Αμήχανη η Ευρώπη μπροστά στο ελληνικό πρόβλημα
Η Ευρώπη, παρά τα αντιθέτως γραφόμενα, δεν έχει ούτε ενιαία στάση, ούτε πολύ περισσότερο ενιαία αντίληψη του τι ακριβώς επιδιώκει από τη νέα ελληνική κυβέρνηση.
Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Οι δηλώσεις των αξιωματούχων είναι «στρογγυλεμένες» και κρατούν προσεκτικά τα επίμαχα σημεία της διαπραγμάτευσης. Σε κάθε περίπτωση, είναι αντικρουόμενες.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα Ινστιτούτα παραγωγής πολιτικής που υποστηρίζουν τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών και τις ηγεσίες των ευρωπαϊκών οργάνων. Δημοσιεύουν αντικρουόμενες μελέτες, υποστηρίζουν αντιφατικές θέσεις, αναρτούν κείμενα που οδηγούν σε διαμετρικά αντίθετες λύσεις.
Κλασικό παράδειγματο αποτελεί το Ινστιτούτο Bruegel, ένα think tank με μεγάλη επιρροή στην ευρωπαϊκή ελίτ και με μεγάλη αναγνωσιμότητα από ενεργούς Ευρωπαίους πολίτες.
Η πιο πρόσφατη ανάρτησή του, με τίτλο «Η Ελλάδα και η Ευρωζώνη χρειάζονται συμφωνία μέσα σε λίγες μέρες, όχι μήνες», την οποία υπογράφει ο Γκούντραμ Βολφ, υποστηρίζει ότι η παράταση της εκκρεμότητας στην εξέλιξη των σχέσεων της Ελλάδας με την Ευρωζώνη μόνο αρνητικές παρενέργειες μπορεί να έχει. Ως επιχειρήματα για αυτή την τοποθέτηση, αναφέρονται οι προσφυγές των ελληνικών τραπεζών στον μηχανισμό ELA, τα προβλήματα ρευστότητας στην Ελλάδα και η χαμηλή αξιοπιστία των ελληνικών ισχυρισμών για εξυπηρέτηση του χρέους.
Η αμέσως επόμενη ανάρτηση, επιχειρηματολογεί για τα ακριβώς αντίθετα. Υπό τον τίτλο «Μπορεί η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική μέσα σε μια νύχτα;» αναπαράγει την ανάλυση του Ινστιτούτου Πίτερσον και του Άντερς Άσλουντ, σύμφωνα με την οποία το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η λιτότητα, αλλά η έλλειψη μεταρρυθμίσεων. Πάνω σε αυτό βασίζεται η ανάλυση του Αλέσιο Τέρζι του Bruegel, για να ζητήσει χρόνο από την Ευρώπη και τόλμη από την ελλάδα για προώθηση μεταρρυθμίσεων. Δηλαδή, ουσιαστικά αυτή είναι και η πλατφόρμα πάνω στην οποία κινείται η νέα ελληνική κυβέρνηση. Ο αρθρογράφος προσθέτει ότι η χώρα μας έχει ανέβει πολλές θέσεις στον διεθνή δείκτη επιχειρηματικότητας doing business, και συνεπώς πρέπει η Ευρώπη να μας διαθέσει το χρόνο για να προωθήσουμε τις απαιτούμενες αλλαγές στην ελληνική οικονομία.
Εάν σε αυτά προσθέσει κανείς τις αντικρουόμενες δηλώσεις της ευρωπαϊκής ελίτ σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπιστούν τα ελληνικά αιτήματα, δεν είναι δυσκολο να αντιληφθεί ότι η Ευρώπη δεν έχει ακόμα διαμορφώσει τη στάση της έναντι της Ελλάδας. Κι αυτό, ίσως είναι η πιο μεγάλη ευκαριία της κυβέρνησης, ώστε να δημιουργήσει σταθερές συμμαχίες και πελειοψηφικά ρεύματα στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών οργάνων, υπέρ των θέσεών μας.
