Θεόδωρος Πάγκαλος: Το «αντίο» του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, Γιώργου Κουμεντάκη

O Θόδωρος Πάγκαλος «έφυγε» από τη ζωή σήμερα Τετάρτη 31 Μαΐου σε ηλικία 84 ετών, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο σπίτι του, στο κέντρο της Αθήνας, με βεβαρημένη την υγεία του τα τελευταία χρόνια, έχοντας δίπλα του την οικογένεια του.

Ο υπηρεσιακός Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Γιώργος Κουμεντάκης έστειλε συλλυπητήριο μήνυμα για τον θάνατο του πρώην στελέχους του ΠΑΣΟΚ.

«Με δυναμική παρουσία από τα νεανικά του χρόνια, στο φοιτητικό κίνημα, στη Νεολαία Λαμπράκη και στον αντιδικτατορικό αγώνα, ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε πάντοτε μια ισχυρή φωνή και αναλυτική σκέψη, που τον καθιστούσε σημαντικό συνομιλητή στις πολιτικές συζητήσεις και εξελίξεις. Το 2000 διετέλεσε Υπουργός Πολιτισμού, μεταξύ των πολλών θέσεων ευθύνης που ανέλαβε στην πολιτική του πορεία, με τις οποίες αφήνει έντονο αποτύπωμα στην πολιτική ζωή της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του.»

Ποιος ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος

Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε το 1938 και από τη πλευρά του πατέρα του προερχόταν από οικογένεια στρατιωτικών, με τον πατέρα του να είναι ανώτατος αξιωματικός και από τους πρώτους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας ενώ παππούς του ήταν ο στρατηγός και δικτάτορας το 1925 Θεόδωρος Πάγκαλος.

Υπήρξε εμβληματική προσωπικότητα από τα νεανικά του χρόνια. Τελείωσε το Βαρβάκειο Γυμνάσιο Αθηνών και σπούδασε Νομικά και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Από τα φοιτητικά του χρόνια δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της Αριστεράς, πρωταγωνιστώντας στα ηγετικά κλιμάκια της Νεολαίας. Συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα και λίγο πριν την επιβολή της Δικτατορίας συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Ανακηρύσσεται το 1973 διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Παρισιού 1 (Πάνθεον-Σορβόννη).

Το δικτατορικό καθεστώς τού αφαίρεσε την ελληνική ιθαγένεια, την οποία επανέκτησε μετά τη Μεταπολίτευση. Από το 1969 έως το 1978 εργάστηκε ως ερευνητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο και κατόπιν ορίστηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου.

Το 1978 έβαλε υποψηφιότητα για δήμαρχος στην Ελευσίνα και κατετάγη τρίτος. Επίσης σε νεαρή ηλικία είχε δραστηριοποιηθεί και στο ΚΚΕ. Στη διάσπαση του 1968 ακολούθησε το ΚΚΕ εσωτερικού και αργότερα αποστασιοποιήθηκε αναπτύσσοντας στενές σχέσεις με τον Ανδρέα Παπανδρέου και εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ με την ίδρυση του το 1974.

Εξελέγη βουλευτής Αττικής για πρώτη φορά το 1981 με το ΠΑΣΟΚ και έκτοτε εξελέγη σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις στις οποίες έθεσε υποψηφιότητα. Ήταν μέλος της πρώτης κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου αναλαμβάνοντας το Υπουργείο Εμπορίου και λίγο αργότερα μετακινήθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών ως υφυπουργός για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις συμβάλλοντας στην διαμόρφωση των Μ.Ο.Π.

Τον Μάρτιο του 2004 επανεκλέγεται βουλευτής Αττικής. Ορίστηκε υπεύθυνος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ στον Τομέα Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Πολιτικής Καταναλωτών και Αγροτικής Ανάπτυξης, καθώς και εισηγητής του ΠΑΣΟΚ στη Συνταγματική Αναθεώρηση. Μετέχει στην αντιπροσωπεία της ελληνικής Βουλής στο Συμβούλιο της Ευρώπης και τη Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση. Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 2009 στις εκλογές, ορίστηκε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ελλάδας, θέση που διατήρησε και στους δύο ανασχηματισμούς της κυβέρνησης Παπανδρέου. Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης παρέμεινε και κατά τη θητεία της μεταβατικής κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου.

Αποχώρησε από την ενεργό πολιτική δράση πριν τις εκλογές του Μαΐου του 2012.

Το 1999, όντας υπουργός Εξωτερικών στη πρώτη κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη διαχειρίστηκε την υπόθεση του Αμπντουλάχ Οτζαλάν, ιδρυτή ηγέτη του PKK, ο οποίος κατέφυγε στην Ελλάδα ενώ καταδιωκόταν από την Τουρκία. Χρεώθηκε τη σύλληψη και μεταφορά του στη Τουρκία με συνέπεια ο Θόδωρος Πάγκαλος και τρεις υπουργοί να παραιτηθούν.

Το 2012 στο e-book του «Μαζί τα φάγαμε», το οποίο είπε σε συνεδρίαση Κοινοβουλευτικής Επιτροπής το 2011 εξήγησε πως «με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετείχαμε σε μη ορθολογικές πρακτικές και συμπεριφορές, στην πορεία του χρόνου, σε σχέση με τις δαπάνες και τα έσοδα του κράτους. Αυτό που λέμε "δημοσιονομική κρίση" είναι και δικό μας δημιούργημα».