Σε πορεία κατάρρευσης η μεσαία τάξη στην Ελλάδα
«Η κρίση μπορεί να γίνει ευκαιρία»: πόσες φορές τα τελευταία χρόνια οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ δεν «έκρυψαν» πίσω από αυτό ή ανάλογα αποφθέγματα τη φτωχοποίηση της κοινωνίας και τη διεύρυνση των ανισοτήτων, παρουσιάζοντας ως μοναδική διέξοδο την πραγματικότητα της λιτότητας και των μνημονίων.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ-ΣΟΚ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ CREDIT SUISSE ΓΙΑ ΤΟ 2015
Πράγματι, η κρίση έγινε «ευκαιρία» για να γίνει μία βίαιη αναδιανομή πλούτου, με κύριο θύμα τη μεσαία τάξη, σύμφωνα με τα ευρήματα της έκθεσης της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse για το 2015. Περίπου ο μισός παγκόσμιος πλούτος βρίσκεται στα χέρια του 1% του πληθυσμού, με την «ψαλίδα» μεταξύ των εύπορων και φτωχότερων στρωμάτων να διευρύνεται.
Η μεσαία τάξη της Ελλάδας πλήρωσε βαρύ τίμημα τα τελευταία χρόνια, σε σημείο σχεδόν «αφανισμού» της. Είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωζώνη, η οποία καταγράφει τέτοια δραματική πτώση, ενώ συγκαταλέγεται μεταξύ των πέντε χωρών που κατέγραψαν τις χειρότερες επιδόσεις στο ρυθμό ανάπτυξης ή συρρίκνωσης του πραγματικού ετήσιου πλούτου.
Από το 2007, η μεσαία τάξη της Ελλάδας έχασε συνολικά περισσότερα από 500 δισ. δολάρια. Τότε, η περιουσία των Ελλήνων που κατατάσσονταν σε αυτήν την κατηγορία βάσει εισοδηματικών κριτηρίων, υπολογίζονταν σε 1,16 τρισ. δολάρια, ενώ σήμερα σε 678 δισ. δολάρια. Πρόκειται για μείωση η οποία αγγίζει το 41%.
Στην έκθεση, η χώρα βρίσκεται κάτω από το όριο των 100.000 δολαρίων μέσης περιουσίας ανά ενήλικα, στα 81.300 δολάρια, όταν το 2007 ήταν στα 136.800 δολάρια. Όπως επισημαίνεται, θα χρειαστούν πολλά χρόνια, ώστε να ανακτηθούν τα προ κρίσης επίπεδα.
Η συρρίκνωση της μεσαίας τάξης σε μέγεθος, υπολογίζεται σε 1,2 εκατ. πολιτών, καθώς το 2008 απαρτίζονταν από 5,8 εκατ. Έλληνες ενώ το 2015 από 4,5 εκατομμύρια.
Όπως φαίνεται, λοιπόν, στην Ελλάδα του 2015 και μετά από σχεδόν έξι χρόνια λογιστικών στόχων που θέτουν οι δανειστές, δεν «ευημερούν» ούτε οι αριθμοί ούτε πολύ περισσότερο οι άνθρωποι. Αυτή είναι η πραγματικότητα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των οίκων αξιολόγησης και των κέντρων εξουσίας, ευρωπαϊκών ή υπεραντλατικών. Αν δεν αλλάξουν σύντομα τα δεδομένα, με τη μεσαία τάξη παροπλισμένη, η ανάπτυξη -όταν αυτή έρθει- θα είναι υπόθεση λίγων και ισχυρών παικτών.