Σ. Γιαννακά : Αδιανόητο το «όχι» στο Νέο Μνημόνιο

Διαβάστε αναλυτικά την ομιλία της :

Αγαπητοί συνάδελφοι, όλοι μας παρακολουθούν. Για μία ακόμη φορά τα βλέμματα όλων των Ελλήνων, των Ευρωπαίων, του κόσμου είναι στραμμένα πάνω μας, εδώ στη Βουλή. Ο φακός του πλανήτη εστιάζει πάλι στην Ελλάδα. Είναι λογικό, λοιπόν, να υπάρχει φόρτιση, ένταση, ακόμη και οργή σε αυτή την Αίθουσα κι έξω στο δρόμο.

Δυόμισι χρόνια τώρα ζούμε δραματικές στιγμές σαν Έθνος. Ήρθε, όμως, η ώρα ο καθένας από εμάς να είναι αντιμέτωπος με τη συνείδησή του και με το ιστορικό του χρέος, όπως το αντιλαμβάνεται.

Τι διακυβεύεται σήμερα, κύριοι συνάδελφοι; Τι ψηφίζουμε;

Επιγραμματικά, με το δεύτερο μνημόνιο οι εταίροι μας δανείζουν συνολικά περίπου 250 δισεκατομμύρια, κουρεύουν ένα χρέος 100 δισεκατομμύρια, προκειμένου να αποφύγουμε την ασύντακτη χρεοκοπία και την εξαθλίωση. Μας δίνουν επίσης ένα περιθώριο έως το 2015, να μην δημιουργούμε πια χρέη και ελλείμματα, να σταθούμε στα πόδια μας, στις δικές μας παραγωγικές δυνάμεις. Για να συμβεί αυτό, λένε ότι η Ελλάδα πρέπει να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της, τους ρυθμούς ανάπτυξης, να ξαναφτιάξει το κράτος, να κάνει βαθιές τομές, να απελευθερώσει την οικονομία.

Οι δανειστές μας γνωρίζουν, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι η Ελλάδα που δεν έκανε αυτές τις αλλαγές επί τριάντα χρόνια, δεν μπορεί να ανταποκριθεί πρόθυμα. Το κράτος της μεταπολίτευσης απέδειξε ότι απεχθάνεται τις μεταρρυθμίσεις και έχει πολλούς εκπροσώπους σ’ αυτήν την Αίθουσα. Το ξέρουμε εμείς, το ξέρουν κι εκείνοι.

Μας επιβάλλουν, λοιπόν, οι εταίροι μας άμεσα να μειώσουμε το κόστος εργασίας, να βελτιώσουμε την απασχόληση, την αγορά και να πάρουμε επώδυνες πρωτοβουλίες για το κράτος. Όσο και αν η Ελλάδα συνθλίβεται καθημερινά, οι στόχοι αυτοί είναι αμετακίνητοι. Υπάρχει άλλη λύση; Ναι, υπάρχει η λύση της στάσης πληρωμών. Ακόμη, όμως, και για μια συντεταγμένη χρεοκοπία εντός του ευρώ πρέπει να εξασφαλίσουμε τη στήριξη της ευρωζώνης. Θα μας δώσουν χρήματα για τις ελληνικές τράπεζες στην περίπτωση αυτή; Θα μας δώσουν χρήματα για να καλύψουμε τις ταμειακές μας ανάγκες; Για τι περικοπές μισθών και συντάξεων θα μιλάμε τότε; Για τι κόστος ζωής θα μιλάμε;

Υπάρχει άλλη λύση; Ναι, υπάρχει η λύση της ασύντακτης χρεοκοπίας, που θα μας γυρίσει στη δραχμή και σε όλα όσα αυτό συνεπάγεται για τον ελληνικό λαό. Υπάρχει λύση; Υπάρχει η λύση που μας προσφέρεται σήμερα, να αποφασίσουμε δηλαδή και να ψηφίσουμε, αγαπητοί συνάδελφοι, τρία πράγματα: Πρώτον, το μεγάλο δάνειο, δεύτερον τις βαθιές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα ώστε να γίνει μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα και τρίτον, ψηφίζουμε τα μέτρα που συνοδεύουν αυτές τις αλλαγές, ψηφίζουμε, δηλαδή, την επιβίωση και την προοπτική.

Αγαπητοί συνάδελφοι, ανάμεσα στις τρεις λύσεις που μόλις περιέγραψα η τρίτη λύση είναι η πιο επιεικής που έχει συμφωνηθεί με τους εταίρους μας. Κανείς στο πολιτικό σύστημα δεν θέλει να κόβει μισθούς και συντάξεις. Η Κυβέρνηση έδωσε αγώνα με τους εταίρους για να φτάσει στο λιγότερο κακό.

Η Αριστερά έχει επιλέξει μια λύση. Αδιαφορεί για την ευρωπαϊκή προοπτική και δεν θέλει μια Ελλάδα παραγωγική, μια Ελλάδα ανταγωνιστική. Είναι κατανοητό…

Ακατανόητο για μένα γίνεται πλέον το «όχι» που θέλουν να πουν κάποιοι άλλοι σε αυτήν την Αίθουσα, που πιστεύω ότι δεν θέλουν να δικαιώσουν τα επιχειρήματα της Αριστεράς, αλλά προτείνουν να μας ρίξουν όλους στο κενό χωρίς να παρουσιάσουν το δικό τους σχέδιο διαφυγής.

Αγαπητοί συνάδελφοι, πράγματι η Βουλή νομοθετεί με την πλάτη στον τοίχο. Πρέπει, όμως, να πούμε στους Έλληνες, ότι οι συνεχείς μειώσεις εισοδημάτων είναι το κόστος που πληρώνουμε εξαιτίας των δικών μας καθυστερήσεων. Εμείς δεν κάναμε τις μεταρρυθμίσεις, όπως το άνοιγμα των επαγγελμάτων, την απελευθέρωση των αγορών, την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Το προηγούμενο μνημόνιο απέτυχε σε ένα κρίσιμο θέμα: Δεν μπόρεσε να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι η εφαρμογή των ριζικών αλλαγών παρά το όποιο βραχυχρόνιο κόστος αποτελεί προϋπόθεση για την αύξηση της κοινωνικής ευημερίας.

Πρέπει να πούμε καθαρά, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι οι παρατηρούμενες καθυστερήσεις έχουν ελληνική υπογραφή και δεν ευθύνεται καμία ξένη χώρα για το γεγονός ότι εμείς φανήκαμε αμήχανοι για τις μεγάλες αλλαγές. Και δεν έχουμε δικαίωμα απόψε, αγαπητοί συνάδελφοι, να χάσουμε μια δεύτερη ευκαιρία.

Στις Συνθήκες πράγματι δεν προβλέπονται ρήτρες να φύγουμε από το ευρώ, αλλά μόνο όσοι εθελοτυφλούν μπορούν να πιστεύουν ότι δεν διατρέχει κίνδυνο η Ελλάδα. Οι όποιες διαβεβαιώσεις των ηγετών, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι δεσμευτικές στο μέτρο που η Ελλάδα τηρεί τις δεσμεύσεις της. Ξέρουμε ότι στην Ευρώπη συζητείται πλέον η λογική να αφεθεί η Ελλάδα στην κατάρρευση. Εδώ, έγινε μια σκέψη πέρσι για δημοψήφισμα με το οποίο διαφώνησα- και απειληθήκαμε με έξοδο από την ευρωζώνη.

Υπάρχει, επίσης, το επιχείρημα ότι τα μέτρα φέρνουν το ΠΑΣΟΚ σε αντίφαση με την κοσμοθεωρία του ως σοσιαλιστικό κόμμα. Βλέπουμε ότι αυτό δημιουργεί τριγμούς. Κάποιοι θέλουν να καταθέσουν τα όπλα. Η σωτηρία όμως της χώρας, συνάδελφοι, υπερβαίνει τις ιδεολογικές αντιφάσεις. Αυτή η αντίφαση είναι προσωρινή, γιατί αν η Ελλάδα διασωθεί και αλλάξει θα έχουμε δικαιωθεί. Δεν είναι σοσιαλιστικό να καταθέσουμε τα όπλα και να δηλώσουμε ηττημένοι πριν δώσουμε τη μάχη.

Από τη φιλελεύθερη σκοπιά, επίσης, επικαλούνται την ανάπτυξη για να πουν «όχι» στο πρόγραμμα. «Το μνημόνιο δεν διασφαλίζει την ανάπτυξη», λένε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η χρεοκοπία διασφαλίσει την ανάπτυξη; Στη χρεοκοπία θα παρακαλάμε να φύγουμε από το ευρώ. Χωρίς τράπεζες, χωρίς εμπόριο, με διαλυμένο τον πολιτειακό και κοινωνικό ιστό της χώρας θα έχουμε ανάπτυξη; Άλλοι λένε να γυρίσουμε πίσω στην παλιά Ελλάδα και στη σιγουριά. Μα, αυτή η Ελλάδα ήταν στο χείλος του γκρεμού, συνάδελφοι, για χίλιες αιτίες.

Η πρώτη αιτία ήταν ο λαϊκισμός, ο κρατισμός που στηρίχθηκε στα δανεικά, τα οποία αποδεικνύεται σήμερα ότι δεν είναι αγύριστα. Λέγαμε τότε, φτωχό κράτος με πλούσιους πολίτες και ανεχόμασταν τη φοροδιαφυγή, τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, τις αγκυλώσεις του δημόσιου τομέα, την προβληματική υγεία και παιδεία. Αυτήν την Ελλάδα νοσταλγούμε;

Συνάδελφοι, ναι, νιώθουμε σήμερα το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια μας. Οι βεβαιότητες μας εγκαταλείπουν, τα δεδομένα αλλάζουν, τα πρότυπα επίσης. Οι πολιτικοί δεν ξέρουμε πώς να εξηγήσουμε στους πολίτες ότι πολλά θα ανατραπούν, ακόμα και η εκλογική μας σχέση. Αυτό είναι πρόκληση, συνάδελφοι, είναι χρέος του πολιτικού κόσμου να ηγηθεί αυτής της αλλαγής, όχι να κρυφτεί.

Είναι αλήθεια, συνάδελφοι, ότι η Ευρώπη αυτήν την κρίσιμη ώρα ολιγώρησε, καθυστέρησε. Είναι μια Ευρώπη συντηρητική, νεοφιλελεύθερη, είναι μια Ευρώπη που έχει τα δικά της μοντέλα ανάπτυξης. Είναι, όμως, και μια Ευρώπη που βρίσκεται σε μια φάση ανασχηματισμού. Ήδη, συζητά την αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης, πώς θα παράγονται οι πόροι και πώς θα κατανέμονται.

Η Ευρωζώνη, έστω με κρύα καρδιά, θα παραδεχθεί αργά ή γρήγορα ότι δεν μπορεί να αποτελεί ένα νόμισμα χωρίς κράτος. Κανείς σοβαρός οικονομολόγος σήμερα δεν πιστεύει ότι το ευρώ θα επιβιώσει χωρίς ευρωομόλογο. Η νομισματική χαλάρωση, η ενοποίηση, είναι αρχές που αρχίζουν να συζητούνται στην Ευρώπη, συνάδελφοι. Πρέπει λοιπόν, πάση θυσία να παραμείνουμε στο ευρώ, να κερδίσουμε χρόνο, χωρίς να δίνουμε αφορμές να μας φορτώνουν όλα τα δεινά. Οι Έλληνες, συνάδελφοι, θέλουν σχέδιο τώρα και ισχυρή ηγεσία.

Με τη νέα δανειακή σύμβαση, ρωτούν κάποιοι, σώζεται οριστικά η Ελλάδα; Κανείς δεν μπορεί να το ισχυριστεί και ίσως αρκετά το ακούσαμε έως σήμερα. Τουλάχιστον, συνάδελφοι, η νέα δανειακή σύμβαση μας δίνει την ελπίδα της συνεχούς προσπάθειας για τη λύση. Η δική μας επανάσταση είναι αυτή η ελπίδα, συνάδελφοι. Γι’ αυτό σας ζητώ να ψηφίσετε «ναι» αυτήν την ιστορική νύχτα, για να μην στερήσουμε την ελπίδα από τον ελληνικό λαό.