Μπαράζ υποχωρήσεων για να κλείσει η αξιολόγηση: Δίνουν αφορολόγητο, απολύσεις, «κόφτη»
ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ - ΠΟΙΟΙ ΧΑΝΟΥΝ - Eνέχυρο το πλεόνασμα του 2016 και νέα μέτρα 2,5 δισ. ευρώ
Οι παρασκηνιακές διεργασίες δουλεύουν στο φουλ λίγες ημέρες πριν ανακοινωθεί επισήμως η απόφαση του ΔΝΤ για το πρόγραμμα, που αναμένεται τη Δευτέρα, ώστε μέχρι τότε να έχει γεφυρωθεί το χάσμα που χωρίζει κυβέρνηση και δανειστές. Οι πολιτικές ζυμώσεις ταυτόχρονα στο εσωτερικό των θεσμών της ΕΕ και στην ελληνικής πλευράς είναι συνεχείς για να βρεθεί κοινός τόπος και να επιστρέψουν τα τεχνικά κλιμάκια στην Αθήνα... εγκαίρως.
Η αγωνία για την παραμονή της Ελλάδας σε πρόγραμμα καταστρέφει την αδύναμη ελληνική οικονομία και η κυβέρνηση επιχειρεί να κλείσει τα μεγάλα ανοικτά ζητήματα με μια νέα πρόταση στους θεσμούς... με ενέχυρο το πλεόνασμα του 2016 και νέα μέτρα 2,5 δισ. ευρώ.
Ειδικότερα, προτείνει να χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση το ρευστό που υπάρχει στα κρατικά ταμεία, αφού οι εισπράξεις που περισσεύουν και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό αυτό ξεπερνούν τα 2,5 δισ. ευρώ. Το 2016 το πλεόνασμα έφτασε στο 2% του ΑΕΠ έναντι στόχου για 0,53% που προβλέπει το ελληνικό πρόγραμμα, λόγω υπεραπόδοσης των φορολογικών εσόδων. Ετσι η κυβέρνηση εμφανίζεται να συζητά για μέτρα μέχρι του ύψους των 2,5 δισ. ευρώ και όχι 7 δισ. ευρώ που ζητούν οι δανειστές για μετά το 2018.
Τα νέα μέτρα που θα αφαιρέσουν 2,5 δισ. ευρώ από τις τσέπες των φορολογουμένων, σχεδιάζεται να προέλθουν από τη μείωση του αφορολόγητου και όχι από τις συντάξεις.
Αν και η πρωτοβουλία της κυβέρνησης έγινε δεκτή από τους δανειστές ως μία καλή χειρονομία για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, ακόμη το ύψος του πλεονάσματος δεν φέρει τη βούλα της Eurostat και γι αυτό προς το παρόν αμφισβητείται.
Στις υπόλοιπες υποχωρήσεις που προσανατολίζεται η ελληνική πλευρά προκειμένου να φέρει πίσω το κουαρτέτο είναι η... καθυστέρηση στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων που θα γίνει αλλά όχι άμεσα («από το 2018 ή μετά το τέλος του προγράμματος ), η αύξηση του ποσοστού των επιτρεπόμενων ομαδικών απολύσεων και «κάποια υποχώρηση στο ενεργειακό».
Το «όχι» στη νομοθέτηση νέων μέτρων για μετά το 2018 δεν αλλάζει, αλλά όμως μπορεί να γίνει επέκταση του «κόφτη» για 2-3 χρόνια αντί για ένα έτος και ο εμπλουτισμός του με νέα πιο συγκεκριμένα στοιχεία που θα ικανοποιήσουν τους «σκληρούς» των δανειστών. Όπως δηλαδή η ακριβής περιγραφή των δαπανών που θα κοπούν (συντάξεις μέσω της προσωπικής διαφοράς) και των πηγών από τις οποίες θα προέλθει η αύξηση εσόδων (μείωση αφορολόγητου).
Ποιοι χάνουν- Τα δύο σενάρια
Τα σενάρια για την πιθανή μείωση του αφορολόγητου δίνουν και παίρνουν και το μόνο βέβαιο είναι ότι θα αυξηθούν οι φόροι για όλους τους πολίτες. Αν μειωθεί στα 4.545 από 8.636 που είναι σήμερα θα εξασφαλιστούν 3 δισ. ευρώ ενώ αν πέσει στα 6.000 ευρώ θα εξασφαλιστούν 2 δισ. ευρώ.
Και αυτό γιατί σύμφωνα με τους υπολογισμούς, για κάθε 300 ευρώ μείωσης της έκπτωσης φόρου (σήμερα είναι 1.900 ευρώ για τους άτεκνους), εξασφαλίζονται έσοδα 0,5% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 900 εκατ. ευρώ. Αρα αν η έκπτωση φόρου μειωθεί στα 1.000 ευρώ, μπορούν να εξασφαλιστούν περίπου 3 δισ.
Όμως αν το αφορολόγητο θα πέσει από τις 8.636 ευρώ στις 4.545, άρα θα φορολογηθούν ακόμη και οι εργαζόμενοι των 400 ευρώ.
Το επόμενο πρόβλημα είναι το πώς θα θεσμοθετηθεί από τώρα αυτή η πρόβλεψη με τη μορφή αυτόματου κόφτη ή με νομοθέτηση, κάτι που η κυβένρηση δεν θέλει αλλά απαιτούν οι δανειστές.
Επίσης, θα πρέπει να καλυφθεί και το κενό στον προϋπολογισμό του 2018. Σύμφωνα με το συνοδευτικό έγγραφο της επιστολής Τσακαλώτου που αποκαλύφθηκε από το Bloomberg ο υπουργός δεσμεύεται να παρουσιάσει νέα μέτρα 550 εκατ. ευρώ για το 2018 που εν μέρει μόνο καλύπτουν το δημοσιονομικό «κενό» των 700 εκατ. ευρώ που εκτιμούν οι θεσμοί.
Το ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα
Η επόμενη εβδομάδα θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη του ελληνικού δράματος. Τη Δευτέρα συνεδριάζει το ΔΣ του ΔΝΤ για την Ελλάδα και θα αποκαλυφθεί η θέση του. Την επόμενη Πέμπτη οι όποιες αποφάσεις του ΔΝΤ θα συζητηθούν στο EWG και θα δοθούν νέες κατευθύνσεις.
Μέχρι τις 10/2 πρέπει να έχει υπάρξει πρόοδος, στη διευθέτηση των εκκρεμοτήτων μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών, ώστε να έρθει το κουαρτέτο για να μην «χαθεί» η τελευταία ευκαιρία του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου για συμφωνία.