Οι ρυθμίσεις χρεών και οι αδικίες...

Γράφει ο... εκ των έσω ειδικός συνεργάτης

Για να επιτύχει όμως η ρύθμιση θα πρέπει αφενός να είναι γενναία και αφετέρου να πείσει ότι είναι δίκαιη, σωστή και λειτουργική. Αυτά που έχουν δει όμως το φως της δημοσιότητας δεν καλύπτουν καμία από τις παραπάνω προϋποθέσεις.
Είναι γεγονός ότι διαχρονικά οι ρυθμίσεις έμμεσα είναι σε βάρος των μη οφειλετών που φροντίζουν , ενίοτε με πολύ κόπο και αίμα, να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους. Αυτό όμως σε φυσιολογικές περιόδους. Η περίοδος των 4-5 τελευταίων ετών μόνο φυσιολογική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, επομένως η ρύθμιση που δρομολογείται έχει πραγματικά αίτια και φυσικά πρέπει να εξηγηθεί και να επικοινωνηθεί σωστά.

Οι «εντάξει» ως προς τις υποχρεώσεις τους σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία πολίτες έχουν κι αυτοί βιώσει τις έκτακτες συνθήκες που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια.

Είναι όμως η ρύθμιση αυτή σωστή και λειτουργική; Φοβούμαι πως ελάχιστοι (αν υπάρξουν κάποιοι πέραν των ανευθυνουπεύθυνων εισηγητών που επειδή δεν βάζουν την υπογραφή τους εισηγούνται χωρίς να αφουγκράζονται τον κόσμο και χωρίς να βουτούν τη γλώσσα τους στο μυαλό τους) θα απαντήσουν καταφατικά.

Μια συζήτηση με το περιβάλλον μας αρκεί για να επιβεβαιώσει του λόγου του αληθές αφού 1 στους 2 Έλληνες χρωστάει στην εφορία ή στα ταμεία ή και στα δύο...

Έρχεται λοιπόν το δημόσιο και λέει θα ρυθμίσω την αποπληρωμή χρεών και οφειλών σε περισσότερες δόσεις με εξάλειψη ή μείωση των προστίμων και προσαυξήσεων και με μείωση του χρεωστικού επιτοκίου. Μπράβο λες. Επιτέλους θα γίνει μια νέα αρχή. Είναι έτσι όμως;

Ελικρινά δεν αξίζει να «παίξουμε» την κολοκυθιά για να πούμε πόσες έπρεπε να είναι οι δόσεις (72,100, 120 και βάλε). Για ευκολία ας πούμε ότι είναι 100. Είναι για όλους; Όχι βέβαια. Όσοι χρωστούν μέχρι 15.000 ευρώ θα έχουν 100 δόσεις και όσοι χρωστούν μεγαλύτερα ποσά θα έχουν 72 δόσεις. Ποιος «εγκέφαλος» το σκέφτηκε αυτό;

Έτσι για παράδειγμα ένας πολίτης που χρωστάει 10.000 ευρώ θα μπορεί να δίνει 100 ευρώ για 100 μήνες, ενώ ένας άλλος πολίτης που χρωστάει 100.000 θα πρέπει να δίνει 1.390 ευρώ για 72 μήνες αντί 1.000 ευρώ για 100 μήνες. Σπουδαία λογική προκειμένου να μην πάει για ρύθμιση κανένας λόγω αδυναμίας ανταπόκρισης. Εκτός κι αν ενταχτεί στην ρύθμιση για να γλιτώσει τυχόν παράπλευρες συνέπειες και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα περιμένει τυχόν νέα ρύθμιση.

Ποιο ποσό όμως θα ρυθμιστεί; Η πραγματική οφειλή; Όχι βέβαια, αφού για να διαγραφούν οι προσαυξήσεις και τα πρόστιμα θα πρέπει η οφειλή να εξοφληθεί εφάπαξ («κασέρι» όπως λέει η πιάτσα).
Μα αν υπήρχε το «κασέρι», ποια η ανάγκη ρύθμισης σε δόσεις; Σήμερα, για μια οφειλή 100.000 ευρώ, οι 40-50.000 ευρώ είναι συνήθως προσαυξήσεις και πρόστιμα. Δεν θα ήταν πιο λογικό και πιο δίκαιο κύριοι εισηγητές να έρθει να πληρώνει 600-700 ευρώ αντί για 1.390. Ένα ποσό στο οποίο θα μπορούσε να ανταποκριθεί χωρίς να κεφαλαιοποιήσει τα πρόστιμά και τις προσαυξήσεις; Εκτός κι αν βολεύει κάποιους...

«Μα θέλουμε να δώσουμε κίνητρο να εξοφληθούν οι οφειλές και όποιος μπορεί να πληρώσει σε λιγότερες δόσεις», θα αντιτείνουν κάποιοι.

Εύκολη η απάντηση και σε αυτό το σαθρό επιχείρημα: Για να ενταχθεί κάποιος στη ρύθμιση θα πρέπει να θέλει και να μπορεί. Η «κεφαλαιοποίηση» των προστίμων και των προσαυξήσεων θα τον κάνει να θέλει και να μπορεί;
Όχι βέβαια... Μήπως όμως το «ξεκαθάρισμα» των οφειλών με την εξάλειψη των προσαυξήσεων να τον κάνει να θέλει;

Εξάλλου η ύπαρξη επιτοκίου, που σωστά μειώνεται στο 4,5%, από μόνο του είναι ένα κίνητρο για να μικρύνει τις δόσεις σύμφωνα με τις δυνατότητες του, εκτός κι αν οι «εγκέφαλοι» - εισηγητές ξέρουν ότι ο οφειλέτης θα θελήσει πολλές δόσεις γιατί μπορεί να τοποθετήσει τα χρήματα του με αποδόσεις που θα του αποδίδουν περισσότερο από 4,5%...

Μπορεί κανείς να γράφει πολλά για το θέμα αυτό. Δεν χρειάζεται όμως, γιατί απλά αυτοί που θα αποφασίσουν την τελική ρύθμιση θα πρέπει να αφουγκραστούν την κοινή γνώμη χωρίς να ξεχνούν ότι οι μισοί Έλληνες έχουν εκκρεμότητες με την εφορία και τα ταμεία. Και θα πρέπει να σκεφτούν ότι οι απλές λύσεις είναι και οι πιο αποτελεσματικές.

Τολμήστε κ. Σαμαρά, κ. Χαρδούβελκ, κ. Μαυραγάνη, κυρία Σαββαϊδου την απλή λύση. Έναν αριθμό δόσεων για όλες τις περιπτώσει με πλήρη διαγραφή των προσαυξήσεων (που δεν είναι πραγματικά χρέη) για όλες τις περιπτώσεις και με λογικό (κι όχι τοκογλυφικό όπως μέχρι σήμερα) επιτόκιο.

Η πολυπλοκότητα των μέχρι σήμερα ρυθμίσεων τις έκανε προβληματικές και αναποτελεσματικές. Και ενδεχομένως να δημιουργούσε και διάφορες δοσοληψίες...

Η απλή, δίκαιη και σωστή λύση θα κάνει περισσότερους πολίτες να θέλουν και να μπορούν να ενταχθούν στην ρύθμιση. Θα σηματοδοτήσει και μια νέα αρχή την οποία η κυβέρνηση επιθυμεί να εγγράψει στις σχέσεις κράτους-πολίτη. Δίνοντας έτσι ένα μήνυμα ότι στην μετά μνημονίων εποχή το κράτος παύει να αδικεί τους πολίτες που συγκυριακά σε μια δεινή για την Ελλάδα περίοδο (που όλοι θέλουμε να πιστέψουμε ότι είναι πλέον πίσω μας), αδυνατούσαν και αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υπέρογκες υποχρεώσεις τους προς την εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία.

Και κυρίως ότι το κράτος δίνει ένα χέρι βοηθείας σε όσους θέλουν και προσπαθούν να είναι εντάξει στις πραγματικές τους υποχρεώσεις...