Στη δίνη του κυκλώνα η Ευρώπη
Την ίδια ώρα, Ιρλανδία και Πορτογαλία φαίνεται ότι εξετάζουν να βαδίσουν στα χνάρια της Ελλάδας, εξετάζοντας το ενδεχόμενο «κουρέματος» του χρέους τους.
Παράλληλα, η κυβέρνηση της Βρετανίας βρίσκεται σε επιφυλακή και όπως μετέδωσε η Ντέιλι Τέλεγκραφ (Daily Telegraph) έχει θέσει σε ετοιμότητα τις πρεσβείες της στα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, σε περίπτωση κατάρρευσης της νομισματικής ένωσης και εκδήλωσης κοινωνικών εκρήξεων.
Το κόστος δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας βρίσκεται στο απαγορευτικό έδαφος του 7%. Οι οίκοι αξιολόγησης υποβαθμίζουν τα κράτη-μέλη, με τελευταίο θύμα το Βέλγιο.
Δουβλίνο και Λισαβόνα ζητούν «κούρεμα»
Τα απογοητευτικά αποτελέσματα της εφαρμογής των προγραμμάτων λιτότητας και η διόγκωση του δημοσίου χρέους έχει οδηγήσει σε άλλες επιλογές Ιρλανδία και Πορτογαλία.
Ο υπουργός Οικονομικών της Ιρλανδίας, Μάικλ Νούμαν δήλωσε ότι η χώρα του εξετάζει να ζητήσει «κούρεμα» του χρέους, που εκτιμάται ότι θα φθάσει στο 115% του ΑΕΠ το 2013, δηλαδή σε επίπεδα ανάλογα με τα σημερινά της Ιταλίας.
Μάλιστα, ο Νούναν τόνισε ότι η χώρα του έκανε το χρέος της, με αποτέλεσμα «να τιμωρηθεί», εκτιμώντας ότι το Δουβλίνο δεν θα βγει στις αγορές πριν το 2020.
Απομείωση του πορτογαλικού χρέους ζήτησε και ο πρόεδρος της χώρας, Καβάκο Σίλβα, που υποστηρίζει ότι είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει πραγματική διάσωση.
Ωστόσο, μια τέτοια εξέλιξη δεν φαίνεται ότι θα είναι εύκολη, καθώς θεωρείται ότι θα εγείρει τις αντιστάσεις της Γαλλίας, οι τράπεζες της οποίας είναι εκτεθειμένες σε ιρλανδικό και πορτογαλικό χρέος.
Αναζητείται λύση
Η πασιφανής αποτυχία της πολιτικής που ακολούθησε η ευρωζώνη τα τελευταία δύο χρόνια έχει κάνει πολλούς να αναζητούν μια νέα λύση. Ωστόσο το εγχείρημα δεν θα είναι εύκολο, λόγω των αντικρουόμενων συμφερόντων, ιδιαίτερα του γαλλογερμανικού άξονα και των συνεχών αρνήσεων της Γερμανίας να δεχθεί είτε την έκδοση ευρωομολόγων είτε την εμπλοκή της ΕΚΤ, με τρόπο ώστε να λειτουργεί ως δανειστής έσχατης ανάγκης.
«Είναι πραγματικά το τέλος της ευρωζώνης;» ήταν το ανοιχτό ερώτημα του Εκόνομιστ (Economist), που τονίζει ότι Γαλλία και Γερμανία θα αποφύγουν την κατάρρευση της ευρωζώνης μόνον εφόσον κινηθούν προς την αντίθετη κατεύθυνση.