Λεκτικές παρεμβάσεις που προκαλούν ερωτηματικά (και ανησυχία)

Όπως επισημαίνεται, ο κίνδυνος να προκαλέσουν μεγαλύτερη συσπείρωση στις αντί – μνημονιακές δυνάμεις, είναι κάτι παραπάνω από ορατός, γεγονός το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα να ανακοπεί η πορεία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προς την από κοινού διασφάλιση ενός αθροιστικού ποσοστού πάνω από το 50%.

Μόνο που σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν καταστεί εφικτό, τότε θα είναι πολύ δύσκολη ακόμα και η συγκρότηση μιας κυβέρνησης συνεργασίας, που θα αναλάβει να υλοποιήσει το Μνημόνιο και να διασφαλίσει την εκταμίευση των κεφαλαίων από το δεύτερο πακέτο οικονομικής βοήθειας προς τη χώρα.

Εννοείται ότι αν κάτι τέτοιο δεν επιτευχθεί κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα μπορούσε να είναι η επόμενη μέρα της ελληνικής οικονομίας, από τη στιγμή που είναι αποκομμένη από τις ελεύθερες αγορές δανεισμού εδώ και περίπου 20 μήνες.

Το παράδοξο της υπόθεσης, ωστόσο, είναι πως ενώ και οι ίδιοι οι δανειστές της Ελλάδας θα έπρεπε να λαμβάνουν υπόψη τους αυτό το ενδεχόμενο, συνεχίζουν τις κάθε είδους δηλώσεις τους, με πλέον πρόσφατες αυτές της γαλλίδας διευθύντριας του ΔΝΤ κ. Κριστίν Λαγκάρντ και του γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Βόλφαγκ Σόιμπλε.

Το γεγονός, όπως είναι φυσικό, προκαλεί ερωτηματικά στην Αθήνα, ως προς το τι και που ακριβώς αποσκοπεί, αλλά πειστικές απαντήσεις δεν μπορούν να δοθούν.