Πικετί: Να βγει το ΔΝΤ από το παιχνίδι
«Αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη έχουμε να κάνουμε με μαθητευόμενους μάγους που φαντάζονται ότι θα επιβάλουμε τη τάξη και θα σταθεροποιήσουμε την ευρωζώνη εκδιώκοντας μια χώρα» είπε.
Θα πρέπει επομένως να επανέλθει στην ευρωπαϊκή σκηνή η Γαλλία με ένα πολύ πιο δυνατό τρόπο απ' ότι έχει κάνει έως τα τώρα, υπογράμμισε ο Τομά Πικετί.
Το 2012 είχαν υποσχεθεί μια αναδιάρθρωση στους Έλληνες από τη στιγμή που θα παρουσίαζαν πρωτογενές πλεόνασμα, κάτι που κατάφεραν το 2014, αλλά οι Ευρωπαίοι αθέτησαν την υπόσχεσή τους.
Ο Πικετί δεν αναφέρεται όμως μόνο στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, τάσσεται υπέρ και της αναδιάρθρωσης του συνόλου των ευρωπαϊκών χρεών.
Αν η Γαλλία εξακολουθήσει να επιδεικνύει μαλθακή συμπεριφορά στο ζήτημα της Ελλάδας επισημαίνει υπάρχει πραγματικός κίνδυνος να καταστρέψουν οι συντηρητικοί την Ευρώπη, εκδιώκοντας μια χώρα με πολύ βίαιο τρόπο προκαλώντας ασφυξία στην οικονομία της.
«Αυτό θα προκαλέσει δυσφορία και πικρία στην Ελλάδα που δεν μπορούμε να τη διανοηθούμε».
Ο γάλλος οικονομολόγος εκτιμά ότι η ΕΕ πρέπει να αναλάβει το μέρος του χρέους της Ελλάδας στο ΔΝΤ, ένα θεσμό που ανέκαθεν υπήρξε ιδιαίτερα συντηρητικός και αρνείται εκ πεποιθήσεων κάθε αναδιάρθρωση χρέους. Το ποσό αυτό είναι 20-30 δις. ευρώ τη στιγμή που η ΕΚΤ με την πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης του Μάριο Ντράγκι πρέπει να αυξηθεί από τα 2 στα 3 τρις. «Πρέπει να αρχίσουμε βγάζοντας το ΔΝΤ από το παιχνίδι» σημειώνει ο Πικετί.
Σύμφωνα με τον Πικετί, για να ξεπεράσει η Ευρώπη την κρίση, χρειάζεται μια διάσκεψη των χωρών της Ευρωζώνης για το χρέος όπως συνέβη με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε να αναδιαρθρωθεί το σύνολο των ευρωπαϊκών χρεών.
Η Ευρώπη σημειώνει ο Πικετί, έχει χάσει κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης, πολύ περισσότερα χρήματα από την έλλειψη ανάπτυξης από όσα θα μπορούσε να χάσει από το ελληνικό χρέος. «Κάποια στιγμή , όταν τα χρέη, είναι υπερβολικά υψηλά, η ανάπτυξη επιβαρύνεται με τρόπο τέτοιο που είναι καλύτερο να τα διαγράφουμε» σημείωσε χαρακτηριστικά. Και ο Πικετί πάει και ένα βήμα παρακάτω προτείνοντας τον τρόπο που θα μπορούσε να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο.
Χρειάζεται σημειώνει να εγκαθιδρυθεί ένα Κοινοβούλιο της Ευρωζώνης, εντός του οποίου κάθε χώρα θα εκπροσωπείται από βουλευτές του Εθνικού της Κοινοβουλίου αναλογικά με τον πληθυσμό της. Το σώμα αυτό θα καθόριζε τον ρυθμό διαγραφής των χρεών, όπως επίσης ένα κοινό επίπεδο δημόσιου χρέους και δημοσίων επενδύσεων. Όπως, εξηγεί, από τη στιγμή που έχουμε ένα κοινό νόμισμα, πρέπει να το κάνουμε από κοινού αλλά με δημοκρατικό τρόπο. Θα έχουμε έτσι δημοσιονομική πειθαρχία, αποφεύγοντας τη λιτότητα. «Η παράκαμψη της δημοκρατίας με άτεγκτους κανόνες και τεχνοκρατικές διαδικασίες είναι που μας οδήγησε στο χείλος της αβύσσου».