Αδικαιολόγητη η επιβολή πρόσθετων επιβαρύνσεων από τις τράπεζες
Συστήνει, παράλληλα, στα τραπεζικά ιδρύματα να απέχουν από τη χρέωσή τους στους καταναλωτές, εκτός αν πρόκειται για έξοδα υπέρ τρίτων (δικαστικά, δικηγορικά, έξοδα μηχανικού).
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Συνήγορος του Καταναλωτή, Ευ. Ζερβέας, η εξέταση της πιστοληπτικής ικανότητας των υποψήφιων δανειοληπτών από τα τραπεζικά ιδρύματα θεωρείται αναπόσπαστο, όσο και επιβεβλημένο στάδιο της διαδικασίας χορήγησης δανείων. Και τούτο διότι αποσκοπεί, θεσμικά, στη γενική προστασία του πιστωτικού συστήματος από επισφαλή δάνεια αλλά και στην προάσπιση των συμφερόντων των καταθετών- πελατών, καθώς και των πιστωτών του εκάστοτε τραπεζικού οργανισμού.
«Η εγκριτική διαδικασία των δανείων, ανάλογα με το ύψος και τη σκοπούμενη χρήση τους, ενεργοποιεί διαφορετικές υπηρεσίες της κάθε τράπεζας και προϋποθέτει τη διεκπεραίωση σειράς ελέγχων και άλλων γραφειοκρατικών διατυπώσεων σε κλιμακωτά επίπεδα, ούτως ώστε να εξασφαλίζεται η ορθολογική χορήγησή τους» αναφέρεται στην ανακοίνωση.
«Η διατήρηση μιας τέτοιας οργανωτικής δομής επισείει ένα εύλογο λειτουργικό κόστος για τα τραπεζικά ιδρύματα, το οποίο συνυπολογίζεται πάντοτε (μαζί με άλλους παράγοντες κόστους, επιχειρηματικού ρίσκου και κέρδους) στο επιτόκιο, με το οποίο χορηγούνται τα δάνεια στους καταναλωτές», προσθέτει ο Ευάγ. Ζερβέας.
«Επομένως, η επιβολή- από τα τραπεζικά ιδρύματα- πρόσθετων εξόδων "μελέτης" ή "φακέλου" ή "προέγκρισης" ή "διαχείρισης", κατά τη χορήγηση δανείων, ισοδυναμεί ουσιαστικά με επαναχρέωση μέρους του λειτουργικού τους κόστους στους καταναλωτές, εφόσον το εν λόγω κόστος έχει, ήδη, ληφθεί υπόψη και έχει συμπεριληφθεί στο συμφωνημένο επιτόκιο», υπογραμμίζει.
«Ζητείται, δηλαδή, κατ' αυτόν τον τρόπο από τους καταναλωτές, να πληρώσουν διπλά για τα λειτουργικά έξοδα των τραπεζικών ιδρυμάτων, τόσο μέσω του επιτοκίου, όσο και μέσω της χρέωσης "εξόδων φακέλου", ενώ δεν απολαμβάνουν κάποια επιπλέον ανταποδοτική υπηρεσία ή αγαθό», επισημαίνει ο Συνήγορος του Καταναλωτή.
ΠΗΓΗ ΑΠΕ