Οι κάλπες και τα σενάρια των μικρών και των μεγάλων τερατογενέσεων

Βεβαίως πριν απ’ όλα θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε πρώτος να χαρακτηρίσει ως πολιτική τερατογένεση το ενδεχόμενο μιας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΜεΡΑ25 με την ανοχή του ΚΚΕ. Με την ίδια λογική θα μπορούσαν να προκύψουν και άλλες τέτοιες πολιτικές δυσμορφίες τις οποίες άλλοι πολιτικοί αρχηγοί θα μπορούσαν να τις χαρακτηρίσουν τερατογενέσεις. Δυσμορφίες άλλες μικρότερες και άλλες μεγαλύτερες.

Οι πολιτικοί αντίπαλοι της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη θεωρούν πως μια τέτοια δυσμορφία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η συνεργασία του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Κυριάκο Βελόπουλο, μιλώντας πάντα για τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών αφού όπως έχουμε ήδη επισημάνει από τις πρώτες κάλπες είναι απίθανο να προκύψει ούτε κυβέρνηση κανονικότητας, ούτε τερατούργημα. Πάντως το προηγούμενο διάστημα υπήρχαν στελέχη της κυβέρνησης που δημόσια δεν το απέκλειαν ή τουλάχιστον φοβούνταν να πάρουν σαφείς αποστάσεις.

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ως πολιτικό παράδοξο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τη συμμετοχή ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Και πώς θα μπορούσε να προκύψει συνεργασία μεταξύ των τριών κομμάτων όταν κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν και τα τρία κόμματα έχουν ήδη πολώσει το κλίμα μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Παρότι μια τέτοια κυβέρνηση θα είχε διευρυμένη και ισχυρότατη πλειοψηφία την οποία θα επιθυμούσαν και οι… ξένες δυνάμεις, κάτι τέτοιο είναι από απίθανο έως αδύνατον. Τα τρία κόμματα προβάλλουν σε καθημερινή βάση τις διαφορές και όχι τις ομοιότητές τους, συνεπώς θα είναι εξόχως υποκριτικό την επομένη των εκλογών να μας πουν ότι ξαφνικά επήλθε η «επιφοίτηση του αγίου πνεύματος» και τα βρήκαν μεταξύ τους.

Ένα τρίτο σενάριο που παρουσιάζει και αυτό στοιχεία παραδοξότητας είναι το ενδεχόμενο συνεργασίας του Κυριάκου Μητσοτάκη με το Νίκο Ανδρουλάκη. Οι σχέσεις των δύο ανδρών διαταράχθηκαν λόγω της υπόθεσης των παρακολουθήσεων σε μέγιστο βαθμό. Είναι απορίας άξιον, πώς ο Νίκος Ανδρουλάκης θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον κ. Μητσοτάκη όταν εδώ και δύο μήνες τον κατηγορεί για παρακολουθήσεις και υποκλοπές; Πώς μετά τις εκλογές θα επανέλθει μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο ανδρών; Μπορούν να συγκυβερνήσουν χωρίς αμοιβαία εμπιστοσύνη; Άρα ακόμα κι αν τελικά υπάρξει μια τέτοια συνεργασία θα κινείται στο πλαίσιο της πολιτικής τερατογένεσης…

Σε κάθε περίπτωση σ’ αυτή τη φάση διεξάγεται από όλους ένα blame game, ένα ιδιότυπο παιχνίδι απόδοσης ευθυνών, ώστε η μια πλευρά να κατηγορήσει την άλλη για ασυμφωνία, είτε από τις εκλογές της απλής αναλογικής είτε από τις δεύτερες κάλπες με το κλιμακωτό μπόνους. Θα τολμούσα να πω ότι η αυτοδυναμία είναι μονόδρομος για όποιον βγει πρωθυπουργός.