Πρόντι: Η μηχανή του γαλλογερμανικού άξονα έχει πάψει να δουλεύει

«Η περίοδος Σαρκοζί-Mέρκελ, στην οποία εκείνη έθετε τους κανόνες και εκείνος έδινε συνέντευξη τύπου, τελειώσανε. Υπάρχουν δυο κύλινδροι, ένας πολύ μικρός και ένας πολύ μεγάλος και με τον τρόπο αυτό μια μηχανή δεν μπορεί να δουλέψει», πρόσθεσε ο Ιταλός πολιτικός και οικονομολόγος.

Ο Πρόντι σημείωσε ότι «η Ελλάδα μπόρεσε να αλλοιώσει τα στοιχεία για τα δημοσιονομικά της διότι η Γαλλία και η Γερμανία δεν θέλησαν να μπουν κανόνες. Υπάρχουν λοιπόν συγκεκριμένες ευθύνες που βαραίνουν».

Ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, από κοινού με τον οικονομολόγο Κουάντριο Κούρτσιο, επέμεινε στην συνέχεια στην πρόταση για έκδοση του "Eurounionbond": δηλαδή το να χρησιμοποιηθεί ένα μέρος από τα κρατικά αποθέματα χρυσού των χωρών μελών της Ευρωζώνης ως κεφάλαιο για ένα ευρωπαϊκό ταμείο που θα εκδίδει ομόλογα.

«Στα αποθέματα χρυσού θα μπορούσαν να προστεθούν υποδομές: αγωγοί πετρελαίου, φυσικού αερίου, αυτοκινητόδρομοι. Με τον τρόπο αυτό, όλοι θα δείξουν ότι δεν αστειεύονται και ότι συμμετέχουν απευθείας στην όλη προσπάθεια, κάνοντας ένα ουσιαστικό βήμα προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», πρόσθεσε ο Ιταλός πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Κομισιόν.

«Τα αποθέματα χρυσού δεν θα πωληθούν, θα λειτουργήσουν απλά ως εγγύηση, σε ένα ταμείο που θα παραμείνει ιδιοκτησίας των χωρών της Ευρωζώνης», εξήγησε, παράλληλα, ο καθηγητής Κούρτσιο.

Σύμφωνα με τους Πρόντι και Κούρτσιο, το νέο Ευρωπαϊκό Χρηματιστικό Ταμείο (Ffe, Fondo Finanziario Europeo), θα πρέπει να διαθέτει κεφάλαιο 1 τρισεκ. ευρώ και την δυνατότητα έκδοσης ομολόγων δεκαετούς διάρκειας με επιτόκιο 3%, που να φθάνουν σε αξία τα 3 τρισεκατομμύριο ευρώ.

Το ένα τέταρτο του όλου ποσού, σύμφωνα με την πρόταση αυτή, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί άμεσα για προγράμματα οικονομικής ανάπτυξης, και τα υπόλοιπα τρία τέταρτα, για την μείωση των δημοσίων χρεών.

Με τον τρόπο αυτό, εξήγησαν στην Rai και σε άρθρο τους στην εφημερίδα Il Sole 24 Ore, ο Πρόντι και ο Κουάντριο Κούρτσιο, «σε ότι αφορά την Ιταλία, το ποσοστό δημόσιου χρέους της που αντιστοιχεί στο 95% του ΑΕΠ θα παρέμενε στα χέρια της αγοράς, ενώ το υπόλοιπο 25% θα περνούσε στην κυριότητα του νέου ταμείου Ffe. Tο δημόσιο χρέος της Γαλλίας και της Γερμανίας, ιδιοκτησίας των αγορών, τέλος, θα έπεφτε αυτόματα κάτω από το 60% του ΑΕΠ τους».