Ράνια Αντωνοπούλου: Η ΕΚΤ να εκδώσει ομόλογα για να χρηματοδοτήσει την απασχόληση
Της Μαρίνας Πρωτονοταρίου
Η δραματική αύξηση της ανεργίας και η συνακόλουθη επέκταση της φτώχειας, του κοινωνικού αποκλεισμού και της ανισότητας κάνει τις ιδρυτικές αρχές της ΕΕ, και ειδικότερα τους στόχους για πλήρη απασχόληση, ένα «αδειανό πουκάμισο».
Χωρίς υπερβολή, μπορούμε να μιλάμε για μια παταγώδη αποτυχία των ευρωπαϊκών πολιτικών σχετικά με τις πολιτικές απασχόλησης και τις πολιτικές για κοινωνική συνοχή. Το πρόβλημα είναι περισσότερο εμφανές σε ορισμένες περιοχές, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία και άλλες χώρες, όπου η μακροχρόνια ανεργία έχει αυξηθεί σε τεράστιο ποσοστά έως και 60% και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και στο 70% της συνολικής ανεργίας.
Η Αναπληρωτής Υπουργός Εργασίας Ράνια Αντωνοπούλου συμμετείχε στο Συνέδριο για την Απασχόληση που πραγματοποιήθηκε στις 14 Οκτωβρίου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και μοιράστηκε σκέψεις και προβληματισμούς για την αντιμετώπιση του χρόνιου πλέον προβλήματος της ανεργίας και πώς αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
«Χρειαζόμαστε ένα σταθεροποιητικούς μηχανισμούς και όχι μόνο ενισχύσεις με επιδόματα ανεργίας» σημείωσε η κ. Αντωνοπούλου υπογραμμίζοντας την ανάγκη για δομικές λύσεις. «Ο σταθεροποιητικός μηχανισμός είναι ένας αυτοματος ισορροπιστης του συστήματος όπως τα επιδόματα που ανεβαίνουν όταν βρισκόαμστε σε ύφεση, ώστε να μην βυθίζεται μια οικονομία σε μεγαλύτερη ύφεση. Το ίδιο είναι και η επιδοτούμενη κοινωφελής εργασία που απορροφά θέσεις εργασίας όταν αυξάνεται η ανεργία. Οι μηχανισμοί αυτοί λειτυοργούν σταθεροποιητικά και όταν μειώνονται οι ιδιωτικές επενδύσεις λόγω ύφεσης πρέπει να αυξάνονται οι δημόσιες. Ωστόσο αυτοί οι μηχανισμοί χρειάζονται χρηματοδότηση και στις πειρσσότερες χώρες αυτό γίνεται μέσα από δανεισμό. Ομως ούτε η Ελλάδα, ούτε άλλες χώρες που έχουν μεγάλη ανεργία μπορούν να δανειστούν και η μόνη λύση είναι να χρηματοδοτηθεί ένας τέτοιος μηχανισμός με ομόλογα της ΕΚΤ που θα τα καλύπτει η ίδια.» Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα θα χρηματοδοτούσε τη σταθεροποίηση των οικονομιών των χωρών μελών της Ε.Ε αποτρέποντας την ύφεση.
«Κοινωνική Ευρώπη σημαίνει ακριβώς αυτό. Να μην έχουμε μόνο προνιακά επιδόματα για την ακραία φτώχια γιατί απλά μόνο αυτό δεν αρκεί. Στουςανθρώπους που πλήττονται από τηνα ανεργία δεν αρκεί να δώσεις ένα επίδομα. Χρειάζεται να σταθεροποιηθεί η οικονομία για να ενεργοποιηθεί και πάλι ο ιδιωτικός τομέας».
Σήμερα στη διάρκεια της κρίσης τέτοιου είδους μηχανισμοί λειτούργησαν σε όσες χώρες μπορούσαν να τους χρηματοδοτήσουν, προστατεύοντας έτσι τους πληθυσμούς από την ανεργία και την οικονομία από ακόμη μεγαλύτερη ύφεση.
«Στη Γερμανία με το που μπήκαμε στην κρίση ξοδεψαν 4% του ΑΕΠ για 2 συνεχόμενα χρόνια για να βοηθήσουν μέσα από προγράμματα την υποστήριξη των μισθών για να βοηθήσουν τις εταιρείες να κρατήσουν τους εργαζομένους τους για να μη γίνουν άνεργοι και οδηγηθούν σε μεγαλύτερη ύφεση. Στην Αμερική ψηφίστηκε ένας νόμος το America Reinvestment Act το και επένδυσαν 2,5% του ΑΕΠ σε προγράμματα για την κοινωφελή εργασία.Στην Κίνα επένδυσαν 10% του ΑΕΠ σε δύο χρόνια σε τέτοια προγράμματα και δεν πέρασαν κρίση. Αυτός ο σχεδιασμός πρέπει να γίνει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο».
«Όταν λέμε πρέπει να αλλάξει η Ευρώπη σημαίνει ότι κάποιες αποφάσεις πρέπει να ληφθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν μπορούμε να ζητήσουμε από τον κ. Στουρνάρα να στηρίξει η Τράπεζα της Ελλάδας χρηματοφοτικά έναν τέτοιο μηχανισμό. Πρέπει να γίνει από την ΕΚΤ και για όλη την Ευρώπη».
«Οταν μιλάμε λοιπόν για Κοινωνική Ευρώπη δεν είναι απλά μια επιδοματική πολιτική για τους πολύ φτωχούς, αλλά είναι η ανάγκη να στήσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο εκείνους τους μηχανισμούς που θα αντιμετωπίζουν την ύφεση και την κρίση σε διάφορες χώρες. Στην Αμερική διατίθεται το 18% των κρατικών εσόδων για να υποστηρίξει τις οικονομίες των Πολιτειών που περνούν κρίση. Κάτι αντίστοιχο πρέπει να γίνει και στην Ευρώπη και αφού πρέπει κάποια στιγμή θα γίνει,. Δεν είναι θέμα αριστερής ή δεξιάς πολιτικής, αλλά πολιτικής που είναι ή όχι αποτελεσματική στο πρόβλημα.»