Πώς οι καύσωνες αλλάζουν την παγκόσμια οικονομία

«Τον Ιούλιο, με τις μέσες θερμοκρασίες να είναι ήδη τουλάχιστον 1,1 °C θερμότερες παγκοσμίως από τα προβιομηχανικά επίπεδα, περιοχές των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ασίας έλιωναν κάτω από “θερμικούς θόλους”. Από την Κίνα έως την Ιταλία σημειώθηκαν ρεκόρ θερμοκρασίας», σημειώνεται στους «Financial Times».

'Επειτα από χρόνια αδράνειας ή δειλών βημάτων ανάσχεσης των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, οι ηγέτες των επιχειρήσεων και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μετρούν τώρα το κόστος των κλειστών εταιρειών και της μειωμένης παραγωγικότητας.

Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε από ακαδημαϊκούς του Dartmouth πέρυσι διαπίστωσε ότι οι καύσωνες, που προκλήθηκαν από την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή, κόστισαν στην παγκόσμια οικονομία περίπου 16 εκατ. δολάρια σε μια περίοδο 21 ετών, από τη δεκαετία του 1990.

Σύμφωνα με την Kathy Baughman McLeod, διευθύντρια του Κέντρου Ανθεκτικότητας του Ιδρύματος Adrienne Arsht-Rockefeller στο Atlantic Council, η ακραία ζέστη «μειώνει την ανάπτυξή μας» καθώς «οι διάδρομοι προσγείωσης και απογείωσης λυγίζουν, τα μετρό κλείνουν, τα εστιατόρια πρέπει να κλείσουν επειδή για το προσωπικό στην κουζίνα κάνει πολλή ζέστη».

Το κόστος αυτό μάλιστα είναι πιθανό να αυξηθεί κατά τις επόμενες δεκαετίες. «Η ακραία ζέστη είναι μία από τις πολύ σοβαρές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής», λέει ο Dan Jorgensen, υπουργός για το κλίμα της Δανίας. «Τα πολύ τραγικά νέα είναι ότι πιθανότατα η κατάσταση θα επιδεινωθεί».

Οπως σημειώνουν οι «Financial Times», ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους η ακραία ζέστη αποτελεί οικονομική απειλή είναι ότι δυσκολεύει την εργασία. Οι υψηλές θερμοκρασίες συμβαδίζουν με χαμηλή παραγωγικότητα.

Σε συνθήκες ζέστης, οι άνθρωποι συνήθως «εργαζόμαστε πιο αργά, αναλαμβάνουμε περισσότερο ρίσκο, η γνωστική μας λειτουργία μειώνεται», λέει η Laura Kent του Institution of Mechanical Engineers, μιας επαγγελματικής ένωσης που πρόσφατα συνέταξε μια έκθεση σχετικά με το πώς η βιομηχανία θα πρέπει να προσαρμοστεί στην ακραία ζέστη.

Μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, του οργανισμού του ΟΗΕ για τους εργαζομένους, προέβλεψε ότι μέχρι το 2030, το ισοδύναμο άνω του 2% των συνολικών ωρών εργασίας παγκοσμίως θα χάνεται κάθε χρόνο, είτε επειδή κάνει πολλή ζέστη για να εργαστεί κανείς είτε επειδή οι εργαζόμενοι πρέπει να εργάζονται με πιο αργούς ρυθμούς.

Περίπου 200 εκατομμύρια άνθρωποι στις πόλεις σήμερα κινδυνεύουν από ακραία ζέστη, αριθμός που αναμένεται να οκταπλασιαστεί μέχρι το 2050, σύμφωνα με τον Sachin Boite, διευθυντή κλιματικής ανθεκτικότητας του δικτύου δημάρχων C40 που πιέζει για περιβαλλοντική δράση.