Le soir: «Η Ελλάδα έχει άδειες τσέπες»

και υπότιτλο: «Η Ελλάδα έχει άδειες τσέπες, τα ισπανικά και ιταλικά επιτόκια συνεχίζουν να ανεβαίνουν. Πως φτάσαμε μέχρι εδώ;»

Αναλυτικά στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι «η Ελλάδα, όπου θα διεξαχθούν την Κυριακή ζωτικής σημασίας εκλογές, δεν διαθέτει πλέον παρά μόνο 2 δισ. ευρώ στα ταμεία της για να εξασφαλίσει την πληρωμή μισθών και συντάξεων του δημοσίου τομέα, μέχρι τις 20 Ιουλίου».

Η ανταπόκριση συνεχίζεται στις εσωτερικές σελίδες με τίτλο: «Η Ελλάδα δεν ανταποκρίνεται πια» και υπότιτλο: «Παρά το δέσιμό τους στην Ευρώπη και το ευρώ, όλο και περισσότεροι Έλληνες βυθίζονται, πριν από τις κοινοβουλευτικές εκλογές της 17 Ιουνίου, σε μία άρνηση της πραγματικότητας».

«Εξασθενημένη από τη θεραπεία σοκ και μεταρρυθμίσεις που δεν εξηγήθηκαν και δεν εφαρμόστηκαν καλά, διότι είναι κοινωνικά άδικες, η χώρα βυθίζεται σε μία άρνηση, την οποία ενθαρρύνουν οι προεκλογικές εκστρατείες. Κάναμε τα πιο εύκολα: οριζόντιες περικοπές στους μισθούς και συντάξεις. Οι πολίτες πιστεύουν λοιπόν ότι δεν έχουνε πια τίποτε να χάσουν», διαπιστώνει με λύπη ο Νίκος Σκανδάμης, εμπειρογνώμονας ευρωπαϊκού δικαίου.

Η ελληνική άρνηση είναι, όπως αναφέρει η εφημερίδα, το αποτέλεσμα μίας τραγικής έλλειψης επικοινωνίας. Μόνα απέναντι στους δισταγμούς της διοίκησης, χαμένα σε λαβύρινθο, μέχρι και τα μέλη της Task Force της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ανόρθωση της οικονομίας, έχουν αποθαρρυνθεί. «Αλλάξαμε το νομοθετικό πλαίσιο, αλλά η εφαρμογή όλων αυτών είναι πολύ κακή», δηλώνει ένας από αυτούς, κρατώντας την ανωνυμία του. «Είτε το θέλουμε, είτε όχι, οι Έλληνες δεν είναι καλοί διαχειριστές», επισημαίνει.

Τέλος η ίδια εφημερίδα δημοσιεύει άρθρο αφιερωμένο στην Ελλάδα, με τίτλο:«Η ελληνική πέτρα, ο ευρωπαϊκός λάκκος»

Το άρθρο έχει αναφορές στις δυσκολίες στην προμήθεια φαρμάκων, που πρέπει να πληρώνονται τοις μετρητοίς στο φαρμακείο, στη φτώχεια των συνταξιούχων, στους νέους που ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν, στο θυμό των Ελλήνων ψηφοφόρων.

Αναλυτικά στο άρθρο αυτό αναφέρονται τα εξής:

«Η Ευρώπη θα παίξει εκ νέου την τύχη της στη ρώσικη ρουλέτα. Τυχαίνει να είναι ελληνική, αυτήν τη φορά, αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα στη συλλογική ευθύνη. Το ευρώ θα πεθάνει στην ελληνική κάλπη; Είναι μία πιθανότητα, αν και πολύ πραγματιστικά, ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, είναι μεν αντίθετο στις δραστικές μεταρρυθμίσεις, αλλά υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ. Είναι, λοιπόν, περισσότερο από πιθανό, ακόμη και αν κερδίσει, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί να το σκεφτούν δύο φορές πριν διώξουν τη χώρα από το σύστημα, για να αποφύγουν τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης του συνόλου.

Η στιγμή είναι καθοριστική, αλλά το ευρωπαϊκό διακύβευμα ακόμη περισσότερο. Ποια Ευρώπη θέλουμε; Ποιο σχέδιο μας οδηγεί; Ποιος αναγνωρίζεται πλέον σε αυτό το σύνολο συμβιβασμών, που κατέγραψε σχεδόν τόσες αποτυχίες όσες και πρωτοβουλίες που υιοθετήθηκαν μέσα στον πανικό; Η Ευρώπη δεν γοητεύει πια. Δεν μας προστάτεψε από το φόβο που νιώθουμε σήμερα για το μέλλον των παιδιών μας, της οικονομίας μας, των θέσεων εργασίας μας. Επιβάλλει τη λιτότητα χωρίς καθαρή προοπτική.

Ποτέ η αλληλεγγύη ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες δεν υπήρξε πιο απαραίτητη, αλλά ποτέ δεν υπήρξαμε τόσο ανίκανοι, πολιτικά και δημοκρατικά, να την εφαρμόσουμε. Ποιος από τους Γερμανούς, Γάλλους ή Βέλγους θα δεχτεί να ξαναβάλει το χέρι στην τσέπη για να βοηθήσει τους Έλληνες, τους Ισπανούς, τους Ιταλούς; Πρέπει όμως να βρούμε το πολιτικό κουράγιο και τις ισχυρές ιδέες για να ορίσουμε ξανά μία οδό κοινή και ελπιδοφόρα. Ειδάλλως, η δημοκρατία θα καταρρεύσει με την κατάρρευση του ευρώ. Και η ανάγκη αυτή θα παραμένει, ακόμη και αν οι Έλληνες «ψηφίσουν ορθά» την Κυριακή (δηλαδή για κόμματα που είναι έτοιμα να δεχτούν τις μεταρρυθμίσεις). Ας το επαναλάβουμε: το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η Ελλάδα. Είναι η Ευρώπη».