Σκοτώνονται...για μία θέση πάρκινγκ! Αδιαφορία από τους Δήμους!

Το κέντρο της πόλης δεν ήταν πότε ένας ενιαίος πεζόδρομος, ούτε ποτέ καλλιεργήθηκε η νοοτροπία της κίνησης με άλλο τρόπο, καθώς απουσίαζαν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και ως πρώτη λύση προκρίνονταν το αυτοκίνητο. Το πρόβλημα σήμερα γίνεται εντονότερο όσο το έργο του ποδηλατόδρομου επεκτείνεται σε νέες οδούς της πόλης, έργο το οποίο ναι μεν παρέχει τη δυνατότητα της εναλλακτικής μετακίνησης με ποδήλατο, όμως δεν έχει καμία πρόβλεψη για τα χιλιάδες αυτοκίνητα που κινούνται καθημερινά στην πόλη.

Όσα μέτρα ελεγχόμενης στάθμευσης και αν ελήφθησαν κατά καιρούς, αυτά με το πέρασμα του χρόνου ατόνησαν, γιατί δεν υπήρχαν εκείνοι οι απαραίτητοι ελεγκτικοί μηχανισμοί ή ακόμα και όταν υπήρχαν επηρεάζονταν από τις διαπροσωπικές σχέσεις, τις γνωριμίες και τις συμπεριφορές του Τύπου «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Αποσπασματικά και πολλές φορές ακόμα και εκδικητικά οι δημότες προβαίνουν σε καταγγελίες για να γράψουν το γείτονα που τους ενοχλεί, ενώ όταν ο έλεγχος είναι ανύπαρκτος υπάρχει για όλους για θέση …διπλοπαρκαρίσματος, πάνω στη ράμπα των ΑμεΑ ή σε κάποιο σημείο του πεζοδρομίου ή του ποδηλατόδρομου.

Η ζωή όλων δυσκολεύει με αποτέλεσμα οι διαπληκτισμοί μεταξύ πολιτών να είναι φαινόμενο πλέον καθημερινότητας.

Η αλήθεια είναι πως τέτοιου είδους εικόνες… τις βλέπεις παντού στην Ελλάδα.

Ντροπή μας.

πηγη ΧΡΟΝΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ