Έχεις χρέος; Δίνεις το σπίτι σου οικειοθελώς, για να το διαγράψεις
ΕΡΧΕΤΑΙ «ΜΟΝΤΕΛΟ ΙΣΠΑΝΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΟΥΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ
Σύμφωνα με πληροφορίες από το capital.gr, τόσο οι τράπεζες όσο και το υπουργείο Οικονομικών στοχεύουν στη δημιουργία ενός πλαισίου προστασίας του δανειολήπτη, με τη διαμόρφωση ελκυστικής τιμής για την παράδοση του ακινήτου του και αφετέρου μία διαδικασία χωρίς γραφειοκρατία, η οποία θα συνίσταται ουσιαστικά στην παράδοση των κλειδιών του ακινήτου στην τράπεζα.
Επί της ουσίας, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης επιχειρεί να φέρει το ίδιο καθεστώς που ισχύει ήδη σε επίπεδο πλειστηριασμών σε χώρες όπως η Ιρλανδία και η Ισπανία.
Ωστόσο, η εφαρμογή αυτού του νέου νομοθετικού πλαισίου, σύμφωνα με την ίδια πηγή, φαίνεται πως προβληματίζει τις τράπεζες, καθώς από τη στιγμή που ο υπερχρεωμένος δανειολήπτης θα προχωρά σε εθελοντική παράδοση του σπιτιού του, θα ζητά απόδειξη από την τράπεζα. Σε αυτή θα βεβαιώνεται ότι η τιμή της ανταλλαγής του ακινήτου έναντι του χρέους του είναι «τεκμηριωμένη» και όχι τέτοια που να αποβλέπει στη δημιουργία κέρδους για την τράπεζα από τη μεταπώληση του ακινήτου.
Το κώλυμα αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να λυθεί είτε μέσω της διαμόρφωσης «αποδεδειγμένης τιμής αγοράς», με βάση τους δείκτες τιμών ακινήτων που εκδίδει η Τράπεζα της Ελλάδος, είτε μέσω γνωμοδότησης από δύο πιστοποιημένους εκτιμητές ακινήτων, κοινής αποδοχής ανάμεσα στον δανειολήπτη και την τράπεζα.
Ένα παράδειγμα
Δανειολήπτης χρωστάει δάνειο 150.000 ευρώ και το ακίνητό του αξίζει 100.000 ευρώ. Αντί η τράπεζα να το εκπλειστηριάσει και να πιάσει μετά βίας 80.000 ή 90.000 ευρώ, θα συμφωνεί με τον οφειλέτη να το αγοράσει η ίδια, μεταφέροντάς το στα βιβλία της και μειώνοντας αντίστοιχα την οφειλή του πελάτη.
Το χρέος των 50.000 ευρώ που απομένει στο παράδειγμα, θα μπορεί ή να ξαναρυθμιστεί, ενδεχομένως με κάποιο άλλο ακίνητο ή να διαγραφεί. Η εκ νέου ρύθμιση, δηλαδή στην πράξη η απαίτηση του υπολοίπου της οφειλής (εν προκειμένω 50.000 ευρώ) από την τράπεζα, θα γίνεται στην περίπτωση που ο οφειλέτης έχει π.χ. ετήσιο εισόδημα που υπερκαλύπτει σημαντικά την οφειλή (π.χ. 100.000 ευρώ).
Το συνηθέστερο, όμως, θα είναι η διαγραφή του υπολοίπου της οφειλής (στο παράδειγμα, τα 50.000 ευρώ), πράγμα που δεν θα μπορούσε να επιτύχει ο οφειλέτης στην περίπτωση πλειστηριασμού.