Για ένα κομμάτι ψωμί θέλουν να πάρουν τα σπίτια των Ελλήνων
ΣΤΟΝ «ΚΑΙΑΔΑ» ΤΟΥ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟΥ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ – Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΟΔΗΓΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΑ ΑΚΡΑ
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των τεχνικών κλιμακίων που διενεργήθηκαν το προηγούμενο διάστημα δεν απέδωσαν καρπούς, καθώς οι Θεσμοί εξακολουθούν να εκφράζουν αμφιβολίες ως προς το χειρισμό των στεγαστικών δανείων ενώ εγείρουν αντιρρήσεις ως προς την προστασία της πρώτης κατοικίας.
Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση δηλώνει σε όλους τους τόνους και σε κάθε περίσταση ότι παραμένει αμετακίνητη στην πάγια θέση της για απαγόρευση της πώλησης στεγαστικών δανείων σε funds και θέσπιση «δικαίων» κριτηρίων για την πρώτη κατοικία, εντούτοις φαίνεται να ενστερνίζεται τη λογική της διαχείρισης των δανείων από τις ίδιες τις τράπεζες με τη χρήση των εργαλείων του Κώδικα Δεοντολογίας της Τράπεζας της Ελλάδας.
Όμως, ακολουθώντας αυτήν ακριβώς τη λογική, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να σπείρει ανέμους και – συνακολούθως- να θερίσει θύελλες: Εάν υιοθετήσει την πρόταση του Γιάννη Στουρνάρα, η φράση «κοινωνική αναταραχή» θα θυμίζει κρύο ανέκδοτο μπροστά σε αυτό που θα ακολουθήσει. Και σίγουρα η εικόνα του απελπισμένου Έλληνα που προσπαθεί να περισώσει ό,τι μπορεί μπροστά σε μια νέα «ληστεία», ιδίως όταν πρόκειται για την περιουσία του, συνεπάγεται κινήσεις και πράξεις που οι Έλληνες πολιτικοί και τεχνοκράτες δεν θα ήθελαν να ζήσουν ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους.
Ίσως η κυβέρνηση να έχει λησμονήσει το γεγονός ότι για τον Έλληνα, εδώ και δεκαετίες ολόκληρες, το να έχει ένα «κεραμίδι» δικό του πάνω απ’ το κεφάλι του είναι εξίσου σημαντικό όσο κι ο αέρας που αναπνέει.
Πρώτα ήταν οι ημιυπαίθριοι χώροι, ύστερα ήρθε ο ΕΝΦΙΑ και τώρα το περίστροφο μπαίνει για ακόμη μία φορά στον κρόταφο του πολίτη με την ίδια εκβιαστική επωδό, η οποία αντηχεί με την ίδια πάντοτε πιεστική λέξη: Πλήρωσε!
Να πληρώσει τι, κύριοι της κυβέρνησης; Αυτό που είναι δικό του; Αυτό που χρόνια ολόκληρα έχτιζε με θυσίες και μόχθο υλικό και ψυχικό; Το γαϊδούρι μπορείς να το φορτώνεις όσο θέλεις, όμως να φοβάσαι την ημέρα που θα τσινήσει και θα τα ρίξει όλα κάτω.
Γιατί ο Έλληνας, που χρόνια ολόκληρα οι εξουσίες τον πατάνε στον λαιμό, έχει τον τρόπο, σε τελευταία ανάλυση, να αμυνθεί: αλλοίμονο στην ημέρα που θα χαράξει γύρω του έναν κύκλο αυτοπροστασίας και θα κρατήσει σφιχτά στο χέρι τη μαγκούρα, ζωσμένος τίποτε περισσότερο από την οικογένειά του και τίποτε λιγότερο από τα όνειρα και τις ελπίδες του που κάποιοι επιτήδειοι θέλησαν να τα «κουρελιάσουν» στο βωμό των Μνημονίων.
Ας το σκεφτούν, λοιπόν, καλύτερα οι κύριοι της κυβέρνησης προτού ρίξουν στον «Καιάδα» του Κουαρτέτου την πρώτη κατοικία.