Δύσκολος ο έλεγχος της αγοράς βραχυχρόνιων μισθώσεων

Κοινή παραδοχή είναι πως πλέον οι βραχυχρόνιες μισθώσεις, ήτοι η διαμονή επισκεπτών σε διαμερίσματα και κατοικίες που ενοικιάζονται για μικρά χρονικά διαστήματα με κρατήσεις μέσω των διαδικτυακών πλατφορμών (Airbnb, Booking, Trip Advisor κ.ά.), αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού τουριστικού προϊόντος και των επιλογών φιλοξενίας στην Ελλάδα.

Μάλιστα πρόσφατη μελέτη της Grant Thornton δείχνει πως ο κύκλος εργασιών που δημιουργούν οι βραχυχρόνιες μισθώσεις αντιστοιχεί στο 14,41% της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας του ελληνικού τουρισμού. Εχοντας προσλάβει τέτοιο μέγεθος, είναι πλέον εμφανείς και οι αρνητικές επιπτώσεις στον χαρακτήρα των προορισμών, στη μεγέθυνση του υπερτουρισμού, στη συγκρότηση των τοπικών κοινωνιών και στην κάλυψη των αναγκών στέγασης κατοίκων, φοιτητών, εργαζομένων και δημοσίων λειτουργών.

Αυτή τη στιγμή στη χώρα έχουν δημιουργηθεί τρεις διαφορετικές κατηγορίες συμφερόντων στις βραχυχρόνιες μισθώσεις: πρώτον, οι μικροϊδιοκτήτες που νοικιάζουν την κυρίως κατοικία τους ή κάποιο άλλο ακίνητο που έχουν στη διάθεσή τους στην πόλη ή στην επαρχία, δεύτερον, οι ιδιοκτήτες που έχουν περισσότερα των δύο ή τριών διαμερισμάτων και μέσω των μισθώσεων αυτών βιοπορίζονται ως εισοδηματίες και, τρίτον, μεγαλοϊδιοκτήτες, φυσικά ή νομικά πρόσωπα που αποκτούν ολόκληρα ακίνητα, τα διαμορφώνουν κατάλληλα και τα λειτουργούν ως ξενοδοχεία χρησιμοποιώντας τον μανδύα των βραχυχρόνιων μισθώσεων ώστε να αποφεύγουν κανονιστικές, φορολογικές και άλλες υποχρεώσεις.