Οι ηγέτες της Ε.Ε. φέρνουν το λογαριασμό του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας στους πολίτες

Δεν ξέρω τι εννοεί ο Μακρόν όταν λέει «τέλος στην εποχή της ανεμελιάς», αλλά εδώ και μια δεκαετία δεν υπάρχει καμία αφθονία και καμία βεβαιότητα για τους λαούς της Ευρώπης. Ο κ. Μακρόν όπως και άλλοι συνάδελφοί του, ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προφανώς ζουν σε κάποιο άλλο πλανήτη και ξαφνικά χθες προσγειώθηκαν στη γη και συγκεκριμένα στη Γηραιά Ήπειρο.

«Βιώνουμε μια μεγάλη ανατροπή», υπογράμμισε αίφνης ο πρόεδρος της Γαλλίας ως προοίμιο στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο μετά τις θερινές διακοπές που πραγματοποιήθηκε χθες στο προεδρικό μέγαρο, επικαλούμενος την πρόσφατη «σειρά σοβαρών κρίσεων», από την Ουκρανία μέχρι την ξηρασία. «Η στιγμή που ζούμε μπορεί να μοιάζει διαρθρωμένη από μια σειρά σοβαρών κρίσεων (…) και θα μπορούσαν μερικοί να θεωρήσουν ότι η μοίρα μας είναι να διαχειριζόμαστε αιωνίως κρίσεις ή καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Πιστεύω από την πλευρά μου πως αυτό που ζούμε είναι μάλλον της τάξης μιας μεγάλης ανατροπής ή μιας μεγάλης αναστάτωσης», δήλωσε ο Εμανουέλ Μακρόν στη διάρκεια της ομιλίας του ενώπιον των υπουργών, η οποία κατ’ εξαίρεση αναμεταδόθηκε από τα μέσα ενημέρωσης.

«Είναι εύκολο να υποσχόμαστε τα πάντα, μερικές φορές να λέμε τα πάντα και ό,τι τύχει. Ας μην υποκύπτουμε σ’ αυτούς τους πειρασμούς, είναι ο πειρασμός της δημαγωγίας. Ανθούν σήμερα σε όλες τις δημοκρατίες, σε ένα περίπλοκο κόσμο που φοβίζει. Μπορεί να εξακολουθεί να φαίνεται γοητευτικό να λέει κάποιος αυτό που οι άνθρωποι θέλουν να ακούσουν (…), όμως πρέπει πρώτα να σκεφτόμαστε και να θέτουμε το ερώτημα αν είναι αποτελεσματικό και χρήσιμο», πρόσθεσε χωρίς ωστόσο να αναφέρει συγκεκριμένα συμπεράσματα. Προφανώς ο κ. Μακρόν και οι συν αυτώ έχουν καταλάβει τι πρόκειται να έρθει σε επίπεδο κοινωνικών αναταραχών και σπεύδουν να τα βαφτίσουν «λαϊκισμό» τώρα που είναι νωρίς.

Ο λαϊκισμός του Μακρόν

Στη Γερμανία και στη Γαλλία για παράδειγμα τα μέτρα που βαφτίζονται ως ανάχωμα στην ενεργειακή κρίση και στη διαφαινόμενη φτώχεια δεν είναι τίποτα άλλο από την πλήρη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των λαών κάτω από τα όρια της φτώχειας, της ακραίας φτώχειας. Ήδη οι ηγέτες της Ε.Ε. βάζουν τον πήχη πολύ χαμηλά για να τον περάσουν από κάτω οι πολίτες. Θυμίζω ότι σύμφωνα με το Politico, στα ενεργειακά μέτρα της Γαλλίας περιλαμβάνεται η κίνηση του Γάλλου πρόεδρου να κλείσει πρώτος τα φώτα στο Ελιζέ, αυξάνοντας τα επίπεδα του γαλλικού λαϊκισμού.

Με τα αποθέματα αερίου να φθίνουν τους επόμενους μήνες σε αντιδιαστολή με την κοινωνική πίεση, στα μέτρα της γαλλικής κυβέρνησης περιλαμβάνεται και η διαφύλαξη της εσωτερικής ασφάλειας, καθώς 30.000 ένοπλοι, έφεδροι πολίτες αναμένεται να περιπολούν στους δρόμους από το ερχόμενο φθινόπωρο, προκειμένου να συνδράμουν στο έργο της γαλλικής Αστυνομίας. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Sud Ouest», οι έφεδροι πολίτες εκπαιδεύτηκαν σε χρόνο-ρεκόρ στα όπλα, ώστε να είναι «ετοιμοπόλεμοι» από τον Σεπτέμβριο, ενώ θα φορούν ειδική στολή κατά τη διάρκεια των περιπολιών τους. Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα «ενεργειακής νηφαλιότητας», με στόχο τον περιορισμό της ενεργειακής κατανάλωσης κατά 10% την επόμενη διετία.

Μολονότι οι τελικές λεπτομέρειες του σχεδίου Μακρόν αναμένονται στις αρχές του Σεπτεμβρίου, το προσχέδιο των μέτρων αποτέλεσε ήδη, ωστόσο, αντανάκλαση του τεταμένου κλίματος στους κόλπους της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, ενισχύοντας τους φόβους για ισχυρές, κοινωνικές εντάσεις εντός του φθινοπώρου.

Σε συσκότιση μπαίνει και η Γερμανία για να βγάλει το χειμώνα

Πλαφόν στους θερμοστάτες στη δημόσια διοίκηση και κατάργηση της παροχής ζεστού νερού στα δημόσια κτίρια: η Γερμανία, που ανησυχεί για τις ελλείψεις φυσικού αερίου, ανακοίνωσε σήμερα σειρά μέτρων για την εξοικονόμηση ενέργειας, που συνοδεύονται από έκκληση προς τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις για να τα ακολουθήσουν. «Δεν θέλουμε να μετράμε τη θερμοκρασία στα υπνοδωμάτια και η ατομική ελευθερία έχει αξία» αλλά με τα μέτρα «απευθύνεται έκκληση στην υπευθυνότητα των νοικοκυριών για να συμβάλουν» στη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, εξήγησε με τον πιο κυνικό τρόπο ο υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ. Ζητούν δηλαδή από τους πολίτες να βάλουν πλάτη για κάτι που οι ίδιοι δεν αποφάσισαν ποτέ. Να πληρώσουν δηλαδή οι λαοί της Ευρώπης την υποτακτικότητα της Ε.Ε. έναντι των ΗΠΑ που πριμοδότησαν τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας.

Η θέρμανση των γραφείων και των δημόσιων κτιρίων θα περιορισθεί στους 19°C από την 1η Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με διάταγμα που υπογράφηκε σήμερα. Η θέρμανση θα περιορισθεί στους 12°C στους χώρους όπου οι εργαζόμενοι ασκούν έντονη χειρωνακτική εργασία. Η θέρμανση θα είναι σβηστή στους κοινόχρηστους χώρους, όπως οι διάδρομοι, και δεν θα υπάρχει ζεστό νερό για το πλύσιμο των χεριών. Στις επιχειρήσεις, οι ελάχιστες θερμοκρασίες θα μειωθούν -σε μία προσπάθεια να παρακινηθεί ο ιδιωτικός τομέας να συμμετάσχει στην προσπάθεια. Τα νοσοκομεία και τα κοινωνικά ιδρύματα εξαιρούνται των μέτρων. Στον τομέα της ιδιωτικής ενοικιαζόμενης στέγης, οι ιδιώτες ιδιοκτήτες μπορούν να αποφασίσουν τη μείωση της θέρμανσης κάτω από τις ελάχιστες θερμοκρασίες που προβλέπονται από τα συμβόλαια για την εξοικονόμηση ενέργειας.

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν σήμερα θα επιτρέψουν την εξοικονόμηση κατά το 2% της κατανάλωσης φυσικού αερίου στη Γερμανία. «Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας», προειδοποίησε ο Ρόμπερτ Χάμπεκ, την ώρα που η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης θα πρέπει να μειώσει κατά 20% την κατανάλωσή της, αν θέλει αποφύγει τις ελλείψεις αυτόν τον χειμώνα, σύμφωνα με τα μοντέλα των προβλέψεων των ειδικών. «Χωρίς μια γενική συμμετοχή των επιχειρήσεων αλλά και του πληθυσμού δεν θα εξοικονομήσουμε αρκετό φυσικό αέριο», επέμεινε ο υπουργός Οικονομίας.

Γίνεται αντιληπτό ότι οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της Ε.Ε. έχουν ως πρώτο στόχο να δημιουργήσουν ενοχικά σύνδρομα στους λαούς και στη συνέχεια να επιβάλλουν τα μέτρα εσωτερικής υποτίμησης και υποβάθμισης του επιπέδου ζωής στο πλαίσιο του δόγματος «το μη χειρον, βέλτιστον». Βλέπετε, εδώ στην Ελλάδα βρήκε πλήρη εφαρμογή το παραπάνω δόγμα την περίοδο των μνημονίων. Μάθαμε να συμβιβαζόμαστε με το κακό, αρκεί να μην είναι χειρότερο από την πιο εύκολη εναλλακτική λύση. Μάθαμε να συμβιβαζόμαστε με κακούς πολιτικούς, κακούς δημόσιους λειτουργούς, κακούς επαγγελματίες, κακούς συναδέλφους, κακούς φίλους, απλά και μόνο επειδή δεν είναι χειρότεροι από ό,τι φαντάζει ως εναλλακτική δίπλα μας. Το «εχθρός του καλού, το καλύτερο» απέχει έτη φωτός από το «το μη χείρον, βέλτιστον» με το οποίο έχουμε μάθει να ζούμε.