BBC: «Η Ελλάδα και το Eurogroup χρειάζονται σύμβουλο γάμου»
«Το θέμα με τους γάμους που διαλύονται είναι ότι χρειάζεται αρκετός χρόνος για να επιδιορθωθούν ή να λήξουν επίσημα, λόγω του συνδυασμού της έλλειψης εμπιστοσύνης, της τάσης να κατηγορεί ο ένας τον άλλον για την αποτυχία και τη δυσκολία του τι παίρνει ο καθένας».
Υπάρχει ένας γάμος, αλλά χρειάζεται και ένας σύμβουλος για να ενώσει τα κομμάτια, υποστηρίζει ο Πέστον.
«Δεν ξάφνιασε κανέναν το γεγονός ότι μετά το πέρας του Eurogroup ο Γερούν Ντάισελμπλουμ ανακοίνωσε οι συζητήσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές κάλυψαν πολύ έδαφος, αλλά δεν κατέληξαν σε κανένα κοινό συμπέρασμα», σημειώνει το άρθρο.
«Το πιο ανησυχητικό είναι ότι ο ασυνήθιστα χαρισματικός και πνευματώδης Γιάνης Βαρουφάκης επισήμανε πως δεν συμφώνησαν ούτε για τι πράγματα συζητούσαν. Δεν έφτασαν ούτε καν σε αυτό το συμπέρασμα: για ποιο πράγμα πρέπει να διαπραγματευτούν. Τόσο μεγάλη είναι η απόσταση που τους χωρίζει για το πώς θα πρέπει ενωθεί ξανά ο γάμος ή, αλλιώς, για το πώς θα μείνει η Ελλάδα στο ευρώ».
Πάντως ο Πέστον σημειώνει ότι αμφότερες οι δύο πλευρές τάχθηκαν υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ.
Το πρόβλημα ωστόσο είναι πώς θα γίνει αυτό από τη στιγμή που η Ελλάδα ζητάει να τερματιστεί η λιτότητα και να μειωθεί το χρέος της, κάτι που δεν επιθυμούν οι εταίροι της.
«Εάν είχαμε να κάνουμε με ένα γάμο, οι φίλοι του ζευγαριού και διάφοροι ανιδιοτελείς ξένοι θα προέτρεπαν τους συζύγους να διαπραγματευτούν πρόσωπο με πρόσωπο για να αποτρέψουν την καταστροφή. Αυτό είναι ο δρόμος για πράγματα που ειπώθηκαν και δεν θα έπρεπε ποτέ να είχαν ειπωθεί και πλέον δεν γίνεται να ληφθούν ποτέ πίσω και που μπορούν να οδηγήσουν σε μια ανεπανόρθωτη ζημιά στη σχέση».
Το δημοσίευμα σημειώνει ότι το ρόλο του «συμβούλου γάμου» στην περίπτωση της Ελλάδας με την ΕΕ, θα μπορούσε να τον αναλάβει το ΔΝΤ, κάτι το οποίο ωστόσο η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν θα το δεχόταν καθώς θεωρεί το ΔΝΤ μέρος του προβλήματος, δεδομένου πως ήταν κομμάτι της τρόικας που επέβαλλε την λιτότητα στη χώρα.
«Εάν τότε το ΔΝΤ δεν μπορεί να πάρει το ρόλο του συμβούλου-διαμεσολαβητή, τότε τι ελπίδες υπάρχουν για να φτάσουν οι αντιμαχόμενες πλευρές σε μια λύση;», καταλήγει ο Πέστον.