Ανασχηματισμός με υπόνοιες καταστολής και διαπλοκής

Το παρασκήνιο αλλά και όσα προηγήθηκαν του χθεσινοβραδυνού «μίνι – ανασχηματισμού» επιβεβαίωσαν ότι το πρόβλημα της χώρας είναι κυρίως πολιτικό.

Δεν υπάρχει ορατή και κυρίως αξιόπιστη πολιτική διεύθυνση που να έχει προέλθει μέσα από τη λαϊκή ετυμηγορία. Αντίθετα υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η πολιτική διεύθυνση ασκείται από εξωθεσμικές ελίτ.

Όλοι αναρωτιούνται για τη σκοπιμότητα αλλά και την αποτελεσματικότητα αυτού του ανασχηματισμού τη στιγμή μάλιστα που σε 20 ή το πολύ σε 25 ημέρες ενδέχεται να διαλυθεί η Βουλή και η χώρα να μπει σε προεκλογική περίοδο.

Στην πραγματικότητα τα εξωθεσμικά κέντρα και η ελίτ βλέπουν την κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές ως συνέχεια της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Και προετοιμάζονται ή και προετοιμάζουν το έδαφος

Μετά την παραίτηση του κ. Χρήστου Παπουτσή από τη θέση υπουργού Προστασίας του Πολίτη, σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές, θα αρκούσε η τοποθέτηση του κ. Μανώλη Όθωνα ή του κ. Ελευθέριου Οικονόμου στη θέση του Υπουργού χωρίς να οδηγηθούμε σε αυτές τις καραμπόλες με τη συμμετοχή του κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και της κ. Άννας Διαμαντοπούλου.

Αυτό δεν συνέβη και υπάρχει πλούσιο προσκήνιο που αποκαλύπτει πολλά.

Είδαν το φως της δημοσιότητας φήμες σύμφωνα με τις οποίες είχε προταθεί στη Νέα Δημοκρατία να αναλάβει δικό της στέλεχος το υπουργείο Ανάπτυξης.

Είχε ακουστεί μάλιστα και το όνομα του κ. Κωστή Χατζηδάκη.

Στην πραγματικότητα, ο κ. Λουκάς Παπαδήμος ήθελε να αναλάβει στέλεχος της Ν.Δ. το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ο στόχος ήταν να «λερωθεί» ακόμα περισσότερο η Ν.Δ. και να αναλάβει το κόστος της καταστολής λαϊκών αντιδράσεων εν όψει απεργιακών κινητοποιήσεων αλλά και των παρελάσεων της 25ης Μαρτίου.

Ο κ. Αντώνης Σαμαράς αρνήθηκε όπως αρνήθηκε να μπει στη λογική της συμμετοχής στελεχών της ΝΔ σε έναν ανασχηματισμό, θεωρώντας τον άνευ ουσίας τη στιγμή που οι εκλογές θα διεξαχθούν στις 29 Απριλίου ή στις 6 Μαΐου.

Από εκεί και πέρα ο ανασχηματισμός έγινε υπόθεση του κ. Παπαδήμου, του ΠΑΣΟΚ και των εξωθεσμικών κέντρων.

Η επιλογή Χρυσοχοΐδη

Η επιλογή του κ. Χρυσοχοϊδη δεν ήταν τυχαία για τη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Ο κ. Χρυσοχοΐδης επιστρέφει για τρίτη φορά στο συγκεκριμένο Υπουργείο και επελέγη με κριτήριο την εμπειρία του αλλά και την ικανότητά του να εφαρμόσει πρακτικές και τακτικές δυναμικής καταστολής των λαϊκών αντιδράσεων.

Επισημαίνουμε και κάτι που δεν είναι άσχετο. Εδώ και δύο ημέρες οριστικοποιήθηκε και επίσημα η στήριξη του κ. Χρυσοχοΐδη στον κ. Βενιζέλο.

Η κ. Άννα Διαμαντοπούλου κατέλαβε τη θέση του κ. Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο Ανάπτυξης και είναι απορίας άξιον τι θα προλάβει να κάνει μέσα σε ένα μήνα. Η αναβάθμιση της κ. Διαμαντοπούλου έγινε προκειμένου να βγει από το κάδρο μιας αποτυχημένης θητείας στο υπουργείο Παιδείας αλλά και για να διατηρηθεί στο υπουργείο Ανάπτυξης και μετά τις εκλογές, σε μία νέα κυβέρνηση συνεργασίας.

Προς την κατεύθυνση αυτή πιέζουν συγκεκριμένα επιχειρηματικά κέντρα και μεγαλοεπιχειρηματίες, όπως ο κ. Γιώργος Μπόμπολας, που εμπιστεύονται την κ. Διαμαντοπούλου. Επιπλέον τις προηγούμενες ημέρες ήταν ορατό το ρήγμα ανάμεσα στους Γερμανούς και τον κ. Χρυσοχοΐδη για τα θέματα του υπουργείου Ανάπτυξης.

Όσον αφορά τον κ. Γιώργο Μπαμπινιώτη, η επιλογή του έγινε κυριολεκτικά από σπόντα αν και αποτελεί μία πολύ καλή επιλογή. η «απόδραση» της κ. Διαμαντοπούλου από το υπουργείο και η άρνηση του κ. Σαμαρά να αποδεχθεί την αναβάθμιση του κ. Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου στη θέση του υπουργού Παιδείας (κάτι που ήθελε διακαώς) έφερε τον κ. Μπαμπινιώτη στο υπουργείο. Η επιλογή αυτή στοχεύει στο να εκτονώσει και την ένταση που υπάρχει στα Πανεπιστήμια.

Επανερχόμαστε σε αυτό που επισημάναμε στην αρχή. Ότι το πρόβλημα της χώρας είναι πολιτικό.

Γιατί τι άλλο είναι όταν ο Πρωθυπουργός ή άλλοι επιλέγουν να στελεχώσουν την κυβέρνηση με αυτά τα κριτήρια. Όταν μία υπουργός Παιδείας που φυσιολογικά θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί από το Σεπτέμβριο μετά το θέμα που ανέκυψε με τα σχολικά βιβλία, αναβαθμίζεται και ουσιαστικά επιβάλλεται σε αυτή τη θέση, τι άλλο θα μπορούσε να πει κανείς;