Τα σενάρια της μετα - πολιτικής, ο Καραμανλής και ο Βενιζέλος

Τα σενάρια που γράφονται και διακινούνται εδώ και πολύ καιρό, ιδιαιτέρως για τον Κώστα Καραμανλή αποδείχθηκε ότι ποτέ δεν είχαν ιδιαίτερη βάση. Κάποιοι ενδεχομένως να εργαλειοποιούσαν τις απόψεις και τις θέσεις του πρώην πρωθυπουργού για ίδιον ή και για κομματικό όφελος όμως ο ίδιος ποτέ δεν είχε ανάγκη να αποδείξει κάτι ούτε βεβαίως να δώσει χέρι πολιτικής βοηθείας σε κάποιον. Ίσως κάποιοι να πίστευαν ότι ο κ. Καραμανλής να δημιουργούσε πρόβλημα στην παράταξή του. Αστεία πράγματα προφανώς…

Από την άλλη μεριά ο κ. Βενιζέλος ο οποίος επιχείρησε να βάλει τον εαυτό του στο ίδιο κάδρο της μεταπολιτικής με τον Καραμανλή είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση. Καταρχήν πρέπει να σημειώσουμε ότι ως έννοια η μεταπολιτική (την οποία εισάγει ο κ. Βενιζέλος στο πολιτικό γίγνεσθαι) είναι πολύ βαριά και σχετίζεται με τη θεωρητική πολιτική μελέτη. Κάποιοι την ορίζουν ως φιλοσοφική μελέτη της πολιτειακής συνθέσεως των κοινωνιών και γενικότερα η θεωρητική πολιτική μελέτη, αλλά και μέθοδο που αναλύει τις πολιτικές ιδεολογίες στη δομική τους μορφή. Η έννοια αναφέρεται σε μορφές μη πολιτικών δραστηριοτήτων, οι οποίες λειτουργούν προς την κατεύθυνση της διαδόσεως ορισμένων ιδεών και αξιών, που συνθέτουν μία «κοσμοθεωρία». Επηρεάζει την πολιτική και τους ανθρώπους όχι μέσα από την πολιτική δραστηριότητα, δηλαδή τα κόμματα, τις πολιτικές εκστρατείες και τις εκλογές, καθώς συνδέεται με την πνευματική και φιλοσοφική θεώρηση και δραστηριότητα που υποστηρίζει μία ιδεολογία ή κοσμοθεωρία. Περιλαμβάνει επιπλέον, τη διάδοση των ιδεών και των αξιών με μέσα, όπως η δημοσιογραφία, οι ομιλίες, τα τηλεοπτικά προγράμματα, τα προγράμματα εργασίας και διάφορες μορφές προπαγάνδας.

«Mπορώ να τον καλωσορίσω στη σφαίρα της μετα- πολιτικής, η οποία βέβαια έχει προϋποθέσεις και αυτή θέλει κόπο. Πρέπει να λες πράγματα τα οποία δείχνουν ότι όταν είσαι ελεύθερος η απελεύθερος, συμβάλλεις με τον τρόπο σου σε αυτό που λέγεται δημόσιο βίο» ήταν η ατάκα του Βενιζέλου στην ΕΡΤ για τον Καραμανλή.
Και για τα δύο πρόσωπα έχουν ακουστεί πολλές φορές και έχουν γραφτεί ρεπορτάζ που έχουν να κάνουν με το ενδεχόμενο να προταθούν για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ειδικά για τον κ. Καραμανλή το τελευταίο έχει φουντώσει αμέσως μετά την δήλωση αποχώρησής του από τον ενεργό κοινοβουλευτικό βίο.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ο ίδιος ο κ. Καραμανλής ουδέποτε έχει εκφράσει σε κανέναν μια τέτοια επιθυμία. Ούτε τώρα, ούτε τα προηγούμενα χρόνια. Ενδεχομένως κάτι τέτοιο να είναι επιθυμία ενός μεγάλου μέρους της εκλογικής δεξαμενής της ΝΔ ή στελεχών του κόμματος. Ο ίδιος δεν έχει αφήσει ποτέ να εννοηθεί ότι ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο. Όσοι συνομιλούν με τον κ. Καραμανλή υποστηρίζουν ότι θα συνεχίσει να στηρίζει την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας και στην εκλογική μάχη, για την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε ότι θα πραγματοποιηθούν μέσα στην Άνοιξη. Οι ίδιοι συνεργάτες προσθέτουν ότι είναι πολύ νωρίς για να γίνονται σενάρια, που σχετίζονται με την Προεδρία της Δημοκρατίας, καθώς το σενάριο του 2025 είναι ακόμα αρκετά μακρινό. Άξιο αναφοράς είναι ότι το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος βρίσκει σύμφωνο υπουργούς και βουλευτές, τόσο της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ.

Αντίθετα για τον κ. Βενιζέλο είναι κοινό μυστικό ότι θα επιθυμούσε διακαώς να βρεθεί σε μια τέτοια θέση, μόνο που καμία πολιτική δύναμη προσώρας δεν έχει σκεφτεί να τον προτείνει είτε για το σενάριο πρωθυπουργού κοινής αποδοχής είτε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ούτε καν στο ΠΑΣΟΚ δεν συζητούν ένα τέτοιο ενδεχόμενο παρά το γεγονός ότι ο κ. Βενιζέλος λειτουργεί τρόπον τινά ως ελεύθερος πολιτικός σκοπευτής έχοντας περισσότερο στο στόχαστρό του (στην σκοπευτική του διόπτρα για να είμαστε σαφείς) το χώρο της Νέας Δημοκρατίας και όχι τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας από τον οποίο προέρχεται…