Πλειστηριασμοί: Τι δεν αλλάζει με την απόφαση του Αρειου Πάγου
Πώς όμως έφθασε η υπόθεση με τα δάνεια και τους πλειστηριασμούς στην Ολομέλεια του ανωτάτου δικαστηρίου και τι ακριβώς έκρινε ο Αρειος Πάγος.
Η υπόθεση που απασχολεί χιλιάδες δανειολήπτες σε όλη την επικράτεια, έφθασε έως την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, ενώ είχε απασχολήσει πολλές φορές το ανώτατο δικαστήριο από το 2019, καθώς είχαν ήδη εκδοθεί για το συγκεκριμένο θέμα συνολικά επτά αποφάσεις των Τμημάτων του Αρείου Πάγου.
Από αυτές, οι έξι είχαν ταχθεί υπέρ της άποψης που κυριάρχησε και στην Ολομέλεια με συντριπτική πλειοψηφία (59 υπέρ και μόνον 9 κατά), ότι δηλαδή οι εταιρείες διαχείρισης των κόκκινων δανείων μπορούν, σύμφωνα με τον νόμο που ψηφίστηκε
το 2015 και τη νομοθεσία του 2003, να διενεργούν διαδικαστικές πράξεις ως διάδικοι στις διαδικασίες πλειστηριασμών, με άλλα λόγια να μετέχουν και στις διαδικασίες εκτέλεσης και να μην περιορίζονται μόνον στην αποστολή εξωδίκων.
Το γεγονός όμως ότι το 2022 εκδόθηκε μία απόφαση από το Α2 Τμήμα του Αρείου Πάγου με την αντίθετη άποψη, είχε ως αποτέλεσμα να επιληφθεί του θέματος η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου.
Η επίλυση του θέματος με τα κόκκινα δάνεια και τις εταιρείες διαχείρισης υπήρξε πιεστική από μήνες στο ανώτατο δικαστήριο, μετά την έκδοση της μοναδικής απόφασης που ήταν αντίθετη από τις άλλες, καθώς ανά την επικράτεια ήταν σε εκκρεμότητα χιλιάδες υποθέσεις με κόκκινα δάνεια, που παρέμεναν αδίκαστες μέχρι ο Αρειος Πάγος να ξεκαθαρίσει το θέμα, ενώ οι δικηγόροι των δανειοληπτών είχαν ασκήσει μαζικά ανακοπές στις διαδικασίες των πλειστηριασμών.
Έτσι, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου δίκασε τελικά την υπόθεση στις 26 Ιανουαρίου και η απόφασή της δημοσιεύθηκε σε λιγότερο από ένα μήνα, στις 16 Φεβρουαρίου.
Η εκκρεμότητα χιλιάδων υποθέσεων σε όλη την Ελλάδα, όπου τα δικαστήρια περίμεναν τι θα πει ο Αρειος Πάγος, είχε δημιουργήσει την ανάγκη για άμεση επίλυσή της, κάτι που έλαβε σοβαρά υπόψη η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Μαρία Γεωργίου για τον προσδιορισμό της εκδίκασης και διάσκεψης για την απόφαση.
Η απόφαση της Ολομέλειας κινήθηκε στην ερμηνεία των διατάξεων των νόμων του 2015 (4354) και της νομοθεσίας του 2003 (3156) κρίνοντας ότι οι εταιρείες διαχείρισης μπορούν να προβαίνουν σε διαδικαστικές πράξεις και στο στάδιο των πλειστηριασμών, ερμηνεύοντας την ισχύουσα νομοθεσία που προβλέπει τη σχετική δυνατότητα. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως η απόφαση δεν αφορά πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, αλλά ασκεί επιρροή σε μεγάλα δάνεια που βρίσκονται στο «κόκκινο» επί χρόνια, φθάνοντας ακόμη και στη δεκαετία του 1980.