Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ … τον Σεπτέμβριο

Αντί δηλαδή να παρακολουθεί αδρανής επί της ουσίας την διάλυση της συνοχής της ευρωζώνης, το επόμενο 10μηνο και να έχει πάνω της , την διεθνή πίεση να στηρίξει οικονομικά και θεσμικά το Νότο, που σημαίνει 3-5 τρις ευρώ, συνυπολογίζοντας την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, να κάνει μια κίνηση «ρουα-ματ».

Αρνούμενη την επιμήκυνση του «ελληνικού προγράμματος» και ενός Μνημονίου 3 , μέχρι τις αρχές του 2013, να δημιουργήσει αρχική κρίση , με την Ελλάδα να αναγκάζεται τον Σεπτέμβριο , να ζητά την αποχώρηση της από το ευρώ , μετά από αδυναμία πληρωμών. Ο στόχος δεν μπορεί να είναι μόνον η αδυναμία εξυπηρέτησης των εξωτερικών πληρωμών, προς τους πιστωτές, αλλά και των εσωτερικών , σε μισθούς και συντάξεις.

Το Βερολίνο στην περίπτωση αυτή μπορεί να συνυπολογίζει δύο παράγοντες. Πρώτον ότι θα έχει πλέον εκδηλωθεί σε πλήρη έκταση η νέα κρίση στο τραπεζικό σύστημα των Αγγλοσαξόνων, άρα και στις αγορές, που ήδη έχει ξεκινήσει με το επιτόκιο της διατραπεζικής και την εμπλοκή- χειραγώγηση από πλευράς Αγγλικών τραπεζών. Στη δεύτερη αυτή φάση κρίσης αξιοπιστίας των αυτορυθμιζόμενων αγορών , εκτός από την συστημική θέση των τραπεζών θα δοκιμασθεί και το δόγμα του μονεταρισμού και του πρώτου αγγλικού τύπου Θατσερισμού. Δεύτερον θα δοκιμάσει με «φωτιά» , να αντιμετωπίσει τη «φωτιά» που βάζουν στην ευρωζώνη, οι συνθήκες χρεοκοπίας και «παγίδας δανεισμού», που χαρακτηρίζουν πλέον τις ισχυρές και ογκώδεις οικονομίες της Ιταλίας και Ισπανίας, ξεχειλώνοντας το πουλόβερ της Ευρώπης ,σε βαθμό να σχισθεί.

Το νέο δόγμα Μονρόε και οι Ρεπουμπλικάνοι

Το πολύ ενδιαφέρον στο σενάριο αυτό είναι ότι αν βρεθεί εκτός ευρώ η Ελλάδα, τον Σεπτέμβριο- Οκτώβριο , δεν θα μπορεί να τύχει καμίας ουσιαστικής στήριξης από τις ΗΠΑ. Για τον απλούστατο λόγο ότι η Αμερική , ευρισκόμενη και τυπικά στην τελευταία φάση της προεκλογικής περιόδου για την ανάδειξη Προέδρου, θα διακατέχεται από «κενό Διοίκησης». Πολύ πιο ενδιαφέρουσα γίνεται η προοπτική , εάν υποθέσουμε ότι το Βερολίνο επιζητά την ανατροπή του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και την κυριαρχίας των Δημοκρατικών στην Ουάσιγκτον και την ανάδειξη στην εξουσία των Ρεπουμπλικάνων. Γιατί; Απλούστατα επειδή είναι ήδη διακηρυγμένη η διάθεση τους , να αποτραβηχτούν πλήρως από την Ευρώπη, να μην αναλάβουν κανένα κόστος και ρίσκο , από την πορεία ύφεσης που κυριαρχεί στην ευρωζώνη και να αφήσουν τον Ευρωπαϊκό Νότο στην τύχη του. Ή καλύτερα στα «νύχια» της Γερμανίας και των συμμάχων της.

Αν η Αμερική επιλέξει για την αντιμετώπιση του δικού της προβλήματος χρέους και ύφεσης , ένα ιδιότυπο δόγμα Μονρόε, τότε η τύχη της Ευρώπης μένει στη διάθεση των Γερμανών. Μάλιστα η μεγάλη περιπέτεια που θα μπει η Ελλάδα, με την επιστροφή της στο εθνικό νόμισμα , απομονωμένη από παντού, λόγω των συνθηκών και ναρκοθετημένη στον απόλυτο βαθμό από τους ευρωπαίους ισχυρούς εταίρους και πιστωτές της, με ορίζοντα σε κάθε περίπτωση τον ερχόμενο Απρίλιο, όταν η Διοίκηση βρει την τάξη της στην Ουάσιγκτον , ακόμη και στο ενδεχόμενο της επανεκλογής Ομπάμα, θα είναι ο καλύτερος φυσικός «εκβιασμός» στο πολιτικό σύστημα και τις κοινωνικές δυνάμεις σε Ιταλία και Ισπανία, που προτίθενται να ξεσηκωθούν απέναντι στα Μνημόνια και την Γερμανική Ευρώπη, επιζητώντας διέξοδο στην εθελοντική αποχώρηση από την ευρωζώνη και την επιστροφή τους στα εθνικά νομίσματα.

Η Ελλάδα «Ιφιγένεια» με στόχο μια νέα Γιάλτα

Η «δυστυχία των Ελλήνων» , θα πρέπει να είναι τόσο τεράστια που θα δράσει ως ισχυρό «αντιβιοτικό» στην μόλυνση της απειθαρχίας , που απειλεί τον ευρωπαϊκό σχεδιασμό της Καγκελαρίας. . Ταυτόχρονα η εξαθλίωση των Ελλήνων , θα οδηγήσει σε θωράκιση την προτεσταντική ηθική των δοκιμαζόμενων από έλλειμμα ευημερίας , πειθαρχημένων σε μια ανώτατη ηθική της μηχανιστικής κοινωνίας πολιτών της Γερμανίας και του Ευρωπαϊκού Βορρά. Οι «αμαρτωλοί» Έλληνες θα έχουν πληρώσει για τις ανομίες τους. Οι άλλοι επιρρεπείς στην αμαρτία της ελαφρότητας , του γλεντιού και της σπατάλης Νότιοι , ειδικά οι Λατίνοι, θα πάρουν το μάθημα τους , θα διδαχθούν και θα υπακούσουν στη λιτότητα και τον εξανδραποδισμό τους, από τις φυλές των Βορείων.

Η Γερμανία δείχνει ότι θέλει να κερδίσει έναν ακόμη χρόνο ,μέσα στο σκηνικό σύγχυσης και αναρχίας στην ευρωζώνη. Την κρίσιμη χρονιά , που χωρίζει το Ελληνικό Μνημόνιο , από το Ισπανικό και το Ιταλικό. Ισχυροί κύκλοι της «εσωτερικής», νέο- αυτοκρατορικής Γερμανίας εκτιμούν ότι αν η Ελλάδα έχει το ρόλο της «Ιφιγένειας», θα φυσήξει ούριος άνεμος για τις τριήρεις της Γερμανικής Ευρώπης, που θα περάσουν απέναντι στον Ατλαντικό και ύστερα από έναν τεράστιο χρηματοοικονομικό «Τρωικό Πόλεμο» θα καταλάβουν και θα κυριαρχήσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, διαλύοντας τες και χτίζοντας τη δική τους αυτοκρατορία του Ράιχ, που υπερβαίνει τον διαχωρισμό Δύσης και Ανατολής, αφού αυτός χτίσθηκε στα ερείπια του ηττημένου Βερολίνου και την πτώση του προηγούμενου Ράιχ.

Η Γερμανική ιντελιγκέντσια , αλλά και ο αναθεωρητισμός των ηττημένων του Αμερικανικού Νότου και «αυτονομιστών» του Τέξας , μπορούν να συμφωνήσουν σε μια νέα Γιάλτα , όπου Γερμανοί, Ρώσοι και Κινέζοι θα χωρίσουν τον κόσμο σε ζώνες επιρροής και γεωπολιτικού ελέγχου, με την Αμερική, Ελ Ντοράντο για φεουδάρχες –τραπεζίτες και την Ευρώπη Ομόσπονδο κράτος, όπως η Γερμανία σήμερα. Η προτεσταντική ηθική, οι καλβινιστές, οι ευαγγελιστές , το «κόμμα του τσαγιού» , έχουν πολλά κοινά σημεία , για τη συγκρότηση ενός κόσμου, όπου μια νέα τάξη και ένα νέο δίκαιο θα κυριαρχήσει, με την «ευνομία» στον πλανήτη να επιστρέφει, μέσα από την τεχνοκρατία και την εμπεδωμένη γραφειοκρατία των «προθύμων» να διαχειρίζεται την μοίρα των όχλων και των «αμαρτωλών»., στη μετά- Δημοκρατία και τον τελολογικό Οικουμενικό Διαφωτισμό.

Τα τρομοκρατικά σενάρια των διεθνών τραπεζών απέναντι στη Γερμανία

Απέναντι σε οποιοδήποτε σχέδιο της Γερμανίας, για την διάλυση ή την κυριαρχία στην Ευρώπη βρίσκονται οι αναλύσεις και οι εκτιμήσεις των διεθνών τραπεζών και αγορών. Σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη αυτών στην περίπτωση αποχώρησης της Ελλάδας από την ευρωζώνη , η συνοχή της ευρωζώνης θα έχει καταστραφεί και το διεθνές κεφάλαιο και χρηματιστήρια , θα προεξοφλούν με τις κινήσεις τους την εν συνεχεία αποχώρηση Ισπανίας και Ιταλίας, φέρνοντας σε πολύ δεινή θέση τη Γαλλία και οδηγώντας σε τροχιά ύφεσης την ίδια τη Γερμανία και τους ΑΑΑ του ευρώ, ακόμη και αν η συγκέντρωση των κεφαλαίων σε ευρώ, συνεχίσει να ακολουθεί τη διαδρομή από τον Ευρωπαϊκό Νότο στον Ευρωπαϊκό Βορρά.

Το επιχείρημα που έχει η Γερμανία να επιδείξει στους διεθνείς οίκους όσο η κρίση βαθαίνει στην Ευρώπη , είναι ότι αν αρχίσει ένα «ντόμινο» αποχωρήσεων χωρών από το ευρώ, αυτό θα συνοδευθεί με μονομερείς διαγραφές χρεών , τα οποία για παράδειγμα μόνον στην Ιταλία φθάνουν στα 2 τρις ευρώ. Σε μια τέτοια περίπτωση η διεθνής αναστάτωση θα είναι τεράστια, ακόμη , αφού οι χώρες εκτός Μνημονίων , που είναι και οι πιο ογκώδης οικονομίες, σχετίζουν τα δάνεια τους στο μεγαλύτερο μέρος τους με τους ιδιώτες δανειστές , παρά με τα κράτη της ευρωζώνης, όπως για παράδειγμα η Μνημονιακή Ελλάδα. Άρα τυχόν χάος στην ευρωζώνη και αποχωρήσεις κρατών-μελών , στη λογική Μπερλουσκόνι στην Ιταλία , θα πλήξει πολύ περισσότερο τα συμφέροντα των κεφαλαιαγορών , από το «νοικοκύρεμα» και τις λελογισμένες ζημιές που θα προέλθουν από επόμενα PSI, όπως το Ελληνικό που έχει ήδη εξελιχθεί. Το πέρασμα των χρεών στη γερμανική διαχείριση, μέσω Μνημονίων αντίστοιχα, κάποια μέρα θα οδηγήσει , εφόσον υπάρξει ολοκλήρωση στην Ένωση, στην αμοιβαιοποίηση των χρεών και διακανονισμό τους, χωρίς μονομερείς διαγραφές και αιφνιδιασμούς για το διεθνές σύστημα του κεφαλαίου και της χρηματαγοράς.

Πόσο μπορούν να πειστούν οι διεθνείς οίκοι , τράπεζες και οίκοι αξιολόγησης , από τέτοιου τύπου θεωρήσεις , «στρατηγικού βάθους» ; Μάλλον ελάχιστα , ειδικά απέναντι σε μια Γερμανία, που μπορεί να επιδιώξει την βαθιά κρίση στην ευρωζώνη, μέσα από μια διαδικασία «ανεστραμμένου ειδώλου». Κάτι που συμπεριέλαβε σε τελευταία έκθεση της η Goldman Sach, προβλέποντας το ενδεχόμενο χώρες όπως η Ολλανδία και η Φινλανδία , του σκληρού πυρήνα στο επονομαζόμενο και “ Berlin club” να λάβουν μονομερή απόφαση , άρνησης συμμετοχής σε δανειοδοτήσεις- στήριξης, για προβληματικές χώρες του ευρώ και ειδικά άρνηση συμμετοχής για παράδειγμα σε ένα Μνημόνιο 3 , για την Ελλάδα.

Με τον τρόπο αυτό το Βερολίνο θα αποφύγει να «εκτεθεί» το ίδιο σε προσπάθεια εξόδου χωρών από το ευρώ και θα παρακάμψει τις διεθνείς πιέσεις , ειδικά από την Ουάσιγκτον , αποδεχόμενο εκ του αποτελέσματος το τετελεσμένο , που άλλοι από τους ΑΑΑ, θα έχουν δημιουργήσει, εξυπηρετώντας την Γερμανική στρατηγική.

Σε θετική κατεύθυνση η πρώτη αντίδραση του πρωθυπουργού

Πως μπορεί να αντιδράσει η Ελλάδα απέναντι στα σενάρια που εξυφαίνονται για αναγκαστική έξοδο της από το ευρώ, μέσα στο πρώτο δίμηνο του Φθινοπώρου;

Αντέδρασε ήδη πολύ καλά , αν και αυτό δεν συνηθίζεται στους χειρισμούς της Αθήνας, την τελευταία τριετία. Ο πρωθυπουργός κ. Α. Σαμαράς, με αφορμή την ομιλία στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του ήδη είπε ότι η Ελλάδα στην παρούσα φάση θα αποφύγει κάθε επαναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων , ενώ το πλάνο της κυβέρνησης προεκτάθηκε μέχρι το 2014.

Μπορεί σε μια πρώτη ανάγνωση η τοποθέτηση Σαμαρά , να μοιάζει «βερμπαλισμός», όμως έχει βάθος τακτικισμού, πολύ σημαντικού για την Ελλάδα. Αποφεύγει τον «ύφαλο» της επαναδιαπραγμάτευσης και υπό την έννοια αυτή δεν θέτει στο τραπέζι, ζήτημα διαπραγμάτευσης Μνημονίου 3 , που επιζητά το Βερολίνο για να οδηγήσει σε αδιέξοδο την Ελλάδα, σε άμεσους χρόνους. Ανοίγει τον ορίζοντα των μεταρρυθμίσεων μέχρι το 2014, που είναι σαν να πετά την «μπάλα στην εξέδρα» , με δεδομένο ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε επίσημα ότι περιμένει άλμα ύφεσης πάνω από 7% για το κλείσιμο του 2012. Ταυτόχρονα τοποθετεί το ενδεχόμενο όποιας ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας , πάλι στις αρχές του 2014. Αυτό δημιουργεί μια ευκαιρία για την Ελλάδα εφόσον κριθεί ως συμφέρουσα και νομοτελειακή , η αποχώρηση από το ευρώ, αυτή να γίνει με συντονισμένο τρόπο και προς όφελος του εθνικού και κοινωνικού συμφέροντος εντός του 2013, με όσο το δυνατόν πιο λελογισμένο κόστος. Τα συμφέροντα του Βερολίνου για πομπώδη τιμωρία της Ελλάδας, δεν εξυπηρετούνται και η ευρωζώνη συμπιέζεται πολύ περισσότερο πλέον στον Βορρά της, που θα κινδυνεύει να απολέσει το ΑΑΑ, παρά στον ήδη κατεστραμμένο Νότο της.

Το timing εξόδου από το ευρώ

Θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αποχωρήσει από το ευρώ, ορίζοντας αυτή , στο μέτρο του δυνατού το timing και όχι οι συνθήκες που δημιουργεί η Γερμανία και οι «σύμμαχοι» της. Το καλύτερο διάστημα για ένα τέτοιο εγχείρημα παραμένει η περίοδος από τον Δεκέμβριο του 2012 μέχρι και τον Μάιο του 2013. Αυτό γιατί τότε δεν υπάρχει λήξη σημαντικών ομολόγων . Επίσης γιατί θα έχουν ολοκληρωθεί οι Αμερικανικές εκλογές και θα υπάρχει πρόεδρος στον Λευκό Οίκο και Διοίκηση στις ΗΠΑ. Θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ , χωρίς άριστη προετοιμασία και οργανωμένη στήριξη από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, θα ισοδυναμούσε με κίνηση ανάλογη της «εξόδου του Μεσολογγίου». Πράξη ηρωική , αλλά και ατελέσφορη από πλευράς συνεπειών και απωλειών.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να φύγει πλέον από το ευρώ, για να γυρίσει στην πρότερη κατάσταση της ακόμη και αν υιοθετήσει εθνικό νόμισμα. Θα πρέπει να εντάξει την προοπτική της σε μια διεθνή συγκρότηση που θα της επιτρέψει ως διαδικασία την αναστροφή του -7 της ύφεσης στο +7 ανάπτυξη, κονιορτοποιώντας εκ των πραγμάτων την Γερμανική μεθοδολογία και υπεροψία , που ακολουθείται στην ευρωζώνη, οδηγώντας έθνη, λαούς και ισχυρές οικονομικές οντότητες στην Γερμανοποίηση και την εξαθλίωση μέσω της ύφεσης.

Η αποχώρηση της Ελλάδας θα πρέπει να πραγματοποιηθεί με τον «εισοδισμό» στο αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και θεώρηση πραγμάτων , δημιουργώντας συνθήκες συνοχής για την υπόλοιπη ευρωζώνη ή συγκρότησης του μετώπου του Νότου και αναδιάταξη των οικονομικών συνθηκών στην Ευρώπη σε συσχετισμό περισσότερο αρμονικό, στον άξονα Βορρά- Νότου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα Κινήματα του Νότου

Επί του παρόντος πάντως , πολύ σωστή δείχνει και η τελευταία τοποθέτηση, του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Α. Τσίπρα, σύμφωνα με την οποία ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ενθαρρύνει και να συσχετισθεί με ανάλογα αντιμνημονιακά και κοινωνικά κινήματα στον Ευρωπαϊκό Νότο , παρά να δημιουργήσει συνθήκες υπέρτερης σύγκρουσης στο εσωτερικό της Ελλάδας.

Υπό τις παρούσες συνθήκες ο στόχος δεν μπορεί να είναι για την αντιπολίτευση η δημιουργία συνθηκών πολιτικής αστάθειας για την κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά της συγκρότησης ενός κοινωνικού άξονα στη ζώνη του Νότου, ώστε σε πολλά επίπεδα η σύγκρουση με τις δυνάμεις των Μνημονίων και της Γερμανοποίησης της Ευρώπης να γενικευθούν , κερδίζοντας χρόνο για τα έθνη και τους λαούς απέναντι στην τάξη πραγμάτων του Βερολίνου. Η Ελλάδα, στο επίπεδο της μη κομμουνιστικής Αριστεράς, αλλά και της μη καθεστωτικής Δεξιάς έχει δεσπόζουσα θέση στο «κουαρτέτο» με Ιταλία , Ισπανία, Γαλλία , της νομιμοποιημένης ηθικά «ανταρσίας» που θα επιχειρήσει να αποδομήσει το ευρω-μάρκο, όπως κάποτε επεχείρησε, χωρίς όμως επιτυχία, την ηγεμονική θέση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.