Πότε η παραχώρηση κατοικίας σε εργαζόμενο από εργοδότη δεν συνιστά παροχή σε είδος

Η παραχώρηση κατοικίας σε εργαζόμενο από εργοδότη (φυσικό ή νομικό πρόσωπο) στο πλαίσιο πρόσκαιρης μετακίνησης σε άλλη εγκατάσταση του τελευταίου για προσδιορισμένο χρονικό διάστημα, τόσο προς εκπλήρωση υποχρεώσεων που απορρέουν από τη μισθωτικήεργασιακή τους σχέση όσο και προς κάλυψη επιγενόμενων ή έκτακτων αναγκών της επιχείρησης (ασθένεια εργαζομένου, άδεια κύησης/ανατροφής τέκνου κτλ.), δεν συνιστά παροχή σε είδος που προσαυξάνει το ετήσιο εισόδημα του εργαζομένου, και κατά συνέπεια δεν υπόκειται σε φορολόγηση ως εισόδημα από μισθωτή εργασία.

Οι παροχές σε είδος συνυπολογίζονται στο φορολογητέο εισόδημα από μισθωτή εργασία στην αγοραία τους αξία, και πιο συγκεκριμένα η αγοραία αξία της παραχώρησης κατοικίας σε εργαζόμενο αποτιμάται στο ποσό του μισθώματος που καταβάλλει η επιχείρηση ή σε περίπτωση ιδιόκτητης κατοικίας σε ποσοστό 3% επί της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου.

Επίσης, τονίζεται πως με την παραχώρηση κατοικίας σε εργαζόμενο που μετακινείται σε άλλο τόπο προς ανάληψη καθηκόντων διευθυντικού στελέχους, η αγοραία αξία της παροχής φορολογείται ως εισόδημα από μισθωτή εργασία (Ε. 2035/2023).