Γιατί κάνει πίσω ο Μ. Χρυσοχοΐδης

Μία αλήθεια που αποκαλύφθηκε υπό το άγχος μιας ζωντανής σύνδεσης ήταν αρκετή να αλλάξει τα πολιτικά σχέδια του κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ενώ φιλοδοξούσε να είναι το αντίπαλο δέος του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου και να καταδικάσει τα λάθη του κ. Γιώργου Παπανδρέου, τελικά ανακρούει πρύμναν και δείχνει να ρίχνει τον πήχη των πολιτικών φιλοδοξιών του.

Όταν σημειώθηκαν οι εσωκομματικές εκλογές του 2007 ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε τα περισσότερο λάθη που θα μπορούσε να κάνει. Αυτά τα λάθη στρατηγικής και τακτικής δεν του επέτρεψαν να διεκδικήσει με επιτυχία τη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Όπως συνήθως λέει ο λαός, «αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις». Στην τρέχουσα συγκυρία, ο κ. Βενιζέλος δείχνει να έχει διδαχθεί από τα σφάλματα του παρελθόντος. Αυτόν τον ρόλο όμως έπαιξε ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Υπέπεσε σε τόσα λάθη, ώστε δεν μπορεί πλέον να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Τα λάθη

Σύμφωνα με στελέχη του κομματικού μηχανισμού, οι προσωπικού χαρακτήρα επιθέσεις εναντίον του απερχόμενου προέδρου κ. Γιώργου Παπανδρέου και η προσπάθεια αποστασιοποίησής του από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και την Μνημονιακή πολιτική στοίχισαν ακριβά στον υπουργό.

Η ληξιαρχική πράξη του πολιτικού αυτοχειριασμού του ήρθε με τη γνωστή δήλωση: «Δεν διάβασα το Μνημόνιο». Μπορεί να ήταν ειλικρινής, αλλά με τον τρόπο που παραδέχθηκε ότι «πιάστηκε αδιάβαστος» σε μια έξυπνη ερώτηση, έφερε τον κ. Χρυσοχοΐδη σε σύγκρουση με την εικόνα που είχε καλλιεργήσει τόσα χρόνια.

Μέσα σε μια στιγμή εμφανίσθηκε αντιμνημονιακός ενώ ο κ. Χρυσοχοΐδης είναι πολιτικός με ισχυρές αναφορές στην ιδέα του εκσυγχρονισμού. Πολιτικοί παρατηρητές αποδίδουν την αιτία της… μεταστροφής στην υποστήριξη που τού παρείχαν γνωστοί συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ εν όψει της (εσωκομματικής) εκλογικής αναμέτρησης.

Οι ίδιες πηγές σχολιάζουν: «ο κ. Χρυσοχοΐδης επέλεξε να φορέσει ένα κοστούμι που δεν του πήγαινε, θέλοντας να χαϊδέψει αυτά και να προσδώσει δυναμική στην υποψηφιότητά του».

Έφθασε σε σημείο να φθείρει το πολιτικό του κεφάλαιο και την εικόνα που έχτιζε μεθοδικά από το 1997 αποτελώντας ένα από τα βασικά στελέχη της διακυβέρνησης Σημίτη, με κομβικό σημείο αναφοράς την εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη».

Τι δεν κατάλαβε

Παρότι οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι αφουγκράζονται την κοινωνία, διαψεύδονται από τα γεγονότα. Χαρακτηριστικό είναι το πάθημα του κ. Χρυσοχοΐδη. Δεν αντιλήφθηκε ότι αυτό που έχει απομείνει στο ΠΑΣΟΚ, ως πολιτικό έμψυχο δυναμικό ή ψηφοφόροι, υπερασπίζεται τις πολιτικές επιλογές της τελευταίας δεκαετίας έστω και κατ’ ανάγκη.

Από την άλλη, η ηγετική ομάδα του κόμματος ισχυρίζεται ότι έσωσε τη χώρα παίρνοντας δύσκολες αποφάσεις ενώ στη συνείδηση του λαού περνά ως το κατ’ εξοχήν «Μνημονιακό κόμμα» που οδήγησε την Ελλάδα στις αγκάλες του ΔΝΤ και απεμπόλησε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας χωρίς σκληρές διαπραγματεύσεις.

Ο κ. Χρυσοχοϊδης θέλησε να βγει έξω από το κάδρο του Μνημονίου, μόνο που εκεί δεν υπήρχε ακροατήριο να τον ακούσει. Όλοι οι δυνητικοί ακροατές έχουν μεταφερθεί στους πολιτικούς χώρους που εκφράζονται οι κ.κ. Φώτης Κουβέλης, Αλέκα Παπαρήγα και Αλέξης Τσίπρας.

Το μεγαλύτερο επικοινωνιακό λάθος ήταν οι προσωπικές επιθέσεις εναντίον του κ. Παπανδρέου, οι οποίες αποδόθηκαν σε εμπάθεια. Στελέχη που αναγκαστικά θα τον στήριζαν -αν τον στήριζαν- είχαν να επιλέξουν μεταξύ του κ. Χρυσοχοΐδη και του κ. Βενιζέλου. Ύστερα από τις προσωπικές επιθέσεις όμως πολλοί υποστήριζαν πως υποψήφιος θα ήταν μόνο ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών.

Στον Βενιζέλο

Όταν ο υπουργός Ανάπτυξης κατάλαβε το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει ήταν ήδη αργά. Όσοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (κυρίως από τη Μακεδονία και τη Θράκη) στήριζαν αρχικώς την υποψηφιότητά του, άρχισαν να τον εγκαταλείπουν και να προσχωρούν στο «βενιζελικό στρατόπεδο».

Δέχθηκε εισηγήσεις ακόμα και να καταψηφίσει τη δανειακή σύμβαση και το Νέο Μνημόνιο σε μία προσπάθεια να ξαναμπεί στο παιχνίδι διεκδίκησης της προεδρίας και να αποτελέσει τον πόλο συσπείρωσης των «αντιβενιζελικών».

Δεν το έπραξε και αυτό αποτέλεσε την πρώτη ισχυρή ένδειξη αναδίπλωσης του κ. Χρυσοχοΐδη. Την εβδομάδα που πέρασε, έχοντας κατασταλάξει πλέον μέσα του η ιδέα της απόσυρσης της υποψηφιότητάς του για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αναζήτησε δίαυλο επαφής και κοινό τόπο με τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.

Είναι γνωστό ότι κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως οι κύριοι Κώστας Σκανδαλίδης και Απόστολος Κακλαμάνης, υποστηρίζουν την κάθοδο του κ. Βενιζέλου ως μοναδικού υποψηφίου. Οι υποστηρικτές του κ. Βενιζέλου ισχυρίζονται ότι σε μια τέτοια περίπτωση, θα δοθεί ένα μήνυμα ενότητας -όπως πιστεύουν- αλλά θα αποφευχθεί και η εκλογή από τη βάση που ενδεχομένως να κρύβει κινδύνους και να αποδειχθεί μπούμερανγκ.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχει ένα προχωρημένο επίπεδο επαφών για να ανακοινώσει ο κ. Χρυσοχοΐδης τη στήριξή του προς τον κ. Βενιζέλο.

Όσοι είδαν την περασμένη Δευτέρα τον υπουργό Ανάπτυξης στην εκπομπή «Ανατροπή» του κ. Γιάννη Πρετεντέρη κατάλαβαν ότι έχουν αλλάξει πολλά. Έστω κι αν ο κ. Χρυσοχοΐδης δήλωσε ότι θα είναι υποψήφιος, χωρίς βέβαια να πείσει. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ σχολιάζουν μάλιστα την χλιαρή αντίδρασή του, όταν κλήθηκε να σχολιάσει το προβάδισμα Βενιζέλου στη δημοσκόπηση της GPO. Λένε ότι αυτή η αντίδραση συνηγορεί στο συμπέρασμα ότι έχει αποδεχθεί την κατάσταση.

Εξελίξεις αναμένεται να υπάρξουν στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ το επόμενο Σαββατοκύριακο. Σημειώστε το εξής σημαντικό: Εκεί ενδέχεται να ανακοινώσει ο κ. Χρυσοχοΐδης την απόσυρσή του και την στήριξή της υποψηφιότητας του κ. Βενιζέλου.

Ενίσχυση Κουκουλόπουλου

Ήδη εν όψει της Συνδιάσκεψης δρομολογούνται οι επόμενες εξελίξεις. Ο κ. Βενιζέλος καταστρώνει σχέδιο για το νέο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θέλει να συγκροτήσει, δίνοντας ένα νέο χαρακτήρα στο ΠΑΣΟΚ. Ήδη βρίσκεται σε συνεννοήσεις με τον κ. Ανδρέα Λοβέρδο ενώ έχουν συμφωνήσει, όπως λένε καλά πληροφορημένες πηγές, ακόμα και για το χρονοδιάγραμμα των αλλαγών.

Κρίσιμος θα είναι ο ρόλος του νέου γραμματέα, ο οποίος φυσικά δεν θα είναι ο κ. Μιχάλης Καρχιμάκης, ο οποίος ταυτίσθηκε με την ηγετική ομάδα του κ. Γιώργου Παπανδρέου, τους «κηπουρούς» και τους παρατρεχάμενους.

Η οργανωτική ανασυγκρότηση θα ανατεθεί στο νέο γραμματέα, ο οποίος θα είναι πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του κ. Βενιζέλου. Δεν είναι άλλος από τον κ. Πάρι Κουκουλόπουλο, ο οποίος ανήκει πλέον στον «σκληρό πυρήνα» των «βενιζελικών».

Όπως λέγεται στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, ο κ. Βενιζέλος επέβαλε τον κ. Κουκουλόπουλο στην κυβέρνηση ύστερα από σοβαρή παρέμβαση προς τον τέως πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου.

Η πολιτική εμπειρία, οι οργανωτικές ικανότητες και τα ισχυρά ερείσματα που διαθέτει ο κ. Κουκουλόπουλος στο χώρο της αυτοδιοίκησης φαίνεται ότι μέτρησαν σε αυτή την επιλογή για τη θέση του νέου Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ.

Στόχος των Βενιζελικών είναι να δημιουργήσουν ένα νέο κομματικό χάρτη σε οργανωτικό επίπεδο. Πολλές οργανώσεις – σφραγίδες θα κλείσουν ενώ αβέβαιη είναι και η συνέχιση λειτουργίας των Νομαρχιακών Επιτροπών.

Προωθείται η ιδέα δημιουργίας 325 τοπικών οργανώσεων σε όλη την Ελλάδα που θα αντιστοιχούν στον αριθμό των Καλλικρατικών Δήμων (κάθε δήμος και οργάνωση) ενώ οδεύουν προς κατάργηση οι σημερινές νομαρχιακές επιτροπές. Το συντονιστικό ρόλο, με αυξημένες μάλιστα αρμοδιότητες στα πρότυπα του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος θα ασκούν οι 13 νέες Περιφερειακές Οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ.

Το σχέδιο του «νέου ΠΑΣΟΚ»

Ανοικτό παραμένει και το θέμα του Εθνικού Συμβουλίου που θα λυθεί οριστικά στο Συνέδριο που θα ακολουθήσει την εκλογή του νέου Προέδρου και θα διεξαχθεί, πιθανότατα, στις αρχές του καλοκαιριού. Το βέβαιο είναι η εκλογή, ο ρόλος αλλά και η ίδια η ύπαρξή του αμφισβητούνται και υπάρχει προσανατολισμός για νέο όργανο.

Σε κεντρικό κομματικό επίπεδο κυριαρχεί η ιδέα ενός ολιγομελούς Πολιτικού Συμβουλίου (με 8 – 10 μέλη) ενώ αλλαγές θα υπάρξουν σε ολόκληρο το κομματικό εποικοδόμημα. Είναι σίγουρο ότι οι σημερινές Γραμματείες (Οργανωτικού, Συνδικαλιστικού κα) δε θα διατηρηθούν και θα αντικατασταθούν από νέα σχήματα στα οποία θα συμμετέχουν εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων και οργανώσεων, έχοντας πλέον μία χαλαρή κομματική διάσταση.

Προφανώς οι επαφές με τους Γάλλους και τους Γερμανούς έχουν δώσει πολλές ιδέες στον κ. Βενιζέλο για το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ που προφανώς θα έχει άλλο χαρακτήρα από τον «κινηματικό» της πρώιμης εποχής ή τον καθεστωτικό της περιόδου Σημίτη.