Οι πιθανοί διάδοχοι του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τα σενάρια για την Ελλάδα
Η υποψηφιότητα Σόιμπλε ως προέδρου του κοινοβουλίου –οι εκλογές θα διεξαχθούν στις 24 Οκτωβρίου- και η αναμενόμενη εκλογή του, αναμένεται να θέσει τα θεμέλια μίας κυβερνητικής συνεργασίας με τους Φιλελεύθερους, μίας και ανοίγει πλέον ο δρόμος για να αναλάβουν εκείνοι το νευραλγικό υπουργείο Οικονομικών και διασφαλίζει ότι στη νέα βουλή αναλαμβάνει πρόεδρος ένας έμπειρος πολιτικός, ο οποίος είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τους εθνικιστές του AfD.
Ο Σόιμπλε αναμένεται να λάβει τη στήριξη των Συντηρητικών, των Σοσιαλδημοκρατών και των Φιλελευθέρων, ενώ Πράσινοι και Εναλλακτική για τη Γερμανία κρατούν ακόμα κλειστά τα χαρτιά τους.
Οι πιθανοί διάδοχοι
Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται τώρα είναι ποιος θα διαδεχθεί τον Β. Σόιμπλε στο υπουργείο Οικονομικών. Στους πιθανούς υποψηφίους ανήκει ο φιλελεύθερος Βέρνερ Χόιερ, σήμερα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Σε περίπτωση που το υπουργείο Οικονομικών παραμένει σε χριστιανοδημοκρατικά χέρια δεν αποκλείεται να το αναλάβει ο σήμερα υφυπουργός Οικονομικών Γενς Σπαν, τον οποίο ο Β. Σόιμπλε έχει χαρακτηρίσει «μεγάλη ελπίδα των Χριστιανοδημοκρατών», αναφέρει η Deutsche Welle. Για διάδοχος του Σόιμπλε παίζει και το όνομα του προέδρου του FDP, Κρίστιαν Λίντνερ, σύμφωνα με την εφημερίδα «Tageszeitung», που σημειώνει ότι αν τελικά καταφέρει να αποσπάσει το υπουργείο Οικονομικών, ο ρόλος της Γερμανίας στις Βρυξέλλες μπορεί να γίνει πιο καταστροφικός. Βέβαια για τον Σόιμπλε το Grexit ήταν μια επιλογή, για τον Λίντνερ είναι ρητή απαίτηση», τονίζει.
Υπουργός καγκελαρίας, δύο φορές υπουργός Εσωτερικών και 8 χρόνια υπουργός Οικονομικών, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι ο αρχιτέκτων της γερμανικής επανένωσης, εφευρέτης των μηδενικών ελλειμμάτων, διαχειριστής της ευρωκρίσης και ο πιο ισχυρός και έμπειρος υπουργός της κυβέρνησης Μέρκελ. Μέσα σε λίγες γραμμές οι Γερμανοί αρθρογράφοι προσπαθούν να περιγράφουν το μεγάλο πολιτικό ανάστημα του ανδρός που θα γίνει πρόεδρος της βουλής, όπου καλείται να αντιμετωπίσει τους εθνολαϊκιστές του AfD.
Ο Σόιμπλε, ο Βαρουφάκης και η Ελλάδα
Στη στήλη σχολίων της, η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου υποστηρίζει ότι το προφίλ του Σόιμπλε είναι το πιο ενδεδειγμένο γι’ αυτόν τον ρόλο. «Επί 45 χρόνια στα βουλευτικά έδρανα διαθέτει την απαραίτητη εμπειρία, ηρεμία και κύρος», σημειώνει.
«Λόγω του συντηρητικού του προφίλ, τη σκληρή στάση του απέναντι στην Ελλάδα και τη συγκρατημένη στάση απέναντι στην προσφυγική πολιτική της Μέρκελ θα είναι δύσκολο για το AfD να τον στιγματίσει... Από καιρό έχει αποδείξει ότι μπορεί να εκφωνεί σπουδαίους λόγους. Το ότι η βουλή το 1991 αποφάσισε να μεταφερθεί από τη Βόννη στο Βερολίνο το οφείλει στην εμφάνιση τότε του Σόιμπλε».
Στο σχετικό άρθρο στην οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt, υπάρχει φωτογραφία του Σόιμπλε με τον Γιάνη Βαρουφάκη από αυτές τις περιπετειώδεις συναντήσεις τους στο Βερολίνο το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Και η εφημερίδα σημειώνει: «Λόγω της σκληρής γραμμής του στην ευρωκρίση ο χριστιανοδημοκράτης πολιτικός δεν είναι στην Ευρώπη αγαπητός, στην Ελλάδα μάλιστα τον μισούν. Υπό αυτήν την έννοια ίσως ορισμένες χώρες της νότιας Ευρώπης να ανασάνουν, επειδή δεν θα καθίσει κι άλλα 4 χρόνια ως υπουργός Οικονομικών στο Eurogroup. Ωστόσο, έχει και πολλούς φίλους στους οποίους θα λείψει. Με τον Γάλλο ομόλογό του για παράδειγμα συνεργάζεται στενά», αναφέρει μεταξύ άλλων η εφημερίδα.
Ευρηματική στον τίτλο για το αντίστοιχο σχόλιο η Tageszeitung του Βερολίνου με τη φράση «isch over» σε μεικτά αγγλικά και γερμανικά, στα οποία απάντησε ο Σόιμπλε, τον Φεβρουάριου του 2015 στην ερώτηση, εάν το τρέχον πρόγραμμα βοήθειας θα άλλαζε όπως επέμενε ο Βαρουφάκης. «Το ότι ο Σόιμπλε δεν θα παραμείνει υπουργός Οικονομικών, αλλά θα γίνει πρόεδρος της Βουλής θα μπορούσε να είναι μια καλή είδηση», επισημαίνει ο σχολιαστής της. «Κατά βάθος με την σκληρή του στάση σε ευρωπαϊκό επίπεδο συνέβαλε στο να γίνει μόνιμη κατάσταση η κρίση στη νότια Ευρώπη, με συνεχή προγράμματα λιτότητας. Έπνιξε τη συζήτηση για κοινή δημοσιονομική πολιτική χωρίς την οποία το ευρώ δεν μπορεί να λειτουργήσει μακροπρόθεσμα. Εάν ο Σόιμπλε κρατήσει μελλοντικά προς το AfD την ίδια αμείλικτη στάση του και τον βίαιο κυνισμό, με τους οποίους ώθησε τους Έλληνες συνεχώς σε κοινωνικές αγριότητες, θα είναι ένα κέρδος. Αυτό είναι το καθήκον μιας ισχυρής προσωπικότητας. Για την Ευρώπη, η αποχώρηση Σόιμπλε δεν σημαίνει αυτόματα ότι τα πράγματα θα γυρίσουν προς το καλύτερο. Το αντίθετο.
Και καταλήγει η εφημερίδα: «Εάν οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Πράσινοι θέλουν να δώσουν έμφαση στην ευρωπαϊκή ιδέα, δεν θα πρέπει να αφήσουν σε καμιά περίπτωση το υπουργείο στα χέρια του FDP... Και οι Πράσινοι θα πρέπει να σκεφτούν τι τους είναι πιο σημαντικό, η δημοτικότητα του υπουργείου Εξωτερικών ή το υπουργείο Οικονομικών. Διότι, στο τελευταίο δεν θα συνέβαλαν μόνο στην ιδέα μιας αλληλέγγυας Ευρώπης, αλλά θα κρατούσαν ένα σημαντικό μοχλό για μια πιο δίκαιη δημοσιονομική πολιτική. Πόση ισχύ απορρέει από αυτό το πόστο, το έδειξε ο Σόιμπλε τα τελευταία 8 χρόνια με εντυπωσιακό τρόπο».
Πηγή: ΑΠΕ, Deutsche Welle