Ο Γιούνκερ μοιράζει λογιστικό χρήμα για την ανάπτυξη
Το φαινόμενο του «Μαυρογιαλούρου» δεν είναι αμιγώς ελληνικό. Τελικά έχει και ευρωπαϊκές διαστάσεις.
Αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν μοιράζει απλόχερα 315 δισ. ευρώ που επί της ουσίας δεν υπάρχουν.
315 δισεκατομμύρια ευρώ στα χαρτιά, για να καταπολεμηθεί η ανεργία και να ενισχυθεί η ανάπτυξη.
Βεβαίως αξίζει να θυμίσουμε ότι τα χρήματα αυτά αποτέλεσαν ένα από τα βασικά επιχειρήματα του κ. Γιούνκερ κατά την προεκλογική περίοδο όπου έθεσε υποψηφιότητα για την προεδρία της Κομισιόν.
Ήταν ακριβώς το ίδιο «δώρο» που έφερε στην Ελλάδα κατά τις επισκέψεις του στην χώρα για να στηρίξει επικοινωνιακά, τον στενό φίλο του, Αντώνη Σαμαρά.
Σε ιδεατό επίπεδο, ένα τέτοιο σχέδιο θα μπορούσε να φέρει στην Ελλάδα επενδύσεις περίπου 6 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ο κ. Γιούνκερ υπόσχεται χρήματα που δεν υπάρχουν. Κατά τον ίδιο τρόπο είχε επιχειρήσει να «βάλει χέρι» σε 100 δισεκατομμύρια του ESM, υπόθεση η οποία είχε εξοργίσει τον κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Εχθές μάλιστα 26/11/2014 ο κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ανακοίνωσε το μεγαλόπνοο σχέδιό του για τη δημιουργία ενός νέου στρατηγικού επενδυτικού ταμείου με στόχο την κινητοποίηση τουλάχιστον 315 δισ. ευρώ μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, κάτι που – όπως ο ίδιος ισχυρίζεται - θα δώσει ώθηση στην ευρωπαϊκή οικονομία.
Ο κ. Γιούνκερ δήλωσε ότι το σχέδιο θα βασιστεί σε τρεις πυλώνες:
-Δημιουργία ενός νέου Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων, τον Ιούνιο του 2015, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί με 21 δισ. ευρώ από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), και θα κινητοποιήσει τουλάχιστον 315 δισ. ευρώ σε πρόσθετες επενδύσεις την περίοδο 2015-2017
-Θέσπιση ειδικής διαδικασίας και προγράμματος βοήθειας προκειμένου οι επενδύσεις να φτάσουν εκεί όπου χρειάζονται περισσότερο
-Δημιουργία ενός χάρτη πορείας για να καταστεί η Ευρώπη πιο ελκυστική στους επενδυτές και να αρθούν όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια.
Μέχρι εδώ, τίποτα κακό σε επίπεδο προθέσεων.
Ονειρικό σχέδιο που σκοντάφτει στην... πραγματικότητα
Ας πάμε όμως στην αλήθεια. Τα χρήματα που επί της ουσίας υπάρχουν αυτή τη στιγμή είναι μόνον 21 δις και αυτά όχι σε ρευστό αλλά σε ομόλογα και σε εγγυήσεις. 16 δισ. ευρώ από τον προϋπολογισμό της ΕΕ και 5 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Το «ονειρικό» σχέδιο του κ. Γιούνκερ είναι το κεφάλαιο αυτό να «αυγατίσει» σε βάθος τριετίας με συντελεστή μόχλευσης 15!
Εδώ είναι που αρχίζουν τα σενάρια.
Αυτό δηλαδή που επί της ουσίας εισηγείται ο νέος Πρόεδρος της Κομισιόν είναι κάτι που δεν έχει επαναληφθεί ποτέ στην οικονομική ιστορία.
Να επιτευχθούν επενδύσεις με τόσο μεγάλη μόχλευση που ξεπερνά κάθε όριο κινδύνου.
Το μεγαλύτερο σενάριο μόχλευσης έχει γίνει με συντελεστή 12 στις ΗΠΑ με τα γνωστά αποτελέσματα της φούσκας των δανείων που λίγο έλειψαν να συνθλίψουν την αμερικανική οικονομία δημιουργώντας δυσθεώρητο χρέος.
Η πρόσφατη χρηματοοικονομική κρίση (2007-2009) αλλά και οι περισσότερες κρίσεις (πχ. 1929) οφείλονται κατά κύριο λόγο σε αυτό που ονομάζουμε "excessive leverage", δηλαδή επίμονη μόχλευση. Η τρέχουσα κρίση προκλήθηκε από την πιο διευρυμένη μόχλευση και τη μεγαλύτερη πιστωτική φούσκα στην ανθρώπινη ιστορία. Ο υπερβολικός δανεισμός από χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και ορισμένους τομείς του επιχειρηματικού και δημοσίου τομέα, ο οποίος στόχευε να παρέχει ανάπτυξη σε διάφορες οικονομίες και τομείς, οδήγησε αντίθετα σε υπερβολική μόχλευση, δημιουργώντας παντού φούσκες: Φούσκα στη στέγαση, στις υποθήκες κατοικιών, στις μετοχές, στα ομόλογα, στις πιστώσεις, στα προϊόντα, στα ιδιωτικά και δημόσια αμοιβαία κεφάλαια, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και σε όλον τον κόσμο.
Ο κύριος Γιούνκερ λοιπόν για άλλη μια φορά ζητά να στήσουμε μια επίπλαστη ευημερία σε πήλινα πόδια. Να γίνουν έργα και συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα βασισμένες σε εγγυήσεις-φούσκες!
Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα στο οποίο σκοντάφτει το σχέδιο Γιούνκερ ακούει στο όνομα Γερμανία. Το Βερολίνο εμφανίζεται επιφυλακτικό σε τέτοιου είδους ζητήματα καθώς φυλάει σαν «κόρη οφθαλμού» τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και τη δημοσιονομική σύνεση. Η Γερμανία έχει ήδη δηλώσει ότι θα στηρίξει το σχέδιο Γιούνκερ, υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι η ροή του χρήματος θα γίνει μέσα από φορείς του ιδιωτικού τομέα και όχι κατ 'ευθείαν στις υπερβολικά δαπανηρές κυβερνήσεις.
Η αρνητικότητα του Βερολίνου σε δημόσιες δαπάνες έχει απόλυτη σχέση και με τα ανοίγματα των γερμανικών τραπεζών αλλά και με το δόγμα Μέρκελ: πρώτα δημοσιονομική σταθερότητα και μεταρρυθμίσεις και μετά ανάπτυξη.
Συνεπώς, πρώτα πρέπει να πιστεί η Γερμανία για τη βιωσιμότητα της πρότασης και μετά οι υπόλοιποι.
