Ρουμπινί: Μετρημένες οι μέρες της Ιταλίας στο ευρώ

Όπως επισημαίνει η Ιταλία είναι μα χώρα που είναι «πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει» αλλά και «πολύ μεγάλη για να διασωθεί», ενώ εκτιμά πως θα υποχρεωθεί να κάνει αναδιάρθρωση στο δημόσιο χρέος των 1.900 δισ. ευρώ.

Έτσι θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί εν μέρει το «πάγιο» πρόβλημα του ογκώδους και αβάσταχτου χρέους. Όμως επισημαίνει πως το κούρεμα δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα του ρευστού, του μεγάλου ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, την έλλειψη εξωτερικής ανταγωνιστικότητας και την επιδείνωση της βουτιάς στο ΑΕΠ της Ιταλίας.

«Για να επιλυθεί αυτό το τελευταίο, η Ιταλία, ίσως υποχρεωθεί, όπως άλλες περιφερειακές χώρες, να εξέλθει από την νομισματική ένωση και να επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα,προκαλώντας ουσιαστικά την διάλυση της ευρωζώνης» σχολιάζει ο Ρουμπινί.

Ως μια λύση για να αποφευχθεί η έξοδος είναι να δημιουργηθεί ένας πραγματικά «μεγάλος μπαζούκας» σχολιάζει ο Ρουμπινί.

«Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι δεν υπάρχει αξιόπιστος δανειστής εσχάτης ανάγκης στην ευρωζώνη.

Η ΕΚΤ θα μπορούσε να αναλάβει την βρόμικη δουλειά της συγκράτησης της Ιταλίας και της Ισπανίας, αλλά δεν θέλει να την κάνει γιατί είναι τεράστιος κίνδυνος για την αξιοπιστία της και επιπλέον δεν μπορεί, καθώς υποχρεώνεται από τις συνθήκες να μην κάνει απευθείας διασώσεις.

Εν τω μεταξύ τα κεφάλαια του ταμείου διασώσεων EFSF έχουν ήδη δεσμευθεί για Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία και τις τράπεζές τους και δεν μένουν αρκετά για Ιταλία και Ισπανία. Γίνονται προσπάθεια για πιστωτική μόχλευση της τάξης των 2 τρισ. ευρώ στο EFSF αλλά δεν πρόκειται να γίνει, γιατί το EFSF δεν είναι άλλο από μια τεράστια τιτλοποιημένη πιστωτική υποχρέωση, ένα CDO, στο οποίο ένα μάτσο υποβαθμισμένες οικονομίες προσπαθουν ως εκ θαύματος θα αποκτήσουν αξιολόγηση ΑΑΑ».

Απαισιόδοξος εμφανίζεται και για το αν θα βοηθήσει μια αλλαγή στην ιταλική κυβέρνηση.

«Η μόνη επιλογή που μένει ανοιχτή, είναι η εγκατάλειψη του ευρώ και η επιστροφή στην λιρέτα και άλλα εθνικά νομίσματα. Φυσικά, έτσι θα προκληθεί υποχρεωτική μετατροπή των χρεών σε ευρώ, σε χρέη σε εθνικό νόμισμα» επισημαίνει ο Ρουμπινί και προσθέτει :

«Η ευρωζώνη μπορεί να επιβιώσει με αναδιοργάνωση χρέους ή έξοδο μικρής χώρας, όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία. Όμως αν η Ιταλία ή και η Ισπανία αναδιοργανώσουν ή φύγουν,ουσιαστικά θα επέλθει η διάσπαση της ευρωζώνης.

Μόνο αν η ΕΚΤ γίνει απεριόριστος πιστωτής εσχάτης ανάγκης και μειώσει τα επιτόκια στο μηδέν, σε συνδυασμό με πτώση της συναλλαγματικής αξίας του ευρώ και με δημοσιονομική ώθηση από την Γερμανία και τον πυρήνα της ευρωζώνης παράλληλα με λιτότητα στην περιφέρεια, θα μπορούσε ίσως να σταματήσει η επικείμενη καταστροφή»