Η διολίσθηση του ευρώ τροφοδοτεί τις πληθωριστικές πιέσεις

Αρχικά η υποχώρησή του ευρώ ήταν αποτέλεσμα της ανοδικής πορείας που είχε πάρει το αμερικανικό νόμισμα όταν οι αγορές προεξοφλούσαν τις αποφασιστικές αυξήσεις των επιτοκίων από την αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα και βέβαια όταν η Federal Reserve επιβεβαίωσε τις προσδοκίες.

Από τον περασμένο μήνα, όμως, και κυρίως τις τελευταίες ημέρες υποχωρεί κάτω από το ένα δολάριο. Η επιταχυνόμενη αυτή υποχώρηση του ευρώ οφείλεται κατά κύριο λόγο στην εντεινόμενη ανησυχία για τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο που απειλεί τις ευρωπαϊκές οικονομίες τους τελευταίους μήνες, αν όχι το τελευταίο έτος: μια πλήρη διακοπή της παροχής φυσικού αερίου από τη Μόσχα που παίζει με τα νεύρα των Ευρωπαίων ανοιγοκλείνοντας τη στρόφιγγα στους αγωγούς.

Και βέβαια οφείλεται στην εντεινόμενη ανησυχία για τον κίνδυνο να διολισθήσει σε ύφεση η ευρωζώνη όταν θα μειώνουν ή θα αναστέλλουν πλήρως τη λειτουργία τους τα εργοστάσια της Ευρώπης, θα περιορίζεται η παραγωγή και μαζί της και οι εξαγωγές, όταν θα μπει δελτίο στο αέριο και στην ηλεκτρική ενέργεια και όταν η ακρίβεια θα συνθλίβει την κατανάλωση των ευρωπαϊκών νοικοκυριών.

Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι οι παράγοντες που πιέζουν ασφυκτικά το ενιαίο νόμισμα δεν αναμένεται να υποχωρήσουν. Κατά συνέπεια, οι προβλέψεις είναι τουλάχιστον δυσοίωνες καθώς μιλούν όλες για περαιτέρω και αναπόφευκτη αποδυνάμωση του ενιαίου νομίσματος.

Οι οικονομολόγοι της JP Morgan προβλέπουν περαιτέρω υποχώρηση του ευρώ στο 0,95 δολάριο μέχρι το τέλος του έτους, η επενδυτική Nomura International ομοίως αλλά τοποθετεί τη νέα πτώση του ακόμη νωρίτερα, στο τέλος Σεπτεμβρίου, οπότε εκτιμά πως θα έχει διολισθήσει στο 0,975 δολάριο και η Morgan Stanley μιλάει για υποχώρηση στο 0,97 δολάριο πριν από το τέλος του τριμήνου. Και το χειρότερο όλων είναι πως στην πλειονότητά τους οι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι είναι πολύ περιορισμένες οι δυνατότητες της ΕΚΤ να παρέμβει για να στηρίξει το νόμισμα.