Συμφωνία – Μπόφινγκερ: Αναγκαίο να γίνει μια παράταση της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους
Ο Γερμανός καθηγητής οικονομίας Πέτερ Μπόφινγκερ τονίζειστο Αθηναϊκό Πρακτορείο ότι είναι αναγκαίο να γίνει μια παράταση της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους.
H επιμονή να συνεχιστεί στην Ελλάδα η ως τώρα ακολουθούμενη πολιτική για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και ιδίως η αύξηση των φόρων και του φόρου προστιθέμενης αξίας δεν ταιριάζουν στην οικονομική της κατάσταση, επισημαίνει σε συνέντευξη του στην web tv του ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο παγκοσμίου φήμης Γερμανός καθηγητής οικονομίας Πέτερ Μπόφινγκερ, μέλος της λεγόμενης Επιτροπής Σοφών της γερμανικής κυβέρνησης.
Η άποψή μου, προσθέτει ο κ. Μπόφινγκερ είναι ότι πρέπει να δοθεί στην Ελλάδα ένας χρόνος, ώστε να εκκινήσει η οικονομία της.
Στην συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γερμανός καθηγητής, αναφέρεται στα λάθη που έχουν γίνει σε σχέση με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στην χώρα μας και στο ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες ενός Grexit για την Ελλάδα, την ευρωζώνη αλλά και όλη την Ευρώπη.
Ο κ Μπόφινγκερ, για το κρίσιμο θέμα του ελληνικού χρέους υποστηρίζει πως η Γερμανική κυβέρνηση δεν θα δεχόταν διαγραφή μέρους του, όμως θα μπορούσε να γίνει μία παράταση της αποπληρωμής του, κάτι που όπως λέει είναι αναγκαίο.
Η συνέντευξη του Π. Μπόφινγκερ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στον Αντώνη Πολυχρονάκη έχει ως εξής:
- ΕΡΩΤΗΣΗ Ποια είναι η δική σας γνώμη για την ακολουθούμενη πολιτική αυστηρής λιτότητας στην Ελλάδα;
-ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Φυσικά και πρέπει να καταργηθούν οι παρεμβάσεις οι οποίες παραλύουν την οικονομική ζωή, όπως η γραφειοκρατία κάθε μορφής, η οποία καθιστά δύσκολο να ανοίξουν νέες επιχειρήσεις και φυσικά πρέπει να φροντίζουμε να μένει ζωντανός ο ανταγωνισμός σε μια οικονομία. Αυτό είναι αποφασιστικής σημασίας, αλλά από την άλλη πλευρά υπάρχει στην οικονομία ένα κυκλοφοριακό σύστημα όπως και στον άνθρωπο. Αυτή η κυκλοφορία του αίματος δεν πρέπει να μειωθεί πολύ. Αν επιβληθεί αυστηρή λιτότητα, τότε δημιουργούνται τέτοια προβλήματα κυκλοφορίας στην οικονομία. Σημαντικό είναι να έχουμε και τα δύο, και μεταρρυθμίσεις, αλλά και σταθερό κυκλοφοριακό σύστημα.
- ΕΡΩΤΗΣΗ: Τα έκαναν λάθος οι Ελληνες;
- ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η Ελλάδα δεν είναι μια απλή περίπτωση, διότι πρόκειται για μια χώρα η οποία έχει διάφορα εσωτερικά προβλήματα. Η Ελλάδα είναι από το 2008/2009 ένας ασθενής ο οποίος πάσχει από χρόνιες ασθένειες, τη διοίκηση, τη διαφθορά, ένα κακό φορολογικό σύστημα, χαμηλή πρόοδο στην παραγωγικότητα, πρωτίστως διότι ο εσωτερικός ανταγωνισμός δεν είναι τόσο μεγάλος. Η Ελλάδα είχε επίσης την «τύχη» να λάβει εξαιρετικά φτηνά δάνεια, κάτι το οποίο βέβαια ήταν ευθύνη των ευρωπαϊκών χωρών. Εζησε πάνω από τις δυνατότητές της και τώρα έχει φυσικά ένα τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα λόγω της επιβληθείσας από την τρόικα θεραπείας, ίσως ενός είδους αυστηρής δίαιτας, η οποία ήταν υπερβολική. Tαυτόχρονα όμως και ο ασθενής δεν είχε την διορατικότητα να αλλάξει τον τρόπο ζωής του, όπως ένας ασθενής όταν συνεχίζει να καπνίζει, να πίνει, να μην αθλείται, να τρώει λιγότερο. Οταν βλέπω τη συμπεριφορά της (ελληνικής) κυβέρνησης, έχω την αίσθηση ότι αυτή η διορατικότητα δεν υφίσταται εξολοκλήρου και τώρα.
Το πρόβλημα είναι νομίζω, ότι η κυβέρνηση εμφανίστηκε αντιπαρατιθέμενη, ότι ήθελε να επιλύσει όλα τα μεγάλα προβλήματα της οικονομικής πολιτικής της Ευρώπης, ότι δεν υπεισήλθε καν στην επεξεργασία των τεχνικών, των πραγματικών ζητημάτων, τα οποία δεν είναι τόσο πολύ θέματα αντιπαράθεσης, ώστε να εξευρεθούν λύσεις, μπορούν να επιλυθούν. Αυτό νομίζω ήταν κάτι που θα χρειαζόταν η Ελλάδα.
- ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι έχει γίνει σωστά;
- ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι βέβαιον, ότι η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έκανε αρκετές μεταρρυθμίσεις, σε ότι αφορά για παράδειγμα τις συμβάσεις εργασίας, την προστασία των απολυμένων, την ασφάλιση των ανέργων. Ολα αυτά μπορούν να χαρακτηρισθούν ως μεταρρυθμίσεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Για μένα είναι επίσης σημαντική η διαπίστωση ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει μετά από 360 μέρες ανεργίας ασφάλιση. Πρόκειται, δηλαδή, για μεταρρυθμίσεις οι οποίες είναι πολύ πιο ακραίες από αυτές που έγιναν στη Γερμανία, αν υποθέσει κανείς ότι αυτές αποτελούν κίνητρο εργασίας. Σε αυτά η Ελλάδα είναι υποδειγματικότερη από τη Γερμανία.
- ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι όλα αυτά γνωστά στη Γερμανία;
- ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα βοηθούσε αν αυτά γινόνταν γνωστά στη Γερμανία, διότι οι (Γερμανοί) πολίτες πιστεύουν πως οι Έλληνες περνάνε καλά και ότι το κράτος τους υποστηρίζει ακόμα και αν δεν κάνουν τίποτα Νομίζω ότι θα ήταν σημαντικό για την ελληνική πλευρά να επικοινωνήσει ισχυρότερα πόσες μεταρρυθμίσεις έχουν γίνει, ώστε να μην αποκρυσταλλωθεί αυτή εντύπωση ότι δηλαδή οι Ελληνες δεν κάνουν τίποτε. Αυτή είναι η επικρατούσα γνώμη της γερμανικής κοινής γνώμης σήμερα...
- ΕΡΩΤΗΣΗ: Η λεγόμενη πολιτική σωτηρίας φαίνεται πως έχει αποτύχει, εντούτοις οι θεσμοί επιμένουν στη συνέχισή της. Είναι σωστό;
- ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Kατά την άποψή μου, η επιμονή να συνεχιστεί στην Ελλάδα και ιδίως η αύξηση των φόρων και του φόρου προστιθέμενης αξίας δεν ταιριάζουν στην οικονομική της κατάσταση. Η άποψή μου είναι ότι πρέπει να δοθεί στην Ελλάδα ένας χρόνος, ώστε να εκκινήσει η οικονομία.
- ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια είναι η γνώμη σας για το Grexit? Ποιές θα ήταν οι συνέπειες για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο;
- ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κατά την γνώμη μου το Grexit είναι η χειρότερη δυνατή λύση για την Ελλάδα, τις άλλες χώρες και για ολόκληρη την Ευρώπη. Για την Ελλάδα είναι μια κακή λύση διότι είναι μια βουτά σε παγωμένα νερά και διότι είναι μεγάλος ο κίνδυνος αν η κυβέρνηση δεν συμπεριφερθεί (δημοσιονομικά) πειθαρχημένα, υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγηθεί σε υψηλό πληθωρισμό και ίσως ακόμα και σε υπερπληθωρισμό. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος από ένα Grexit.
- ΕΡΩΤΗΣΗ: To ΔΝΤ, η κ. Λαγάρντ ζήτησε αναδιάρθρωση, κούρεμα του ελληνικού χρέους, εντούτοις η γερμανική κυβέρνηση αντιτίθεται κατηγορηματικά. Είναι σωστό που επιμένει η Ελλάδα;
- ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι ένα θέμα ορολογίας. Νομίζω δεν χρειάζεται οπωσδήποτε η διαγραφή, θα αρκούσε μια παράταση των προθεσμιών, μια παράταση των προθεσμιών αποπληρωμής. Αυτό όμως είναι αναγκαίο. Δεν πρόκειται για ζήτημα θεωρητικό ή ιδεολογικό, αλλά για μαθηματικό, διότι η Ελλάδα απλώς έχει μείνει πίσω από αυτά που αρχικά είχαν συμφωνηθεί τόσο στο θέμα της ανάπτυξης όσο και των πλεονασμάτων. Στη λογική της διαγραφής η γερμανική κυβέρνηση δεν θα ακολουθήσει, αλλά η διαγραφή δεν είναι ακριβώς απαραίτητη.
