Οι κόντρα αποφάσεις Μητσοτάκη που διαμορφώνουν την ατζέντα
Από το καλοκαίρι του 2019 που κυβερνά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι ακούει πολλούς, αλλά στο τέλος αποφασίζει μόνος του με γνώμονα -όπως ο ίδιος λέει - την ανάγκη να παραμένει «θεσμικός» και όχι αρεστός. Το έκανε και τη δύσκολη περίοδο με τις καραντίνες και τα lockdown. Πολλές φορές ήρθε σε κόντρα ρόλο απέναντι τόσο στους υπουργούς του, όσο και στους επιδημιολόγους. Πήρε πάνω του τις αποφάσεις για καθολικό κλείσιμο, σήκωσε το πολιτικό και οικονομικό κόστος και ευτυχώς (για τη χώρα) του βγήκε.
Το ίδιο κάνει και τώρα. Κόντρα σε όλους όσοι του έλεγαν να στήσει πρόωρες κάλπες το Σεπτέμβριο για να «κάψει» την απλή αναλογική τώρα που η ΝΔ είναι «καβάλα στο άλογο» στις δημοσκοπήσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε ακριβώς το αντίθετο. Εκλογές στο τέλος της τετραετίας, αφήνοντας στον… πάγο υπουργούς και στενούς συνεργάτες του.
Το ίδιο ακριβώς έπραξε και με την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Ενώ σχεδόν όλοι του έλεγαν να προχωρήσει σε νέα ρύθμιση επί του εκλογικού νόμου, την τελευταία στιγμή το διέψευσε κατηγορηματικά.
Όσες φορές τον πίεσαν μέσω προτάσεων να κάνει ανασχηματισμό και μάλιστα σαρωτικό, έπεσαν έξω. Ο ίδιος «έκαιγε» τους ανασχηματισμούς και όταν τους έκανε, σίγουρα δεν ήταν σαρωτικοί.
Αυτή την περίοδο που διανύουμε τώρα, αρκετοί επιμένουν να πάμε σε σαρωτικό ανασχηματισμό, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που του λένε να τα δώσει όλα οικονομικά προκειμένου η ΝΔ να ξαναβγεί κυβέρνηση. Φαντάζομαι από την μέχρι σήμερα πορεία του ως πρωθυπουργός έχετε αντιληφθεί τι θα πράξει τελικώς...
Συμπερασματικά, θα θυμίσω πως μετά τα γεγονότα του Έβρου η μισή ΝΔ είχε πέσει πάνω του και του έλεγαν να κάνει εκλογές αφού η ΝΔ εκείνη την περίοδο άγγιζε ποσοστά του 45% στις δημοσκοπήσεις. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε μια ιστορική φράση εκείνες τις ημέρες στους στενούς συνεργάτες του: «Εγώ δεν είμαι σαν τους προηγούμενους. Ξεχάστε το. Θα κριθώ από το έργο μου στο τέλος της τετραετίας».
Σωστός; Λάθος; Θα φανεί εκ του αποτελέσματος. Σίγουρα όμως σταθερός στις αξίες του και στη δική του θεώρηση για το πως πρέπει να πολιτεύεται.