Το πολιτικό παράδοξο της ΝΔ και η πολιτική σκακιέρα ενόψει ευρωεκλογών
Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να χάσει την εξουσία από τα αριστερά του πολιτικού φάσματος;
Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται και το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου και μπορεί ο κ. Κασσελάκης να λέει ότι «εγώ θα νικήσω το Μητσοτάκη», όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα.
Το μέλλον της αριστεράς και ειδικά της ριζοσπαστικής είτε με Κασσελάκη είτε χωρίς Κασσελάκη προβλέπεται δυσοίωνο υπό την έννοια ότι οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε πολυδιάσπαση.
Ήδη τα σενάρια περί δημιουργίας νέου κόμματος από την πλευρά της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ δίνουν και παίρνουν.
Όμως το βασικό πρόβλημα για την Κουμουνδούρου είναι ότι το κόμμα μετά την ήττα του 2019 έχει χάσει την δυνατότητα κυβερνησιμότητας και έχει διογκωθεί ένα «αντισυριζα» μέτωπο το οποίο δεν μπορεί να αναστρέψει ούτε ο καινούργιος πρόεδρος.
Η «πρώτη φορά αριστερά» υπήρξε γεγονός, ζυγίστηκε και κρίθηκε από το εκλογικό σώμα αρνητικά.
Για να κυβερνηθεί μία χώρα χρειάζονται τρία πράγματα: food, weapons, security. Τροφή για όλους, εθνική κυριαρχία και εσωτερική ασφάλεια. Δυστυχώς οι ιδεοληψίες της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν μπορούν να καλύψουν αυτούς τους τρεις σημαντικούς παράγοντες. Συνεπώς είναι πολύ δύσκολο να ανατρέψουν μία δεξιά κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θεωρητικά κινδυνεύει μόνο από ένα κεντροδεξιό σχήμα το οποίο πρακτικά δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στο ρευστό πολιτικό σκηνικό.
Οι διασπάσεις βέβαια στα δεξιά της δεξιάς πολυκατοικίας είναι ακόμα χειρότερες από τις διάσπασης της αριστεράς.
Την ίδια ώρα δεν φαίνεται να πείθει ούτε ο χώρος του κέντρου, το λεγόμενο ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο λόγω των προπατορικών αμαρτημάτων που κουβαλάει από προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά κυρίως διότι η Χαριλάου Τρικούπη κινείται σε όλα τα θέματα στις ράγες του «ισαποστακισμού». Οι ψηφοφόροι επιθυμούν καθαρές θέσεις για όλα τα καυτά ζητήματα και όχι λογικές και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς η Νέα Δημοκρατία δεν φαίνεται να έχει αντίπαλο δέος και η πολιτική σκακιέρα διαμορφώνεται στο δρόμο για τις ευρωεκλογές με τρία πολιτικά κόμματα της κεντροαριστεράς που μπορεί να γίνουν τέσσερα ή και περισσότερα και τα οποία παλεύουν για τη δεύτερη θέση σε πολύ μακρινή απόσταση από τον πρώτο. Προφανώς και μιλάμε για πολιτικό παράδοξο...