Δεν είδε πολιτικές ευθύνες η Έλσα Παπαδημητρίου

Στις πορισματικές της θέσεις αναφέρεται ότι «από καμία μαρτυρική κατάθεση, δεν προκύπτουν ποινικές ευθύνες, ούτε για πολιτικά, ούτε για μη πολιτικά πρόσωπα».

Ειδικά για τους πρώην πρωθυπουργούς, Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου, σημειώνεται πως «καμία νύξη ή αναφορά δεν δικαιολογείται για τους δύο πρώην πρωθυπουργούς, πέρα από το γεγονός, ότι και οι δύο προσπάθησαν να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της χώρας και εργάσθηκαν με καλές προθέσεις προς την κατεύθυνση αυτή, κατά την διάρκεια της θητείας τους, που συνέπεσε με τις δυσκολότερες μέρες της μεταπολίτευσης και τη δραματικότερη διεθνή μεταπολεμική οικονομική κρίση».

«Αστοχίες» διαπιστώνει η Έλσα Παπαδημητρίου στους χειρισμούς του ΠΑΣΟΚ, καθώς συνήθιζε να καταγγέλει ως αντιλαϊκά τα μέτρα συγκράτησης του ελλείμματος, που έλαβε η Ν.Δ., ενώ πρόκειται για «μέτρα, για τα οποία σήμερα η ΝΔ κατηγορείται ότι ήταν ανεπαρκή!», τονίζει.

Υπενθυμίζει ότι το ΠΑΣΟΚ καλλιέργησε ένα κλίμα παροχών, δε συγκράτησε το έλλειμμα το κρίσιμο τελευταίο τρίμηνο του 2009, ενώ παράλληλα διαβεβαίωνε ότι θα εφαρμόσει το προεκλογικό του πρόγραμμα δίνοντας αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις «στέλνοντας λάθος μήνυμα στις αγορές».

Σε ότι αφορά στη Νέα Δημοκρατία, η ίδια σημειώνει ότι, επίσης, υπήρξαν αστοχίες στην «υπερβολικά αισιόδοξη εκτίμηση για το έλλειμμα», αλλά και το γεγονός ότι δεν έκανε ανακοινώσεις για τα μηνιαία στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού.

Επισημαίνει πως «η Eurostat έλαβε γνώση δύο διαφορετικών μεγεθών των χρεών των νοσοκομείων - 2,2 δισ. και 5,2 δισ. ευρώ αντίστοιχα», παρότι το μεγαλύτερο μέγεθος των 5,2 δισ. ευρώ φαίνεται να περιλαμβάνει τις απαιτήσεις των νοσοκομείων από τα ασφαλιστικά ταμεία ύψους 3,1 δισ. ευρώ.

Η ίδια χαρακτηρίζει «άδικη» την προσπάθεια να «προσωποποιηθούν οι ευθύνες για τους υπουργούς Οικονομικών», υποστηρίζοντας ότι «οι φερόμενες ως παραλήψεις του Γιάννη Παπαθανασίου οφείλονται κυρίως στην τροφοδοσία στοιχείων ή στις επιλογές άλλων υπουργείων» και η καλλιέργεια κλίματος παροχών από το ΠΑΣΟΚ «δεν μπορεί να βαρύνει μόνον τον Γ.Παπακωνσταντίνου», καθώς αποτελούσαν «συλλογικότερες και προγραμματικές επιλογές».

Θεωρεί πως οι πολιτικές ευθύνες είναι ευρύτερες και δεν επιμερίζονται μόνο «στις δύο κυβερνήσεις που 2009 (...), αλλά σε όλους τους πολιτικούς της τελευταίας τριακονταετίας».

Δεν εξαιρεί τα κόμματα της αριστεράς, που «μόνο πλειοδοτούσαν σε παράλογες διεκδικήσεις καλλιεργώντας μια νοοτροπία άρνησης και παρεμπόδισης κάθε προσπάθειας εκσυγχρονισμού και αναδιάρθρωσης των κακώς εχόντων».

Το «κατηγορώ» της Έλσας Παδημητρίου περιλαμβάνει και τις κοινοτικές υπηρεσίες, που «γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν την πραγματική κατάσταση της Ελλάδας, όπως και κάθε χώρας-μέλους».

«Η επιζητούμενη αλλαγή πορείας για τη διάσωση της χώρας, θα προέλθει μόνον απ' τη ρήξη με το σαθρό "κεκτημένο" και την επανεγκατάσταση των αρχών κράτους Δικαίου, που μπορούν με ευκολία να αντληθούν από τα κελάρια της μνήμης της Ελληνικής Διαχρονίας», επισημαίνει.