Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ – Από το ανέκδοτο, στην επιστροφή

Πριν από μερικούς μήνες, και μόνο η αναφορά στο ΠΑΣΟΚ προκαλούσε αστειάκια και ιστορίες από τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 – οι οποίες και μικρή σχέση είχαν με την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι το πάλαι ποτέ πανίσχυρο κίνημα, τα τελευταία χρόνια έμοιαζε περισσότερο με ανέκδοτο, παρά με το κόμμα που κυριάρχησε επί 30 χρόνια στη χώρα.

Όμως, τα μέλη του Κινήματος Αλλαγής έδειξαν ξεκάθαρα με τη συμμετοχή και την ψήφο τους στην εσωκομματική εκλογική διαδικασία της Κυριακής ότι ο «Ήλιος ο Πράσινος», ακόμα και αν δεν ανατέλλει, τους συγκινεί. Επομένως, το σαρωτικό ποσοστό που απέσπασε η πρόταση «ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής», ξαναφέρνει στην καθημερινότητα μας το πιο ισχυρό πολιτικό brand name της μεταπολίτευσης.

Το ΠΑΣΟΚ δεν συρρικνώθηκε εκλογικά γιατί οι Έλληνες πλανεύτηκαν από τον «λαϊκισμό», όπως προσπαθούν διάφοροι να μας πείσουν. Οδηγήθηκε στην ανυποληψία καθαρά για πολιτικούς λόγους. Άλλωστε, είναι τουλάχιστον αστείο να μιλάει για «λαϊκισμό» το κόμμα που διαπόμπευσε τις οροθετικές γυναίκες ή που μετέτρεψε τον κοινωνικό αυτοματισμό σε επιστήμη για να καλύψει τις ευθύνες του στη χρεοκοπία.

Το πρώτο μνημόνιο, η στήριξη μίας κυβέρνησης ενός τραπεζίτη - εντολοδόχου που έφερε το δεύτερο μνημόνιο και η συνεργασία με τη δεξιά -και την ακροδεξιά του ΛΑΟΣ που προσπαθούν να διαγράψουν από την ιστορία του τόπου- οδήγησαν τους κεντροαριστερούς πολίτες στην έξοδο από τη Χαριλάου Τρικούπη.

Έκτοτε, ξεκίνησαν διάφορες προσπάθειες από παράγοντες και παραγοντίσκους, με σκοπό να ξεπεράσουν την κρίση και να επαναφέρουν στο ΠΑΣΟΚ τους πολίτες που το εγκατέλειψαν κακήν, κακώς. Μόνο που όλες αυτές οι προσπάθειες απέτυχαν, διότι εκπονήθηκαν από τα πάνω. Και πιο συγκεκριμένα από κάποιους βολεμένους του συστήματος Σημίτη, που θεωρούσαν τον εαυτό τους «πεφωτισμένο».

Στην πραγματικότητα επρόκειτο για πρόσωπα που καμία σχέση δεν είχαν με τη λαϊκή βάση της παράταξης. Οι πολίτες τους γύρισαν την πλάτη και η κατρακύλα συνεχίστηκε. Το ΠΑΣΟΚ είχε, πλέον, καταστεί ανέκδοτο και χιουμοριστική σελίδα στο facebook.

Το κλίμα άρχισε να αλλάζει όταν στην ηγεσία του βρέθηκε η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, δηλαδή ένα πρόσωπο που απομάκρυνε σταδιακά τα «βαρίδια», που είχε πλήρη επίγνωση της ιστορίας του κόμματος και σύνδεση με τη βάση του. Δημιούργησε το ΚΙΝΑΛ, συσπειρώνοντας δυνάμεις διαφορετικές, αλλά προπάντων κινητοποιώντας τα μέλη και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.

Τα ποσοστά της παράταξης διπλασιάστηκαν, η Φώφη Γεννηματά υπερασπίστηκε την κληρονομιά του ΠΑΣΟΚ -ως βασική συνιστώσα του ΚΙΝΑΛ- που έπαψε να είναι ανέκδοτο. Διότι ενδιάμεσα, αυτό είχε καταστεί. Το νερό, πλέον, είχε μπει στο αυλάκι για τα καλά.

Πάνω σε αυτή τη λογική, περπάτησε και ο Νίκος Ανδρουλάκης που τη διαδέχθηκε. Δεν επένδυσε πολιτικά στους βαρόνους-βαρίδια, αλλά στη βάση της παράταξης, την οποία κατάφερε να κινητοποιήσει και χθες, με σχεδόν 150.000 πολίτες να προσέρχονται στις κάλπες.

Ο νέος αρχηγός του κόμματος που σάρωσε στις εσωκομματικές εκλογές του Δεκεμβρίου «τζάκια» και «εκλεκτούς», επέμεινε στην ανάγκη της λαϊκής συμμετοχής. Αφουγκράστηκε τη διάθεση των μελών του κόμματος και τους έδωσε την ευκαιρία να αποφασίσουν οι ίδιοι για το αν το ΠΑΣΟΚ μπορεί να επιστρέψει. Και εκείνοι σαρωτικά, το επανέφεραν, δίπλα στο Κίνημα Αλλαγής που αποτελεί την πολιτική παρακαταθήκη της Φώφης Γεννηματά.

Άλλωστε, η διαδρομή αυτή δεν ήταν εύκολη. Ο ίδιος ο Ανδρουλάκης και οι στενοί του συνεργάτες, όπως ο Ανδρέας Σπυροπουλος και ο Στέφανος Ξεκαλάκης, «όργωσαν» επί έξι μήνες τη χώρα, μιλώντας για την αναγκαιότητα της αυτοργάνωσης και της συμμετοχής των μελών στις αποφάσεις. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν εξαιτίας της στάσης τους στο ουκρανικό ζήτημα, το χθεσινό αποτέλεσμα φαίνεται ότι τους δικαιώνει.