέπεται ξεκάθαρα από τον κανονισμό λειτουργίας του συγκεκριμένου μηχανισμού. Κι αυτό ακριβώς είναι που τρομάζει τους Έλληνες τραπεζίτες και θέλουν να αποφύγουν με κάθε τρόπο. ωστόσο οι πιθανότητες που έχουν για να τα καταφέρουν αυτή τη στιγμή δείχνουν και είναι σχεδόν μηδενικές.