Ακριβό μου Δημόσιο...
Σε αλόγιστες σπατάλες εξακολουθεί να επιδίδεται το Δημόσιο στην Ελλάδα και μάλιστα σε μια εξαιρετικά δύσκολη οικονομικά περίοδο για τους πολίτες, οι οποίοι ήδη βιώνουν τα επαχθή μέτρα και τις συνέπειες του νέου Μνημονίου.
ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΒΑΘΙΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΛΟΓΩ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΛΟΓΙΣΤΕΣ ΣΠΑΤΑΛΕΣ ΣΕ ΦΑΚΕΛΟΥΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΥΨΗΛΑ ΕΝΟΙΚΙΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΑ
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Καθημερινή της Κυριακής», τη στιγμή που οι Έλληνες φορολογούμενοι υφίστανται δραματικές περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις τους και καλούνται να πληρώσουν νέους φόρους, για να γεμίσουν τον κρατικό κορβανά, το Δημόσιο πετά κυριολεκτικά χρήματα σε άχρηστες υποδομές και αχρείαστες υπηρεσίες.
Ένα τυπογραφείο αξίας 650.000 ευρώ
Όπως επισημαίνει η ίδια πηγή, πρόσφατα το υπουργείο Οικονομικών νοίκιασε κτίριο 10.000 τετραγωνικών μέτρων για να στεγάσει το τυπογραφείο του, με ενοίκιο 650.000 ευρώ το χρόνο. Με μια λεπτομέρεια: Το τυπογραφείο αυτό δεν χρησιμοποιείται πλέον.
Ταυτόχρονα, το κράτος έχει στην κατοχή του κι άλλα τυπογραφεία (Εθνικό Τυπογραφείο, Τυπογραφείο Υπουργείου Παιδείας, Τυπογραφείο Υπουργείου Εθνικής Άμυνας) κι αντί, είτε να συγχωνεύσει είτε να βελτιώσει τις υφιστάμενες υποδομές, ξοδεύει πόρους δίχως κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Email; Τι είναι αυτό;
Κι ενώ σε όλες τις πολιτισμένες -και μη- χώρες του πλανήτη η χρήση της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας χρησιμοποιείται κατά κόρον στις δημόσιες υπηρεσίες, εδώ στην Ελλάδα η συγκεκριμένη πρακτική μάλλον παραμένει «κενό γράμμα», ακόμη κι όταν υπάρχει ψηφισμένος νόμος του 2013, ο οποίος προβλέπει ηλεκτρονική επίδοση των εγγράφων.
Έτσι, η πλειονότητα των δημοσίων υπηρεσιών εξακολουθεί να πληρώνει 11,5 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση, για να αγοράζει φακέλους αλληλογραφίας εν έτει 2015.
Βουλοκέρι έχετε;
Το πιο κωμικοτραγικό, όμως, στοιχείο σπατάλης περιγράφεται σε έναν πρόσφατο διαγωνισμό δημοσίου οργανισμού για χαρτικά και γραφική ύλη. Σύμφωνα με την εφημερίδα, υπήρχαν κάποιοι όροι όπως για παράδειγμα ότι ο προμηθευτής θα έπρεπε να καλύπτει όλη την Ελλάδα και να προμηθεύει μεταξύ άλλων και... βουλοκέρι.
Επί της ουσίας, ο όρος αυτός άφηνε εκτός διαγωνισμού μεγάλες αλυσίδες χαρτικών, οι οποίες ενδεχομένως να προσέφεραν τα χαρτιά και τα υπόλοιπα υλικά σε πιο ανταγωνιστικές τιμές. Ευτυχώς, πολύ γρήγορα το βουλοκέρι βγήκε από τις προδιαγραφές σε διαγωνισμούς αυτού του είδους.
Μετακόμιση: Αυτή η άγνωστη λέξη...
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα πάντα με την Καθημερινή, μόνο το υπουργείο Οικονομικών για τη στέγαση των υπηρεσιών του πληρώνει 25 εκατ. ευρώ τον χρόνο, ενώ υπάρχουν ιδιόκτητα ακίνητα του Δημοσίου κατάλληλα (ίσως και καλύτερα) για τη στέγαση των υπηρεσιών του.
Αυτό δεν ισχύει μόνο για το υπ. Οικονομικών, δυστυχώς. Είναι ενδεικτικό ότι σε έκθεση του 2011, ο ΟΟΣΑ, στην προσπάθειά του να καταγράψει το οργανόγραμμα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, είχε καταλήξει σε ένα τεράστιο γράφημα, το οποίο δεν χωρούσε να τυπωθεί στην έκθεση.
Σε αυτή διαπιστώνεται ότι η διοίκηση είναι πολυδαίδαλη, ότι κάθε υπηρεσία έχει υπο-υπηρεσίες κ.λπ. και ότι το κόστος για ενοικίαση ακινήτων μόνο της κεντρικής διοίκησης είναι 50 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό θα μπορούσε να ήταν 25 φορές μικρότερο με καλύτερη διευθέτηση των υπηρεσιών και των κτιρίων (και το οργανόγραμμα μπορεί να χωρούσε σε μία σελίδα Α4).
Σε μια χώρα όπου η αναποτελεσματικότητα των δημοσίων υπηρεσιών, η γραφειοκρατία και η υδροκέφαλη δημόσια διοίκηση εξακολουθούν να ταλαιπωρούν τους πολίτες που υφίστανται ήδη τα δεινά τριών Μνημονίων, είναι - το λιγότερο - πρόκληση το κράτος να εξακολουθεί να σκορπά χρήματα και να ξοδεύει ασυλλόγιστα σε αγαθά και υπηρεσίες χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα.
Μήπως θα πρέπει, τελικά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να αρχίσει να ψάχνει από εκεί τη «μαύρη τρύπα» που καταπίνει το δημόσιο ταμείο;
