Κοροϊδία με τον ΕΝΦΙΑ: Κοινωνικά ευαίσθητος στο παιχνίδι της επικοινωνίας
Το οικονομικό επιτελείο έχει ξεκινήσει να εξετάζει τα σενάρια για τον φόρο ακινήτων που θα κληθούν να πληρώσουν οι φορολογούμενοι για το 2017, αναζητώντας ποιες αλλαγές μπορούν να γίνουν όμως η υλοποίηση ουσιαστικών αλλαγών βρίσκει εμπόδια, τόσο στους δανειστές όσο και σε πρακτικούς λόγους.
Για να καταφέρει να κάνει το φόρο περισσότερο δίκαιο, ένα σενάριο είναι να τον διαμορφώσει λαμβάνοντας υπόψιν περισσότερα στοιχεία του φορολογούμενου, όπως το σύνολο της ακίνητης περιουσίας του.
Όμως κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να γίνει για μια σειρά από λόγους, όπως την καθυστέρηση της διαδικασίας για την ευθυγράμμιση των αντικειμενικών με τις εμπορικές αξίες των ακινήτων. Η σχετική μνημονιακή υποχρέωση προβλέπει ότι η ευθυγράμμιση θα γίνει το αργότερο έως τον Ιούνιο του 2017, όμως η διαδικασία καθυστερεί λόγω ουσιαστικών προβλημάτων που υπάρχουν στο όλο εγχείρημα.
Αν τελικά ουσιαστικές αλλαγές με μεγάλες απαλλαγές για πολλλούς δεν θα περάσουν από τις συμπληγάδες των δανειστών, αναμένεται να επιλεγούν κάποιες εξαιρέσεις αδύναμων κοινωνικών ομάδων, χωρίς σημαντική επιρροή στα έσοδα, που θα αρκούν για να αποδείξουν την κοινωνική ευαισθησία της κυβέρνησης.
Οι αλλαγές που εξετάζονται
Οι αλλαγές αυτές που μπαίνουν στο στόχαστρο και αναμένεται να επιχειρηθούν είναι:
- H θέσπιση πιο χαλαρών εισοδηματικών κριτηρίων για την έκπτωση ή την απαλλαγή φορολογούμενων από τον φόρο.
- H αύξηση του αφορολόγητου ορίου για την απαλλαγή από τον συμπληρωματικό φόρο.
- Στοχευμένες αλλαγές για μείωση του κύριου φόρου σε περιοχές με χαμηλή τιμή ζώνης.
-Πρόσθετα έσοδα από την επιβολή συμπληρωματικού φόρου και στις εκτός σχεδίου και οικισμού εκτάσεις.
-Μεγαλύτερο ΕΝΦΙΑ για όσους έχουν συνολικά μεγάλη ακίνητη περιουσία
Ωστόσο στα σχέδια αυτά, εμπόδιο αναμένεται να σταθούν και οι δανειστές οι οποίοι δεν θέλουν αλλαγές στην υφιστάμενη μορφή του φόρου ακινήτων, «αγαπούν» τα οριζόντια μέτρα και ...απεχθάνονται τις απαλλαγές. Κι αυτό γιατί η υφιστάμενη μορφή του φόρου, δηλαδή του φόρου ανά τετραγωνικό εξασφαλίζει διευρυμένη φορολογική βάση και υψηλή εισπραξιμότητα του φόρου.
Φόβος των δανειστών, είναι ότι οποαδήποτε αλλαγή με άξονα την «περισσότερη δικαιοσύνη», η οποία θα βασίζεται στον υπολογισμό της συνολικής αξίας της περιουσίας κάθε φορολογούμενου θα οδηγήσει σε απαλλαγές για μεγάλο αριθμό φορολογουμένων.
Και όταν ο φόρος απαλλάσσει περισσότερους, γίνεται μεγαλύτερος για λιγότερους, βασίζεται αποκλειστικά σε αυτούς τους λιγότερους και επομένως δημιουργείται κίνδυνος μειωμένης εισπραξιμότητας. Και το τελευταίο που θέλουν οι δανειστές είναι να δημιουργηθεί οποιοδήποτε πρόβλημα στην εισπραξιμότητα, την ιδιαίτερα σημανιτκή επόμενη χρονιά, με τον εισπρακτικό στόχο των 2,65 δις ευρώ και μάλιστα σε μια χρονιά που η Ελλάδα θα πρέπει να πετύχει αυξημένο πρωτογενές πλεόνασμα 1,75% του ΑΕΠ.