Bloomberg: ΣΥΡΙΖΑ και PODEMOS κατά της λιτότητας
«Ποια χώρα σας έρχεται πρώτη στο μυαλό ως η κατεξοχήν αντίθετη με τη λιτότητα και ζητάει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της; Η Ελλάδα;» «Σαφώς», απαντάει, «αλλά τώρα πλέον είναι και η Ισπανία», ξεκινά το δημοσίευμα.
Σύμφωνα με το Bloomberg το κίνημα Podemos («Μπορούμε») κερδίζει ολοένα έδαφος στην Ισπανία.
Καθοδηγούμενο από έναν 36χρονο καθηγητή με αλογοουρά, ζητάει αύξηση των δημόσιων δαπανών, αλλά επί του παρόντος οι αγορές δεν βλέπουν κίνδυνο πολιτικής αναταραχής, παρά το γεγονός ότι οι Podemos φαίνονται να ανεβαίνουν στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων.
«Η Ισπανία έχει συσπειρωθεί με την υπόλοιπη περιφέρεια, τη στιγμή που η ΕΚΤ κινείται βήμα-βήμα, προς μια ποσοτική χαλάρωση. Ωστόσο, οι αγορές θα δυσκολευτούν να κοιτάξουν πέρα από αυτό το πέπλο της ποσοτικής χαλάρωσης», λέει ο Ρίτσαρντ ΜακΓκουάιρ της Rabobank International στο Λονδίνο.
Το άρθρο θυμίζει ότι το Podemos προήλθε από το κίνημα των «αγανακτισμένων» που ξεχύθηκαν στους δρόμους της Μαδρίτης το 2011.
Ο 36χρονος Πάμπλο Ιγκλέσιας, καθηγητής πολιτικών επιστήμων, άπλωσε την ατζέντα των πολιτικών θεμάτων με το να ζητάει περισσότερες δαπάνες για δημόσιες επενδύσεις, έτσι ώστε να μειωθεί η ανεργία. Επιπροσθέτως κάνει λόγο για ανώτατο χρόνο εργασίας τις 35 ώρες την εβδομάδα, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια, την αναδιανομή των ευκαιριών απασχόλησης, την απαγόρευση απολύσεων σε κερδοφόρες εταιρείες και την επιβολή ενός κατώτερο ορίου μισθού. Μα, πάνω από όλα ζητάει τον έλεγχο του δημόσιου χρέους της Ισπανίας καθώς το θεωρεί «παράνομο».
Το Bloomberg γράφει ότι η άνοδος του Podemos στην Ισπανία, του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, του UKIP στη Βρετανία, του Γκρίλο στην Ιταλία αλλά και της Λεπέν στη Γαλλία εξηγείται από τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων από την επιβαλλόμενη λιτότητα.
Ο Ράσελ Μάθιους, διαχειριστής κεφαλαίων της BlueBay Asset Managment στο Λονδίνο λέει: «Είναι σίγουρο πως αρχίζουν να τραβούν το ενδιαφέρον του κόσμου. Γύρω από την Ευρώπη αναπτύσσονται λαϊκά κόμματα ή πολιτικές ομάδες διαμαρτυρίας. Την ίδια στιγμή ο αγώνας κατά της ΕΚΤ και τη νομισματική πολιτικής της εντείνεται. Επί του παρόντος, πάντως, οι αγορές είναι διατεθειμένες να δώσουν στον Ντράγκι το πλεονέκτημα της αμφιβολίας».