Η Γερμανία έχει κερδίσει 40.9 δισ. ευρώ από την κρίση
Έτσι, σε ερώτηση του σοσιαλδημοκράτη βουλευτή Γιόακιμ Χος, το Υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας ομολόγησε πως η Γερμανία όχι μόνο δεν έχει πληγεί από την κρίση του ευρώ αλλά αντίθετα έχει αποκομίσει τεράστια κέρδη. Σύμφωνα με την επίσημη απάντηση, λόγω των χαμηλών επιτοκίων δανεισμού και της τεράστιας ζήτησης για γερμανικά ομόλογα, η Γερμανία έχει κερδίσει περισσότερα από 40.9 εκατομμύρια ευρώ.
Αναφορά στο ζήτημα μάλιστα έκανε και η Deutsche Welle, επιβεβαιώνοντας τα στοιχεία, σημειώνοντας παράλληλα πως η ασφάλεια που προσφέρουν τα γερμανικά ομόλογα σε σχέση με αυτά των χωρών που εμπλέκονται στην κρίση έφεραν τεράστια κέρδη στη γερμανική οικονομία.
Το θέμα ήρθε στο φως της δημοσιότητας έπειτα από δημοσίευμα του Spiegel, το οποίο σημειώνει πως τα υψηλά φορολογικά έσοδα και τα μεγάλα κέρδη από τα χαμηλά επιτόκια μείωσαν το κόστος του δανεισμού της χώρας κατά 73 δισ. λιγότερα.
Όπως υπολογίζουν μάλιστα, η κρίση έχει κοστίσει στο το Βερολίνο μόλις 599 εκατομμύρια ευρώ, ψίχουλα ουσιαστικά, μπροστά σε όλα αυτά που έχει κληθεί να πληρώσει ο Έλληνας, ο Ισπανός ή ο Πορτογάλος. Με μία απλή ανάγνωση των στοιχείων λοιπόν, μπορεί εύκολα κανείς να αντιληφθεί γιατί η Άνγκελα Μέρκελ δε θέλει με τίποτα να διαλυθεί η Ευρωζώνη, διατηρώντας τον ευρωπαϊκό Νότο σε καθεστώς σκληρής λιτότητας.
Κάτι αντίστοιχο βέβαια, ισχύει και για τις υπόλοιπες χώρες του Βορρά που συχνά πυκνά κουνούν το δάχτυλο επιδεικτικά στη χώρα μας. Χαρακτηριστικότερο όλων, είναι το παράδειγμα της Φινλανδίας, της οποίας ουκ ολίγες φορές αξιωματούχοι έχουν εγκαλέσει την Αθήνα για μη συμμόρφωση με τα προαπαιτούμενα της τρόικα. Ο επικεφαλής μάλιστα του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Θεμάτων του φινλανδικού Υπουργείου Οικονομικών Μάρτι Σάλμι, είχε δηλώσει ξεκάθαρα στο Reuters πριν λίγο διάστημα πως η χώρα του δεν έχει χάσει ούτε ένα σεντ από την ευρωκρίση, καθώς ότι ισχύει για τη Γερμανία, ισχύει και για τη σκανδιναβική χώρα.
Ο μύθος λοιπόν των τεμπέληδων Νότιων που πληρώνουν οι σκληρά εργαζόμενοι βορειοευρωπαίοι έχει καταρρεύσει οριστικά και είναι καιρός οι κυβερνήσεις του φτωχοποιημένου ευρωπαϊκού Νότου να το διαπραγματευτούν πολύ σκληρά αυτό το χαρτί.